Χρόνια τώρα κάθε δημοτική αρχή προσπαθεί να πείσει ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Καλαμάτας, αλλά και της μικρότερης πληθυσμιακά Μεσσήνης, οφείλεται στα αυτοκίνητα. Κι όχι απόλυτα λανθασμένα, αφού μέχρι πρόσφατα ο καθένας έπαιρνε το αυτοκίνητό του για να μην περπατήσει λίγα μέτρα. Ομως από την υπερβολή και τις περιττές μετακινήσεις μέχρι τον αποκλεισμό των αυτοκινήτων από το κέντρο των πόλεων χωράει πολλή συζήτηση. Γιατί η "εξορία" του αυτοκινήτου από το κέντρο κάθε πόλης δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια, όταν το σύστημα μεταφορών πάσχει και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τις ανάγκες των πολιτών. Επιπλέον, οι χώροι πάρκινγκ είναι δυσεύρετοι, ειδικά για την πόλη της Μεσσήνης, ενώ η επιβολή του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης -χωρίς ταυτόχρονα να ακολουθείται από κανόνες- κάνει το σκηνικό του κυκλοφοριακού ακόμη πιο εφιαλτικό. Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι εκάστοτε δήμαρχοι δεν χειρίζονται το συγκεκριμένο πρόβλημα με ευελιξία. Εγκλωβίζονται στις πανάκριβες μελέτες συγκοινωνιολόγων με γραφεία στην Αθήνα και δεν αφουγκράζονται τις ιδιαίτερες ανάγκες της πόλης τους. 

Αντίθετα με όσα συμβαίνουν στη δική μας καθημερινότητα, ο κάτοικος μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, όπως οι Βρυξέλλες, θα οδηγήσει πάνω στις γραμμές του τραμ αλλά και πάνω στον ζωγραφισμένο ποδηλατόδρομο, όταν τα παραπάνω μέσα δεν κυκλοφορούν. Βέβαια θα δώσει προτεραιότητα στον ποδηλάτη και θα κάνει στην άκρη όταν είναι να περάσει το τραμ. Ομως ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον οδηγό του αυτοκινήτου να παρκάρει ακόμη και πάνω στο πεζοδρόμιο, σε κεντρικούς δρόμους όπου η κυκλοφορία δεν πρέπει να παρεμποδίζεται από σταθμευμένα στις άκρες αυτοκίνητα. Εννοείται ότι τα σημεία είναι επιλεγμένα και αφήνεται χώρος και για τους πεζούς. 

Οταν λοιπόν σε μια μεγάλη πόλη, που οι κάτοικοι αγγίζουν το 1 εκατομμύριο, όλα τα μέσα μεταφοράς κινούνται ευέλικτα και με μόνο περιορισμό τον πλήρη σεβασμό στις προτεραιότητες (με πρώτη την προτεραιότητα στους πεζούς), γιατί να μην μπορεί να λειτουργήσει ένας πιο ευέλικτος κυκλοφοριακός σχεδιασμός σε μικρότερες πόλεις, όπως η Καλαμάτα και η Μεσσήνη;