Με διπλή παρέμβασή μας στην αρχή του τρέχοντος έτους, αναδείξαμε δεκαοκτώ στρατηγικές προτεραιότητες με καθοριστική σημασία για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του, καθώς και την ενδεδειγμένη κατεύθυνση για την υλοποίησή της. Ωστόσο, με ανησυχία διαπιστώνει κανείς, λίγες μέρες πριν από την εκπνοή του 2018, ότι ελάχιστες έχουν προχωρήσει. Ας δούμε αναλυτικά την εξέλιξή τους:
1. Δρόμος Σουληνάρι - Κορυφάσιο.
Το μοναδικό έργο υποδομής που ολοκληρώνεται, παρά τις ελλείψεις του που θα απαιτήσουν πρόσθετη εργολαβία. Θα συμβάλει θετικά στη σύνδεση της Πυλίας με την Τριφυλία και το Costa Navarino.
2. Δρόμος Τζάνε - Καλαμάκι.
Όπως αναμενόταν, η Περιφέρεια έχασε το στοίχημα της ολοκλήρωσής του εντός του 2018. Το έργο, που θα βελτιώσει σημαντικά την πρόσβαση από και προς την ανατολική Πυλία, ίσως ολοκληρωθεί πριν από τις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου.
3. Δρόμος Καλαμάτα - Ριζόμυλος.
Καμία ουσιαστική πρόοδος δεν σημειώθηκε στο έργο-σύμβολο της ανάπτυξης της δυτικής Μεσσηνίας, που καρκινοβατεί ανάμεσα στις προεκλογικές σκοπιμότητες και την έλλειψη διασφαλισμένων πόρων. Αναμένεται η έναρξη των σχετικών διαδικασιών εντός του 2019.
4. Οδικός άξονας Καλό Νερό - Τσακώνα.
Μια ακόμα χαμένη χρονιά για το νότιο τμήμα της Ιόνιας Οδού, χωρίς να διαφαίνονται άμεσες εξελίξεις. Όλα μεταφέρονται για το «εκλογικό» 2019, με ό,τι αυτό σημαίνει.
5. Δρόμος Καλαμάτα - Αρεόπολη.
Το σημαντικό αυτό έργο παραμένει στην αφάνεια χωρίς να προωθούνται οι μελέτες της Περιφέρειας για την αναβάθμισή του, ώστε να ξεκινήσουν να υλοποιούνται ώριμα τμήματα.
6. Οδική πρόσβαση προς την Αρχαία Μεσσήνη.
Το έργο παραμένει ακόμα σε επίπεδο εξαγγελιών, καθιστώντας προβληματική την πρόσβαση στο σημαντικό αυτό πολιτιστικό χώρο. Θα αποτελέσει ξανά αντικείμενο προεκλογικών υποσχέσεων το 2019.
7. Αρδευτικά δίκτυα Φιλιατρινού φράγματος.
Καμία εξέλιξη δε σημειώθηκε και στο έργο με το οποίο θα απογειωθεί η παραγωγικότητα στον κάμπο της Τριφυλίας.
8. Αναβάθμιση του λιμανιού της Καλαμάτας.
Η δραματική καθυστέρηση στο έργο, εξαιτίας λαθών του Δήμου και του αρμοδίου υπουργείου, συνεχίζεται και το καλοκαίρι του 2019 προοιωνίζεται-ξανά-χαμένο για την Καλαμάτα. Ας ελπίσουμε να είναι το τελευταίο.
9. Ανάπλαση των εκβολών του ποταμού Παμίσου.
Παρ’ ότι εξαγγέλθηκε μετά βαΐων και κλάδων, δεν σημειώθηκε ουσιαστική πρόοδος για την υλοποίησή του. Απαιτείται συντονισμός των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης με την Περιφέρεια ώστε να προχωρήσει.
10. Αναβάθμιση του Αεροδρομίου της Καλαμάτας.
Το έργο παρέμεινε σε επίπεδο εξαγγελιών και το 2018. Παρ’ ότι υπάρχει-θεωρητικά-συναίνεση για τη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, οι αποσπασματικές προσεγγίσεις κυβέρνησης και αυτοδιοίκησης διαφέρουν, ενώ ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή το 2019 θα επιτείνει την καθυστέρηση στη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων. Το πιθανότερο είναι να μην ξεκινήσουν εργασίες ούτε την επόμενη χρονιά.
11. Παραμονή και αναβάθμιση των στρατιωτικών μονάδων.
Το στοίχημα της παραμονή του Στρατοπέδου της Καλαμάτας ως ενεργής μονάδας χάθηκε οριστικά και αυτό οδεύει προς αναστολή λειτουργίας ως το καλοκαίρι. Αντί να συστρατευτούν για την παραμονή του, οι τοπικοί φορείς επιδόθηκαν σε αντικρουόμενες εξαγγελίες για την επόμενη μέρα, ενώ τίποτα δεν έχει ουσιαστικά σχεδιαστεί ή αποφασιστεί. Σε επίπεδο εξαγγελιών παρέμεινε και η λειτουργία του Διεθνούς Κέντρου Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην 120 Π.Ε.Α.
12. Έργο «Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης» στην Καλαμάτα.
Το έργο που φιλοδοξούσε ν’ αφήσει το στίγμα του στην παραλία και το ιστορικό κέντρο αποτέλεσε «θύμα» της προεκλογικής αντιπαράθεσης του νυν Περιφερειάρχη με το Δήμαρχο Καλαμάτας και υποψήφιο αντικαταστάτη του. Το «μπαλάκι» μεταφέρεται, εκ των πραγμάτων, στις αυτοδιοικητικές αρχές που θα προκύψουν από τις επόμενες εκλογές.
13. Κεντρική διαχείριση απορριμμάτων.
Κυβέρνηση και Περιφέρεια έχασαν το στοίχημα έναρξης του έργου το 2018. Αναμένεται επιτέλους να ξεκινήσει προεκλογικά, την άνοιξη του 2019, και να βελτιώσει την ποιότητα του περιβάλλοντος στην Πελοπόννησο, παρά τις εύλογες ανησυχίες για ανετοιμότητα και επικείμενη αύξηση των δημοτικών τελών καθαριότητας.
14. Επέκταση της Costa Navarino.
Η προώθηση των έργων για την επόμενη φάση της επένδυσης αποτελεί «φωτεινή» εξαίρεση στη στασιμότητα που επικράτησε στη Μεσσηνία το 2018. Χρειάζεται όμως στήριξη και σχέδιο ώστε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια και προστιθέμενη αξία για την τοπική κοινωνία.
15. Αρχαία Θουρία
Παρά τις άοκνες προσπάθειες της ομάδας της Ξένης Αραπογιάννη, οι οποίες, με περιορισμένη στήριξη αυτοδιοίκησης και ιδιωτών, έχουν αποφέρει θαυμαστά αποτελέσματα, το 2018 δεν σηματοδότησε την έναρξης της επισκεψιμότητας του σημαντικότερου αρχαιολογικού χώρου της ανατολικής Μεσσηνίας.
16. Νοσοκομεία Καλαμάτας και Κυπαρισσίας.
Μια ακόμα θετική έκπληξη της χρονιάς που πέρασε. Με στρατηγική και σκληρή δουλειά, η διοίκηση προώθησε την περαιτέρω στελέχωση των μονάδων με καταρτισμένο και έμπειρο προσωπικό και τη βελτίωση των υποδομών σε όλα τα επίπεδα, η οποία είναι διαρκής και απαραίτητη για την ποιοτική υγειονομική περίθαλψη των Μεσσηνίων.
17. Ιδιωτικοποίηση της Μαρίνας της Πύλου.
Οι αλλεπάλληλες καθυστερήσεις στην υπόθεση αυτή συνεχίζονται, παρά τη δεδομένη σημασία της για τον τουρισμό της δυτικής Μεσσηνίας. Το 2019 αναμένεται να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός και να ξεκινήσει η θετική του απόδοση.
18. Αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση.
Υπό τη βαρύγδουπη ονομασία «Κλεισθένης», η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης περιορίστηκε σε δευτερεύουσες διευθετήσεις, αντί για ουσιαστικές τομές. Ξεχώρισε και αναδείχτηκε η θεσμοθέτηση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής και στους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης, η οποία αναπόφευκτα δημιουργεί νέο τοπίο για τις επερχόμενες εκλογές και τα συμβούλια που θα προκύψουν από αυτές. Η αποτελεσματικότητά του θα κριθεί στην πράξη και μάλλον θα καταργηθεί από την επόμενη κυβέρνηση.
Η «χρονιά του σκύλου» φεύγει μέσα σε ταραγμένο πολιτικό κλίμα για την Ελλάδα και σε περιβάλλον στασιμότητας για τη Μεσσηνία. Το εκλογικό 2019 που ακολουθεί, είναι η «χρονιά του χοίρου», κατά το κινέζικο ωροσκόπιο. Και απαιτείται μια δημιουργική επανεκκίνηση των θεσμών τόσο της κεντρικής και όσο της τοπικής εξουσίας με νέους ανθρώπους, όραμα και σχέδιο ώστε να αποφύγουμε την παραμονή μας στη «λάσπη» του λαϊκισμού και της μετριότητας. Αρκεί να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να μην περιοριστούμε στις γνωστές, εύπεπτες ευχές για μια «καλή χρονιά».
*Ο Νίκος Θεοδώρου είναι Δικηγόρος και Διδάκτωρ Δημοσίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilians του Μονάχου.
Site: www.ntheodorou.gr
