Στο τέλος του 18ου αιώνα η Γαλλία ήταν αφοσιωμένος σύμμαχος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το 1796 η Πύλη ανέθεσε στον Γάλλο μηχανικό PierreFerregeau την εκτέλεση μεγάλων λιμενικών έργων στην Κωνσταντινούπολη. Στη γαλλική αποστολή που σαλπάρισε για την Κωνσταντινούπολη τον Δεκέμβριο του 1796, συμμετείχαν ακόμα τέσσερις ειδικοί για τα έργα του λιμανιού. Ανάμεσά τους, σχεδιαστής σε αυτήν την αποστολή ήταν ο AntoineLaurentCastellan.
Τελικά τα λιμενικά έργα της Κωνσταντινούπολης πήραν Σουηδοί μηχανικοί και ο Ferregeau συνέχισε μόνος του, αναλαμβάνοντας την οχύρωση του Βοσπόρου. Έτσι στο ταξίδι του γυρισμού από την Κωνσταντινούπολη στη Μασσαλία τον Ιούνιο του 1797 ο Castellan περιηγήθηκε την Ύδρα, τον Μοριά, τα Κύθηρα, τη Ζάκυνθο κι έφτασε στην Ιθάκη. Η περιγραφή του (LettressurlaMoreeetlesilesdeCerigo, HydraetZante, Paris 1808) για την περιοχή της Κορώνης είναι συγκλονιστική:
«Έχει σβήσει κάθε δραστηριότητα. Από το Κάστρο της Κορώνης οι Τούρκοι σκορπίζουν τον τρόμο στο Μωριά. Όσες φορές προσπάθησαν οι Έλληνες να αποσείσουν το ζυγό, τον ένοιωθαν βαρύτερο στον τράχηλό τους. Άλλοτε η Πελοπόννησος είχε τόσο πληθυσμό που έστελνε αποίκους στη Σικελία και την Ιταλία. Αυτοί οι μετανάστες μετέδιδαν στους ξένους τα φώτα, τις τέχνες και τους νόμους της πατρίδας τους ...
... Και σήμερα φεύγουν αδιάκοπα από τον τόπο τους οι Πελοποννήσιοι. Αλλά φεύγουν με μαραμένη ψυχή, από την αθλιότητα, την αμάθεια και τις ταπεινώσεις. Οι πολιτείες τους που δεν ζωογονούνται όπως άλλοτε από τη βιοτεχνία και το εμπόριο, αντί να αυξάνονται και να καλλωπίζονται καταρρέουν σε ερείπια. Οι κάμποι τους είναι σχεδόν έρημοι.. Βλέπεις μονάχα οκνηρούς φερέοικους τσοπαναραίους που προτιμούν να βόσκουν τα κοπάδια τους παρά να καλλιεργούν τη γη».
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ «ΞΕΝΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
Αυτή η περιγραφή τουCastellan για την Κορώνη του τέλους του 18ου αιώνα, παρατίθεται εδώ παραδειγματικά ως πηγή προβληματισμούγια το σήμερα σε όλη την ελληνική ύπαιθρο.
Σήμερα η Κορώνη είναι ονομαστή για τη φυσική ομορφιά, το λάδι της αλλά και για τις προσπάθειες προώθησης της μεσογειακής διατροφής.Ταυτόχροναόμως, όπως και όλη την Ελλάδα, ένα μεγάλο κύμα φυγής των νέων της, την έχει αποδυναμώσει. Τώρα δεν τους διώχνει ο Τούρκος και ο βαρύς ζυγός στον τράχηλό τους.Τα μνημόνια και οι ψευδεπίγραφες ευκαιρίες απομακρύνουν τα παιδιά της, οδηγώντας τα κυρίως στην πρωτεύουσαή στο εξωτερικό για καλύτερες δουλειές και ποιότητα ζωής.
Η αγροτική ιδιοκτησία απαξιώνεται, τα χωράφια εγκαταλείπονται ή δίνονται «μισακά»με ποσοστό 70-30. Η κλήση αλλοδαπών εργατών δεν είναι αρκετή. Η σοβαρότατη έλλειψη εργατικών χεριών ανεβάζει τα μεροκάματα και φαίνεται ότι τελικά θα έχει ωςαποτέλεσματην εγκατάλειψητης παραγωγής πάνω στα δέντρα. Και ο φόβος είναι ότιπεριμένοντας την ανάπτυξη θα ξαναφτάσουμε στην αρχική περιγραφή του Castellan για το σβήσιμο κάθε δραστηριότητας στον τόπο μας.
