Είναι πραγματικά αστείο το πώς καταφέρνει να λειτουργεί αυτή η ιδιόμορφη τέχνη της διαφήμισης, ακόμη και στους τομείς που κανείς δεν φανταζόταν κάποτε πως μπορεί να υπεισέλθει.
Ενα απλό χάζεμα στο φαρμακείο της γειτονιάς, ακόμα και στο τραπεζάκι της αίθουσας αναμονής του γιατρού, δημιουργεί τόσες, μα τόσες υποσυνείδητες σκέψεις … Για τους περισσότερους ανθρώπους, τα προβλήματα υγείας δεν είναι κάτι που μπορεί να "δουλευτεί" μέσα στο μυαλό με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Φαντάζουν βουνό, δημιουργούν πανικό που το θολώνουν το μυαλό, ειδικά τις πρώτες στιγμές.
Ο μαγικός κόσμος των φαρμάκων, από τα απλούστατο αντιφλεγμονώδες μέχρι τη φλουοξετίνη. Ολα τους έχουν έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο παρουσίασης και προσέγγισης. Τα ενημερωτικά τους φυλλάδια, τα χρωματιστά κουτάκια τους πασάρουν την όποια ουσία με εικόνες χαμογελαστών ανθρώπων, καταγάλανων ουρανών και γαλήνιων θαλασσών. Σλογκανάκια αισιόδοξα και χαρούμενα, αόριστα μέχρι αηδίας, να μην σχετίζονται σε κανένα σημείο με αυτό για το οποίο προορίζονται.
Αλήθεια, για την απαισιοδοξία τι φάρμακο υπάρχει; Ποιος γιατρός θα το έγραφε; Αν υπήρχε φάρμακο που να δίνει λίγη ελπίδα, τι χρώμα θα είχε το κουτάκι του; Τι θα έγραφε πάνω στην ετικέτα; Πόσα ένσημα θα έπρεπε να εχει “γράψει” στο κοντέρ του, για να το δικαιούται; Θα εξαντλείτο και αυτό σαν τα αντιγριπικά εμβόλια; Ασκοπα ερωτήματα, σε μια εποχή που μας εγκατέλειψε και ο ΕΟΠΥΥ και η ελπίδα...