Για τη Μεσσηνία όμως ο αγώνας για τις υποδομές, για τα στοιχειώδη, δυστυχώς συνεχίζεται. Και παρά την τραγική οικονομική κατάσταση του τόπου, ο αγώνας θα πρέπει να είναι πιο έντονος. Ο νομός έχει ανάγκη από σοβαρή βελτίωση του εσωτερικού οδικού του δικτύου. Και μιλάμε για έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια...
Ο δρόμος Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη θα πρέπει να αποτελέσει τον κυρίαρχο στόχο. Η μελέτη που εκπονεί εδώ και χρόνια το υπουργείο Υποδομών και κινείται με ρυθμούς χελώνας θα πρέπει να «τρέξει». Να δοθούν σύντομα οι γνωμοδοτήσεις κι οι εγκρίσεις και το έργο να προλάβει να υλοποιηθεί από το ΕΣΠΑ, από το τομεακό πρόγραμμα.
Ηρθε επίσης η ώρα να δημοπρατηθεί το τμήμα Τζάνε - Καλαμάκι στο δρόμο Ριζόμυλος - Κορώνη. Από το 2002 το έργο φαινόταν ώριμο, αλλά δεν πρόλαβε το Γ’ ΚΠΣ. Και είναι ντροπή που... τρέχει να προλάβει και το ΕΣΠΑ.
Το Ρωμανού - Γαργαλιάνοι, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από το 2008, δε θα τελειώσει ούτε το 2012. Κι ακόμη το Φιλιατρά - Γαργαλιάνοι, έργο-«σημαία» της Περιφέρειας, η 7η επαρχιακή οδός και ο δρόμος προς την Αρχαία Μεσσήνη, θα πρέπει να δημοπρατηθούν.
Επειδή λοιπόν η κοροϊδία και το παραμύθι έχουν κι όρια, που τα έχουμε προ πολλού ξεπεράσει, ήρθε η ώρα να δοθούν άμεσες και πραγματικές λύσεις. Αν χρειαστεί γι’ αυτό, ας βάλει πλάτη και ο Μεσσήνιος πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Μήπως και το καταλάβουν υπηρεσιακοί και αιρετοί, πως η κοροϊδία και το παραμύθι τελείωσαν κι η Μεσσηνία πρέπει να πάρει εκείνα που της οφείλονται. Εστω και σε περίοδο κρίσης.