Ξεκίνησε και η νέα εκπαιδευτική χρονιά, με σημαντικές αλλαγές, ιδιαίτερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου από φέτος λειτουργούν και ιδιωτικά πανεπιστήμια, χωρίς όμως τις γενναίες και ολοκληρωτικές παρεμβάσεις, που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων.
΄Ετσι, είναι γνωστό πως η αξιολόγηση του επιπέδου της ελληνικής εκπαίδευσης είναι αρνητική (PIZA), το 20% των αποφοίτων του Γυμνασίου είναι, αποδεδειγμένα, λειτουργικά αναλφάβητοι, τα πολλά σχολικά απολυτήρια πιστοποιούν δήθεν άριστη(!) επίδοση των μαθητών και η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση βρίσκεται μακράν από το αναγκαίο επίπεδο, για κράτος-μέλος της Ε.Ε.
Από την άλλη, έχουμε τα πάγια προβλήματα, με τα εκπαιδευτικά κενά, που δημιουργούνται από τις πολλές χιλιάδες (!) αποσπάσεις (ρουσφέτια) εκπαιδευτικών σε διοικητικές και πολιτικές θέσεις, με αποτέλεσμα τις δυσκολίες κάλυψης αυτών των κενών από κακοπληρωμένους αναπληρωτές τους. Μαζί με αυτά, η μείωση του αριθμού των μαθητών, ίσως και κατά 40%, και το κλείσιμο κάθε χρόνο εκατοντάδων σχολείων αποτελεί την οδυνηρή έκφραση του δημογραφικού μας προβλήματος, που έχει λάβει πλέον σοβαρή εθνική διάσταση.
Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση τα προβλήματα είναι γνωστά, με τη μείωση του αριθμού των φοιτητών και τις πολλές πανεπιστημιακές σχολές/τμήματα χωρίς φοιτητές. Ακόμα, η απουσία διασύνδεσης των Πανεπιστημίων μας με την αγορά και την οικονομία δημιουργεί ανυπέρβλητη δυσκολία ή και αδυναμία επαγγελματικής αποκατάστασης των φοιτητών τους.
΄Ένα από τα σοβαρά αποτελέσματα αυτής της υποβαθμισμένης, δήθεν δωρεάν παιδείας, είναι να φθάνει σήμερα το 15% των μαθητών να φοιτά στην ιδιωτική εκπαίδευση και να έχουν διατεθεί πάνω από ένα δις ευρώ από ξένες εταιρίες, για την αγορά όλων των εμβληματικών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων μας.
Να συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, πως είμαστε στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, όπου τα πάντα αλλάζουν με εκπληκτική ταχύτητα, απείρως μεγαλύτερη από τις αλλαγές που έφερε η βιομηχανική επανάσταση και πως τα τέσσερα στα δέκα γνωστά επαγγέλματα βαίνουν άμεσα προς κατάργηση. Επομένως, ο καλά μελετημένος και δομικός εκσυγχρονισμός όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης υπηρετεί τη νεολαία μας και το εθνικό συμφέρον, για τούτο πρέπει να προωθηθεί χωρίς καθυστερήσεις και ενδεχομένως και με δημιουργικές ρήξεις. Η οικονομική στήριξη και η συνεχής ανανέωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, η ουσιαστική αξιολόγηση του, η ρητή απαγόρευση των αποσπάσεων, η κάθετη μείωση των αναπληρώσεων, η αναθεώρηση του νόμου για την αναστολή λειτουργίας σχολείων, η σύμπτυξη Πανεπιστημίων και η κατάργηση των ανενεργών τμημάτων τους, καθώς και αρκετά άλλα, αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ουσιαστική αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Επιπλέον, η προώθηση της έρευνας στα Πανεπιστήμια και η σύνδεσή τους με την οικονομία αλλά και το διεθνές επιστημονικό περιβάλλον, ο ουσιαστικός εκσυγχρονισμός των προγραμμάτων σπουδών στο σύνολο της εκπαίδευσης και η κατεύθυνση προς τη δημιουργία μαθητοκεντρικών σχολείων, πρέπει να αποτελέσουν άμεση επιδίωξη.
Προφανώς έστω και αργά προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, για την άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και την αλλαγή της νοοτροπίας για απόκτηση πανεπιστημιακού πτυχίου, συχνά χωρίς καμία επαγγελματική χρησιμότητα.
Τελειώνοντας, ο εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης αποτελεί όρο εθνικής επιβίωσης, σε μια εποχή κοσμογονικών μεταβολών και αλλαγών, που φέρνει ο αδυσώπητος ανταγωνισμός και η τεχνητή νοημοσύνη. Απαιτούνται, όμως, προσεκτικός σχεδιασμός, εθνική συνεννόηση αλλά και διάθεση για ρήξεις με παγιωμένα συμφέροντα και νοοτροπίες μικροκομματισμού και πολιτικαντισμού. Νομίζετε πως υπάρχει διάθεση;
pan.e.nikas@gmail.com
