Κυριακή, 20 Φεβρουαρίου 2011 20:15

Το παραμύθι των συγχωνεύσεων δεν έχει δράκους

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Η υπόθεση των συγχωνεύσεων σχολείων μετά τη δημοσιοποίηση της πρότασης για τη Μεσσηνία και την αποκάλυψη του τι ακριβώς αφορά μετατρέπεται σε κωμωδία. Η πλάκα είναι ότι οι διάφοροι φωνασκούντες επιμένουν σε ιδεολογήματα και επιχειρήματα που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Οταν, για παράδειγμα, για τη μετακίνηση των παιδιών του Διαβολιτσίου στο Μελιγαλά χρησιμοποιείται το επιχείρημα του ανάγλυφου της περιοχής αυτός που το χρησιμοποιεί ή δεν έχει κάνει τη διαδρομή Μελιγαλάς – Διαβολίτσι ή μας δουλεύει. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ευθεία που την διασχίζεις σε λιγότερο από ένα τέταρτο της ώρας. Οσο για αυτούς που δήθεν επέστρεψαν λόγω οικονομικής κρίσης στα χωριά τους, αλλά τώρα θα αναγκαστούν να ξαναφύγουν γιατί θα κλείσουν οι λυκειακές τάξεις του ενός ή του άλλου σχολείου που φυτοζωεί, η επιστήμη της λογικής και της αλήθειας σηκώνει τα χέρια ψηλά. Στο ατράνταχτο τέλος επιχείρημα ότι οι καθηγητές θα χάσουν τις οργανικές τους θέσεις και θα βρεθούν στο πυρ το εξώτερον, απλώς βάζεις τα γέλια για τον απλούστατο λόγο ότι οι συγκεκριμένες οργανικές αποτελούν επιλογή ελάχιστων και η πλειοψηφία τους ζητεί σχεδόν κάθε χρόνο μετάθεση, βελτίωση ή απόσπαση. Οι μόνοι που ενδεχομένως να χάσουν είναι οι διευθυντές των συγκεκριμένων σχολείων, αν και αυτοί στην πλειοψηφία τους θα καταλάβουν σύντομα πάλι θέση διευθυντή σε άλλο σχολείο, ενώ σίγουρα πλήττονται όσοι από τους καθηγητές τα έχουν επιλέξει ως πάρκινγκ.

Το πρόβλημα με τα  σχολεία πάρκινγκ της υπαίθρου το γνωρίζουν όλοι -άσχετα αν δεν το ομολογούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μαθητές που έχουν φιλοδοξίες ή δυνατότητες μεταναστεύουν (μεταγράφονται) στα σχολεία της πλησιέστερης μεγάλης πόλης, ενώ στα επαρχιακά μένουν τα παιδιά φτωχών οικογενειών, αυτά των οικονομικών μεταναστών και όποια έχουν ως φιλοδοξία απλώς να τελειώσουν όπως – όπως το λύκειο. Την πραγματικότητα αυτή την γνωρίζουν καθηγητές, γονείς και τοπικοί άρχοντες οι οποίοι είναι καιρός να σταματήσουν να παριστάνουν τα παγώνια. Τα λεφτά που δίνονται – εδώ και χρόνια -για την μετακίνηση των μαθητών στη Μεσσηνία είναι υπερβολικά και το γνωρίζουν όλοι. Με εξορθολογισμό της συγκεκριμένης δαπάνης και με ευθύνη πλέον των δήμων θεωρούμε ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα στο μέλλον σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση των μαθητών. Αντίθετα μπορεί να επιτευχθεί το συγκεκριμένο έργο με μεγαλύτερη αξιοπιστία και ασφάλεια.

Η αλήθεια γνωρίζουμε ότι είναι πικρή. Κάποιους πονάει και άλλους ξεβολεύει από τους βολικούς τους μύθους. Είναι καιρός όμως να βάλουμε μπροστά τη λογική και να αφήσουμε στην άκρη την εικονική πραγματικότητα. Το νοικοκύρεμα με το συμμάζεμα των σχολείων δεν είναι πρόβλημα αλλά αναγκαιότητα, ενώ στην τοπική κοινωνία του κάθε χωριού η ύπαρξη ενός κακού σχολείου μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρει. Το σχολείο με 7-8 μαθητές σε κάθε τμήμα και μάλιστα από αυτούς που ξέμειναν γιατί δεν έχουν στόχους ή οικονομική δυνατότητα να αναζητήσουν το καλύτερο είναι εξ ορισμού κακό σχολείο. Εχοντας προσωπική εμπειρία από μικρό περιφερειακό σχολείο, αλλά και από μεγάλο αστικό στη συνέχεια, φωνάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας κλείστε τα τώρα. Το οφείλουμε στους ελάχιστους εναπομείναντες κατοίκους της επαρχίας. Η επιπρόσθετη ταλαιπωρία των παιδιών με την μετακίνηση είναι ελάχιστο ζήτημα μπροστά στην περιχαράκωση και την απομόνωση που υφίστανται. Οποιος θέλει να κάνει συνδικαλισμό ή επανάσταση μπορεί να βρει άλλα προσφορότερα και πλέον πολιτικά πεδία. Οποιος επιθυμεί να παραστήσει τον τοπικό ήρωα ας φτιάξει καλύτερα κανέναν δρόμο στην περιοχή του για να γίνονται ευκολότερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια οι μετακινήσεις μαθητών και ηλικιωμένων. Το υποκριτικό ενδιαφέρον που στοχεύει στη συντήρηση καταστάσεων και ατομικών προνομίων αποτελεί πολιτική παρακμή, που οφείλουμε όλοι να ανατρέψουμε.

Υ.Γ. Την ιστορία για το 1821 και τον Κολοκοτρώνη είναι προφανώς αρμοδιότεροι να την γράψουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι που έχουν διακριθεί στο παρελθόν για το στήσιμο αγαλμάτων και καυγάδων για τον ακριβή χώρο γέννησής του. Τι ξέρουν άλλωστε οι ιστορικοί; Ασε που είναι ύποπτοι για εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων από σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν να μας σβήσουν από το χάρτη. Μήπως τελικά το πρόβλημά μας είναι ότι εξιδανικεύουμε το παρελθόν γιατί δεν έχουμε να πούμε τίποτα για το παρόν, το οποίο υποθηκεύει συνειδητά το μέλλον;


panagopg@gmail.com


NEWSLETTER