Η Συζήτηση στη Βουλή για τα εξοπλιστικά προγράμματα που αφορούσε την προμήθεια των 24 αεροσκαφών τύπου Rafale, τις 4(3+1) φρεγάτες Bellhara, αλλά και τις 44 νέες τορπίλες βαρέως τύπου για τα υπερσύγχρονα υποβρύχια που διαθέτει ο Ελληνικός στόλος, τα Type 214, ανέδειξε δυο ιδιαίτερης αξίας θέματα.
Το πρώτο, την σχεδόν ομοφωνία στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πως «κανείς δεν αμφιβάλλει για την σημασία της ενίσχυσης της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας» . Όμως, πρόκειται για μια Κυβερνητική επιλογή ασφαλώς κοστοβόρα. «Δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος για την ελληνική οικονομία, τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα», τόνισε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος στην παρέμβασή του στη Βουλή και συμπλήρωσε: «Όμως, τα νέα εξοπλιστικά , έχουν και ανυπολόγιστο εθνικό όφελος, σε μια εποχή με πολλές γεωπολιτικές αβεβαιότητες, με εντάσεις, με κρίσεις, με απειλές που εκδηλώνονται κοντά μας". Η Τουρκική επεκτατική και επιθετική πολιτική, καθιστά Εθνική αναγκαιότητας την αναβάθμιση της αποτρεπτικής ισχύος των Ε.Δ.
Και το δεύτερο, είναι η γεωπολιτική αστάθεια και ο υπαρκτός κίνδυνος πολέμου επί ευρωπαϊκού έδαφος, που επιβάλλουν την ισχυροποίηση των Ε.Δ., ως ισχυρό μέσο, που θα προσδώσει κύρος, αξιοπιστία και ευελιξία στην ελληνική διπλωματία.
Αναδιάταξη δυνάμεων
Η εν εξελίξει συγκρουσιακή πορεία της Δυτικής Συμμαχίας (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) με την Ρωσία, μπορεί να επικεντρώνεται στην Ουκρανία, αφορά όμως, στην κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο. Στόχος του προέδρου Βλ. Πούτιν, είναι να επαναφέρει τη Ρωσία σε ισότιμη σχέση με τις ΗΠΑ, όπως συνέβαινε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς την Ευρασία, κυκλώνοντας έτσι ή απομονώνοντας τη Ρωσία. Η Ε.Ε. , κατά την ρωσική διπλωματία, δεν αποτελεί σοβαρό αντίπαλο για τη Ρωσία. Οι ευρωπαίοι ηγέτες εκδηλώνουν μεν τη διάθεσή τους να συμπήξουν ένα ενιαίο μέτωπο με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας, αλλά δεν είναι εύκολο να υπάρξει ενιαία γραμμή της Ε.Ε. Η ενεργειακή κρίση θα πλήξει καίρια της Ε.Ε., αν η ουκρανική κρίση θα έχει αρνητική εξέλιξη. Τεράστια είναι η αξία του αγωγού Νοrd Stream, που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Δυτική Ευρώπη. Επομένως, είναι πιθανή η διαφοροποίηση της Γερμανίας, που θα δυσχεράνει την επιβολή κοινών αμερικανοευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Αξιωματούχος της Ε.Ε. δήλωσε ότι το 40% του φυσικού αερίου που καταναλώνει η Ε.Ε. προέρχεται από τη Ρωσία .
Τα διπλωματικά «παζάρια»
Βρισκόμαστε , από γεωπολιτικής απόψεως, σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου συμμαχίες επανακαθορίζονται, διακρατικές σχέσεις δοκιμάζονται, στρατηγικές επαναξιολογούνται , μέχρι να ισορροπήσει το Διεθνές σύστημα και παγιωθεί η νέα διεθνοπολιτική πραγματικότητα.
Ασφαλώς, η Ελλάδα έχει το δικό της διακριτό , αλλά καθόλου διακριτικό ρόλο, στο πάζλ των γεωπολιτικών εξελίξεων. Ανήκει στη Δυτική Συμμαχία, είναι μέλος του ΝΑΤΟ, στηρίζει επιλογές τις Δύσης, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα ή με την τη διάθεση στρατιωτικών βάσεων (Σούδα, Στεφανοβίκειο, Αλεξανδρούπολη), για τις επιχειρησιακές ανάγκες των συμμάχων, ενώ δεσμεύεται από ισχυρές αμυντικές συμφωνίες, όπως με τις ΗΠΑ , το Ισραήλ και τη Γαλλία. Έτσι , η Ελλάδα, συμμετέχει, στην περικύκλωση ή την απομόνωση της Ρωσίας. Η Ελλάδα, βρίσκεται στο πλευρό των συμμάχων και ταυτίζεται με την αμερικανονατοϊκή και αντιρωσική πολιτική. Όμως και η Τουρκία, έχει ενεργό και πολυσχιδή ρόλο στις διάφορες διπλωματικές «πιουρέτες», που «χρωματίζουν» τις συντελούμενες ανακατατάξεις λόγω της Ουκρανικής κρίσης.
Η ολοκληρωτική επιστροφή και ενεργοποίηση της Τουρκίας στο Δυτικό στρατόπεδο, αποτελεί σφοδρή επιθυμία των ΗΠΑ, προκειμένου η Τουρκία να απογαλακτιστεί από τη Ρωσία. Στην περίπτωση αυτή όμως, η Δύση θα είναι πρόθυμη, προκειμένου να κρατήσει την Τουρκία «κοντά της», να ικανοποιήσει και κάποιες από τις απαιτήσεις της, που πιθανόν να σχετίζονται με παράνομες επεκτατικές διεκδικήσεις της, σε θάλασσα και στεριά. Η Τουρκία εκτιμά ότι, είναι ευνοϊκή η συγκυρία για τα σχέδιά της, ειδικά σε ότι αφορά τις διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Και τι απαιτεί η Τουρκία; Δυο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο. Και σχεδόν το μισό Αιγαίο, απαιτώντας την αποστρατικοποίηση νησιών του ανατολικού Αιγαίου (έχει καταθέσει σχετικό επίσημο διάβημα στον ΟΗΕ) και τον περιορισμό της ελληνικής ΑΟΖ πέριξ των νησιών Ρόδου και Κρήτης.
Ασφαλώς η ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αποτελεί ένα ισχυρό μέσο αποτροπής της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής. Η δήλωση και μάλιστα στη Βουλή, ότι «Η Άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός», ελπίζουμε ότι είναι μόνο «γκάφα» του βουλευτή και αναπληρωτή τομεάρχη Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργου Τσίπρα
Ελλάδα και Ουκρανία
Καθώς όμως ξετυλίγεται το διπλωματικό κουβάρι, προκύπτουν νέα προβλήματα, που απαιτούν λύσεις.
Η Δύση (άρα και η Ελλάδα), χωρίς αστερίσκους, στηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και απειλεί με σκληρές κυρώσεις τη Ρωσία, στην περίπτωση στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας, δηλαδή παραβίασης των συνόρων της Ουκρανίας.
Αυτή η πολιτική επιλογή της Δύσης, η προστασία της ακεραιότητας των συνόρων , θα έπρεπε αυτονόητα, να αφορά και κάθε κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., εφόσον απειλούνται ή απειληθούν τα σύνορά του, όπως της Ελλάδας, είτε έχουν παραβιαστεί, όπως της Κύπρου και μάλιστα από το ίδιο κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ, που είναι η Τουρκία. Για αυτό ακριβώς, είναι καίριας σημασίας η επισήμανση, από του βήματος της Βουλής του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, που απευθύνθηκε και προς τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι την ώρα που ζητά ενιαία στάση στο Ουκρανικό, δεν πράττει το ίδιο απέναντι στην Τουρκία που απειλεί μία σύμμαχο χώρα και μάλιστα με ρωσικά όπλα.
Η Τουρκία, με επιθετική ρητορική, αμφισβητεί, επισήμως πλέον και διεθνώς, με νομικίστικες διαστρεβλώσεις, την ελληνικότητα όλων των νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο: από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελλόριζο , συμπεριλαμβάνει μεγάλα νησιά Λήμνο Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω , Ρόδο και εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες, μεταξύ αυτών και πιο έντονα την βραχονησίδα ΠΑΝΑΓΙΑ. Προφανής ο στόχος της Άγκυρας. Να δημιουργήσει μια «φινλανδοποιημένη» ζώνη μειωμένης ελληνικής κυριαρχίας στο Ανατολικό Αιγαίο. Η ανοχή από την Ε.Ε. της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο, κυρίως λόγω της απροκάλυπτης φιλοτουρκικής πολιτικής της Γερμανίας, ενθαρρύνει την Τουρκία να προχωρήσει στην παραβίαση των ελληνικών συνόρων, με τη χρήση στρατιωτικής και διπλωματικής βίας (εξαναγκαστική διπλωματία), προκειμένου να εξαναγκαστεί η Ελλάδα σε διάλογο, με επίδικα αντικείμενα την αναθεώρηση των Συνθηκών Λωζάνης και Παρισίων.
Ωστόσο, θα πρέπει να αναφέρουμε την δήλωση του εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών , που ξεκαθάρισε ότι «η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται. Η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου δεν αμφισβητείται».
Η Ελλάδα, είναι αντιμέτωπη με μια σοβαρή, υπαρκτή απειλή, που είναι το «ζωντάνεμα» των νεοθωμανικών οραμάτων. Ο Υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, στην ομιλία του στη Βουλή, υπήρξε αρκούντως διαφωτιστικός και επισήμανε, μεταξύ άλλων τα εξής: «Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν έναν επεκτατικό γείτονα. Τα τελευταία χρόνια αυτό φάνηκε καθαρά με τις άνευ προηγουμένου προκλήσεις στο Αιγαίο, στον Έβρο, στην Κύπρο, στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ακόμα ευρύτερα, στον Καύκασο, στο Ιράκ, στη Συρία, και στη Λιβύη. Αναδεικνύονται οθωμανικά ιδεολογήματα, τα «σύνορα της οθωμανικής καρδιάς», η «Γαλάζια Πατρίδα». Απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή και αναχρονιστική προκλητικότητα η Ελλάδα επαναδιαμόρφωσε τη διπλωματική της τακτική και ενίσχυσε την αποτρεπτική της δύναμη. Στο διπλωματικό πεδίο, η Ελλάδα προέταξε το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, την UNCLOS, ως κοινό τόπο και απαραίτητη συνθήκη συνεννόησης μεταξύ των κρατών. Έφερε στο διεθνές προσκήνιο την απαράδεκτη απειλή πολέμου, το casus belli, που εκπέμπει η Τουρκία.» (ΥΠΕΞ Ν. Δένδιας στη Βουλή). Με απλά λόγια, η Ελλάδα, παραμένει προσηλωμένη στο Διεθνές Δίκαιο, είναι ψύχραιμη στις τουρκικές προκλήσεις και παράλληλα, θωρακίζει τη χώρα με σύγχρονα οπλικά συστήματα. Αν όμως, συμβεί το αδιανόητο και η Τουρκία προχωρήσει σε κατάληψη έστω και ενός αιγαιοπελαγίτικου βράχου, τότε η απάντηση που θα λάβει από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, θα είναι συντριπτική και θα έχει οδυνηρό κόστος για την Τουρκία.
