Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της προσφοράς είναι δομές όπως τα Κοινωνικά Παντοπωλεία και τα Κοινωνικά Ιατρεία Αλληλεγγύης, που η δράση τους δεν αποτελεί μόνο πράξη φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης. Συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και την ανακούφιση ανθρώπων που σε διαφορετική περίπτωση δύσκολα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν βασικές τους ανάγκες. Ωστόσο, είναι θλιβερό το ότι ο ρόλος τους αντί να είναι επικουρικός και να "κουμπώνει" πάνω στους θεσμούς της Πολιτείας, είναι κυρίαρχος και σημαντικός για την επιβίωση μεγάλου αριθμού συνανθρώπων μας. Είναι θλιβερή η αδυναμία του κράτους να συντηρεί σημαντικές κοινωνικές δομές οι οποίες εξαρτώνται ολοκληρωτικά από την προσφορά των εθελοντών. Οπως θλιβερό είναι οι δήμοι να αρνούνται την προσφορά των εθελοντών και εθελοντικών οργανώσεων που με τη δράση τους θέλουν να συμβάλουν στο κοινωνικό τους έργο.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο Καλαμάτας πιθανά δεν θα λειτουργούσε αποτελεσματικά τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του αν οι εθελοντές δεν είχαν πάρει πάνω τους τη λειτουργία του -όπως δεν λειτούργησε αποτελεσματικά χωρίς τους εθελοντές το Κοινωνικό Παντοπωλείο Μεσσήνης. Οπως και άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες δεν θα είχαν νοσηλευτεί και δεχτεί φροντίδα και θεραπεία αν δεν υπήρχε το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης και το Κοινωνικό Φαρμακείο. Και πώς να σχολιάσει κανείς τη νοοτροπία των παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης να περιμένουν από την κεντρική εξουσία ή τη διάθεση της τοπικής κοινωνίας, για να προωθήσουν δράσεις κοινωνικής πολιτικής. Ή ακόμα και όταν παίρνουν την πρωτοβουλία "ξεχνούν" ότι ένας νέος θεσμός χρειάζεται εξοπλισμό, προσωπικό και προϋπολογισμό σε χρονικό ορίζοντα μεγαλύτερο των 12 μηνών.