Η εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες του πολίτη είναι δικαίωμα και αναγκαία συνθήκη για μια οργανωμένη κοινωνία. Το ανθρώπινο είδος από τα απαρχές του κόσμου εγκατέλειψε τα σπήλαια και έχτισε κοινωνίες αφενός για να ενισχύσει την ασφάλειά του αλλά και για να οργανώσει τις υπηρεσίες υποστήριξης των ανήμπορων μελών.
Στην Ελλάδα Το Εθνικό Σύστημα Υγείας οργανώθηκε τη δεκαετία του 80 ώστε να καλύψει τις Εθνικές απαιτήσεις εκείνης της εποχής. Έκτοτε έχουν περάσεις αρκετές δεκαετίες όπου μεταβλήθηκαν όχι μόνο τα πληθυσμιακά δεδομένα, αλλά και η οικονομική δομή των γεωγραφικών περιοχών, η συγκοινωνιακή προσβασιμότητα, οι υποδομές, οι απαιτήσεις υγείας, οι δυνατότητες παροχής εξελιγμένων ιατρονοσηλευτικών υπηρεσιών ενώ αυξήθηκε σημαντικά και ο αριθμός των άρτια καταρτισμένων επιστημόνων υγείας στη Χώρα μας. Παράξενο όμως παραμένει για ποιο λόγο δεν προχώρησε ποτέ μια αναδιαμόρφωση του συστήματος παρεχομένων υπηρεσιών υγείας σε ένα κόσμο που αναπτύσσεται ραγδαία που όποιος δεν προλάβει το τρένο της ανάπτυξης δυστυχώς θα μείνει στο παρελθόν.
Η ανάπτυξη μιας περιοχής στον πρωτογενή, στον μεταποιητικό, στον βιοτεχνικό ή στον τουριστικό τομέα απαιτεί την εγκατάσταση νέων και μάλιστα πολλές φορές και με ανώτατη ή ανώτερη εκπαίδευση αλλά και με τη νεαρότερης ηλικιάς εργαζομένων αλλά μπορεί να υποδεχθεί ακόμα και τη νέα «τάξη» των διεθνούς προέλευσης ψηφιακά εργαζομένων «νομάδων». Το εγχείρημα αυτό θα γίνει δυνατό όχι μόνο από τις όποιες καλές αμοιβές αλλά αακόμη πιο σημαντικό αν μια περιοχή μπορεί να προσφέρει επαρκείς υγειονομικές συνθήκες για τις οικογένειές τους, σχολεία για τα παιδιά τους και ασφαλή ζωή.
Δυστυχώς για τις περισσότερες αγροτικές αλλά και ημιαστικές ζώνες της Χώρας μας οι συνθήκες αυτές υπολείπονται δραματικά των απαιτήσεων και αντί να τύχουν υπερκομματικού Εθνικού σχεδιασμού στην πράξη εδώ και πολλά χρόνια βιώνουμε από όλους σχεδόν τους θεσμικούς φορείς μια απαξιωτική τακτική για το μέλλον, μια κανείς δεν πήρε μέχρι σήμερα ουσιαστικές πρωτοβουλίες για τους απαραίτητους βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς και για μακροπρόθεσμες στρατηγικές.
Οι σύγχρονες απαιτήσεις υγείας εμπεριέχουν την πρωτοβάθμια περίθαλψη από τον προσωπικό γιατρό και παιδίατρο, την οργάνωση της δημόσιας υγείας με την πρόληψη επιδημιών και χρόνιων παθήσεων, την ψυχολογική και ψυχιατρική υποστήριξη αλλά και τη μείωση των μη «απαραίτητων» θανάτων λόγω της ανυπαρξίας επείγουσας ιατρικής κάλυψης
Τα Κέντρα Υγείας του νομού υπολειτουργούν το νοσοκομείο Κυπαρισσίας που θα μπορούσε να καλύψει και τις ανάγκες του νοτίου τμήματος του νομού Ηλείας, πριμοδοτεί με στελεχιακό προσωπικό το Νοσοκομείο Καλαμάτας απογυμνώνοντας τις δυνατότητες του οπότε και πολλές περιοχές του νομού μας μένουν ουσιαστικά ακάλυπτες από την παροχή επείγουσας βοήθειας.
Η εμπειρία λέει ότι σήμερα υπάρχουν πολλά νομικά, τοπικιστικά και οικονομικά εμπόδια που πρέπει να υπερνικηθούν για να επιτευχθούν εκείνες οι συνθήκες που θα οδηγήσουν την υγεία των πολιτών μιας επαρχίας σε ασφαλή μονοπάτια. Οι αποφάσεις θα πρέπει να είναι συλλογικές και ειλικρινείς, ενώ οι τοπικοί αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες με τις εξαιρετικά πολύτιμες πρωτοβουλίες τους, θα πρέπει να αναδιαμορφόσουν τόσο την τοπική κοινή γνώμη όσο και τους κεντρικούς Κυβερνητικούς σχεδιασμούς πέρα από πολιτικές και μικροκομματικά συμφέροντα.
Θεωρώ ότι πολλά από τα απαραίτητα στοιχεία για την ορθολογικότερη κατανομή των διαθέσιμων πόρων υγείας μας τα δίνει η πρόσφατη απογραφή του πληθυσμού. Παράλληλα τόσο η τοπική αυτοδιοίκηση όσο και τα οικεία επιμελητήρια έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία της οικονομικής ζωής κάθε περιοχής ενώ ο χάρτης των απαιτήσεων υγείας υπάρχει και μια γρήγορη επικαιροποιήση των δεδομένων θα καταστεί επαρκής για να επανασχεδιασθούν οι υπηρεσίες υγείας με βάση τις πραγματικές απαιτήσεις μιας περιοχής. Δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας ότι η πλειονότητα των πιο φημισμένων νοσοκομείων στις ΗΠΑ δεν έχουν έδρα την Ουάσινγκτον ούτε καν τις Πρωτεύουσες των Πολιτειών τους όπως και κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές Χώρες.
