Ξεχώριζε με την πρώτη ματιά και σου έδινε την βεβαιότητα ότι έχεις να κάνεις με ένα πρόσωπο ιδιαίτερης αξίας. Ξεχώριζε και το 1974 όταν ήλθε στη Μεσσηνία ως Νομάρχης. Ο ευρωπαϊκός του αέρας - κάτι σπάνιο τότε για τον τόπο μας - του έδινε περισσό κύρος.

Οταν τον γνώρισα είχα μόλις 2 χρόνια ξεκινήσει την ενασχόλησή μου με την δημοσιογραφία. Μου φαινόταν απόμακρος αλλά όσο περνούσε ο χρόνος όλο και πιο πολύ έβλεπα έναν άνθρωπο με ευγενή αισθήματα.

Πιο κοντά ήλθαμε, σε επίπεδο φιλίας, κάποια χρόνια αργότερα όταν επισκεπτόταν συχνά την Καλαμάτα χωρίς πολιτική ιδιότητα, αφού δεν είχε αποδεχθεί την θέση του Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας ως δυσμενή μετάθεση από την Θεσσαλονίκη όπου συγκρούστηκε με το κατεστημένο της Ν.Δ. για την διαχείριση των σεισμών.

Αυτή η φιλία γινόταν όλο και πιο στενή με τα χρόνια ενώ σε πολλές περιπτώσεις τον είχα συμβουλευτεί για διάφορες δύσκολες υποθέσεις της εφημερίδας αλλά και του κλάδου μας γενικότερα.

Θα μπορούσα να διηγηθώ πολλά περιστατικά με τον Κώστα Πυλαρινό αλλά κανένα δεν θα μπορούσε να περιγράψει τον ξεχωριστό άνθρωπο και πολιτικό. Γι’ αυτό περιορίζομαι να του στείλω την αγάπη και τον σεβασμό μου. Και στην οικογένειά του, την σύζυγό του Βίκυ και τον γιο του Ντένη, τα θερμά μου συλλυπητήρια.

Ντίνος Δ. Πλεμμένος