Ο Πάνος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε το 1798 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο αγράμματος πατέρας του επιδίωξε και φρόντισε να μορφωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Αρχικά στη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Κέρκυρα στη σχολή Guilford. Όπως καταγράφει ο Φωτάκος: 

«εσπούδασεν εις την ακαδημίαν της Κερκύρας, εγνώριζεν εντελώς την παλαιάν γλώσσαν μας την Ελληνικὴν, ήτο μαθηματικός άριστος, εγνώριζε προσέτι καλώς την Ιταλικὴν γλώσσαν και ολίγον την Γαλλικήν, και εν ολίγοις ήτον ο δεύτερος του πολυμαθεστάτου Γεωργίου Σέκερη, διότι τότε η Πελοπόννησος δεν είχεν άλλους τοιούτους».

Λίγο πριν το ξέσπασμα της Επανάστασης ο 20χρονος Πάνος είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία και ακολούθησε τον πατέρα του από τη Ζάκυνθο στην Καρδαμύλη, στις 6 Ιανουαρίου 1821. Πήρε μέρος σε όλες τις μάχες της έναρξης της Επανάστασης.   

Μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς ο Πάνος Κολοκοτρώνης ονομάστηκε χιλίαρχος και έγινε ο πρώτος πολιτάρχης (δήμαρχος) της πρωτεύουσας του Μοριά. Παντρεύτηκε και την μικρή κόρη της Μπουμπουλίνας και έτσι έγινε πανίσχυρος. Στη Β΄ Εθνοσυνέλευση διορίστηκε φρούραρχος του Ναυπλίου.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου εμφυλίου (Φθινόπωρο 1823 - Ιούλιος 1824) μεταξύ πολιτικών («Κυβερνητικοί») και στρατιωτικών («Αντικυβερνητικοί»), ο Πάνος τάχθηκε με τους «Αντικυβερνητικούς» που ηγείτο ο πατέρας του Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Κουντουριώτης που είχε μεγάλο πρόβλημα στην εξεύρεση πόρων μετά την κατασπατάληση των δανείων, επέβαλε νέους φόρους και διέσπειρε τα στρατεύματα στα χωριά, έτσι ώστε εκτός των άλλων, τελικά να σιτίζονται από τα φτωχά χωριά της Πελοποννήσου. Οι κάτοικοι της επαρχίας Αρκαδιάς (Τριφυλίας) αρνήθηκαν να πληρώσουν τους νέους φόρους και να αναλάβουν τη διατροφή των στρατευμάτων. Αυτή η άρνηση από τους Μοραΐτες, αποτέλεσε την αρχή του δεύτερου εμφυλίου πολέμου.   

Είχε ήδη ξεκινήσει η δίωξη των αντικαθεστωτικών. Ο Παπαφλέσσας και ο Κωλέττης επιθυμούσαν τη χρήση βίας για την εξόντωση των αντικυβερνητικών. Στις 22 Οκτωβρίου 1824 ο Παπαφλέσσας με ισχυρό αλλά ετερόκλητο στρατιωτικό σώμα Θεσσαλο-μακεδόνων, Βουλγάρων, Ρουμελιωτών κ.ά. κινήθηκε κατά της Κυπαρισσίας, πρωτεύουσας της επαρχίας Αρκαδιάς (Τριφυλίας) που είχε αρνηθεί την καταβολή φόρων και το σιτισμό των κυβερνητικών στρατευμάτων για να επιβάλουν τη θέληση της κυβέρνησης με τη βία.

Οι αντικυβερνητικοί έτρεψαν σε φυγή τον Παπαφλέσσα και τους κυβερνητικούς στρατιώτες και οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν. Ο Κολοκοτρώνης στρατοπέδευσε στη Σιλίμνα και ετοιμαζόταν για νέα πολιορκία της Τριπολιτσάς. Όμως, ένα απρόσμενο γεγονός αποσταθεροποίησε το αντικυβερνητικό στρατόπεδο. Στις 13 Νοεμβρίου 1824, μεταξύ των χωριών Θάνα και Μπεσίρι (σημερινό Παλλάντιο) Αρκαδίας πηγαίνοντας στη Σιλίμνα όπου τον περίμενε ο πατέρας του, σκοτώθηκε σε ενέδρα ο Πάνος Κολοκοτρώνης. Επικεφαλής της φονικής ενέδρας ήταν ο Βούλγαρος Κότζιο.

 Αυτός που μαζί με τον Χατζηχρήστο και άλλους διακόσιους Βούλγαρους σεΐζηδες (ιπποκόμους), μετά τη μάχη στη γράνα, στις 10 Αυγούστου 1821 είχαν αυτομολήσει και παραδόθηκαν στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, η αχαριστία θριάμβευσε. Ο θάνατος  του Πάνου βύθισε στο πένθος τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που αδιαφόρησε πλέον για τα εμφυλιοπολεμικά τεκταινόμενα και αποσύρθηκε στη Βυτίνα.

Ένας 26χρονος που θα μπορούσε να αλλάξει τις τύχες  της Ελλάδας. Αλήθεια ποια θα ήταν η μοίρα της Επανάστασης αν ζούσε ο Πάνος Κολοκοτρώνης;