Γιάννης Σινάπης

Το είχαμε επισημάνει από καιρό ότι η κατάσταση με τους τσιγγάνους βρίσκεται εκτός ελέγχου στο Πλατύ, στο Αριοχώρι, τον Αρι και τα άλλα χωριά της περιοχής. Δικαιολογημένη είναι η αντίδραση και η οργή των ανθρώπων, που δεν τολμούν να πουν το όνομά τους, να κυκλοφορήσουν χωρίς κίνδυνο στον τόπο τους ή να έχουν ζώα και κηπευτικά, όπως συνηθίζεται στην ελληνική ύπαιθρο. Για μηχανήματα και υλικά που έχουν σίδηρο ούτε λόγος να γίνεται. Είναι είδη προς εξαφάνιση.
Και είναι θαύμα που μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κανένα κακό, δεν έχει χαθεί ανθρώπινη ζωή, δεν έχει γίνει μακελλειό. Οσο όμως οι νόμοι δεν εφαρμόζονται και η ατιμωρησία παραμένει, το κακό παραμονεύει. Ας το έχουν υπόψη τους αυτοδιοικητικοί και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, που είτε μέχρι προχθές δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, είτε συνειδητά έκαναν... το "παγόνι".
Κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων. Ολοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Οταν παρανομούν πρέπει να πληρώνουν. Και αν δεν μπορούν να πιάσουν τους κλέφτες, ας κάνουν κάτι να εξαρθρώσουν τους κλεπταποδόχους. Αυτοί δεν είναι πολλοί. Μπορούν να ελεγχθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά, όπως προβλέπει ο νόμος.
Είναι δυνατόν τόσα χρόνια να μη δίνεται λύση; Και δεν είναι μόνο το κατασταλτικό και το αστυνομικό μέρος της υπόθεσης. Αλήθεια, είναι δυνατόν να μη λειτουργεί ο χώρος στην Μπιρμπίτα, να έχει διαλυθεί και να μην υπάρχει κανένας έλεγχος κι εποπτεία; Κανένας δεν έχει ευθύνη που οι υποσχέσεις έμειναν στα λόγια; Ελέγχει κανείς αν τα τσιγγανόπαιδα, για τα οποία οι γονείς τους παίρνουν επιδόματα, πάνε σχολείο;
Είναι πολλά τα ζητήματα, και αστυνομικά και ανθρώπινα. Αν δεν υπάρξει ενδιαφέρον άμεσο και πραγματικό, θα γίνει μακελλειό.
Ελπίζουμε η σύσκεψη με τον εισαγγελέα να οδηγήσει σύντομα σε κάτι ουσιαστικό.