Σε τροχιά απογραφής βρίσκεται πλέον η χώρα, καθώς αυτήν τη περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία χαρακτηρισμού αυτοτελών οικισμών από τα Δημοτικά Συμβούλια. Παράλληλα, από τη 1η έως τις 28 Φεβρουαρίου θα διεξαχθεί η καταμέτρηση των δημόσιων κτηρίων, ενώ η γενική απογραφή του πληθυσμού θα γίνει από τις 30 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου. Κάθε λογικός άνθρωπος, μετά την κατακραυγή για τα οικονομικά "greek statistics", θα περίμενε ότι το πάθημα έγινε μάθημα στις αρχές του τόπου και ότι αυτή τη φορά θα καταβαλλόταν προσπάθεια ώστε να γίνει μια ουσιαστική απογραφή, που θα βοηθούσε οι διοικούντες να προγραμματίσουν για το μέλλον βασιζόμενοι σε αληθινά στατιστικά στοιχεία. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι η απογραφή του 2011 θα αποτελέσει την απαρχή της δημιουργίας ενός σοβαρού κράτους. Δυστυχώς όμως οι μέχρι τώρα ενδείξεις δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές και όπως φαίνεται, για μια ακόμα φορά θα έχουμε απογραφή αλά... ελληνικά. Τα λάθη ξεκίνησαν από τον “Καλλικράτη”, καθώς χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τους μόνιμους κατοίκους της Κάτω Ραχούλας Μεσσηνίας, που ζουν και εργάζονται στο... Περιστέρι Αττικής. Τότε χάθηκε η ευκαιρία να ορίσουμε ουσιαστικά τις έννοιες “δημότης” και “μόνιμη κατοικία”. Δυστυχώς με το ισχύον καθεστώς, κάποιος μπορεί να θεωρείται δημότης Καλαμάτας και να μην έχει πατήσει το πόδι του στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα εδώ και δεκαετίες. Αντίθετα, μπορεί να μη θεωρείται δημότης Πύλου κάποιος που ζει και εργάζεται 20 χρόνια στο Νιόκαστρο, γιατί είναι γραμμένος στο δημοτολόγιο της Ορεστιάδας. Θα έπρεπε λοιπόν να οριστεί αυστηρά ότι κάποιος δεν μπορεί να είναι δημότης αν δεν έχει μόνιμη κατοικία εντός των ορίων του δήμου και αν δεν εργάζεται σε μια απόσταση που να του επιτρέπει να μετακινείται καθημερινώς από το σπίτι του στη δουλειά του. Για να γίνει η εγγραφή στο δημοτολόγιο, ο πολίτης θα έπρεπε να προσκομίζει δικαιολογητικά που θα αποδεικνύουν ότι έχει μόνιμη κατοικία στην περιοχή και εργάζεται σε μια λογική απόσταση από την έδρα του δήμου. Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση που ο πολίτης μετακομίσει σε άλλο δήμο θα πρέπει αυτομάτως να διαγραφεί από το παλιό δημοτολόγιο και να εγγραφεί στο νέο. Εξυπακούεται επίσης ότι τότε η χρηματοδότηση των δήμων θα έπρεπε να γίνεται με βάση τους πραγματικούς δημότες και όχι με βάση τον πληθυσμό που μετακινείται κάθε δεκαετία, προκειμένου να απογραφεί όπου του αρέσει.
Ολα αυτά όμως δεν έγιναν και πλέον είναι κάτι παραπάνω από ορατός ο κίνδυνος να επαναληφθούν κι αυτή τη φορά τα “εγκλήματα” των απογραφών “εκδρομέων” του 2001, του 1991 και του 1981. Σε αυτές τις απογραφές οι εκδρομείς πολίτες επιβιβάζονταν σε πούλμαν και πήγαιναν ομαδικώς να απογραφούν στον τόπο καταγωγής τους, τον οποίον επισκέπτονται μια φορά το χρόνο για να παραστούν στο πανηγύρι που διοργανώνει ο τοπικός σύλλογος. Ετσι, χωριά στα οποία κατοικούν πραγματικά 5-6 οικογένειες εμφανίζουν στα χαρτιά πληθυσμό 500 ή και παραπάνω κατοίκων. Ετσι πόλεις με πραγματικό πληθυσμό πολλών χιλιάδων κατοίκων στερούνται έσοδα και δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των δημοτών τους, επειδή στα χαρτιά δεν έχει απογραφεί ούτε το 1/3 του πληθυσμού. Την απογραφή εκδρομέων στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις οι άρχοντες των περασμένων δεκαετιών, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν την εξουσία τους και γνώριζαν ότι αν καταγραφόταν ο πραγματικός πληθυσμός, δεν υπήρχε λόγος ύπαρξης των δήμων. Την απογραφή εκδρομέων επίσης στήριξαν βουλευτές που ήθελαν να διατηρηθεί ο αριθμός των εδρών του νομού, αφού είναι γνωστό ότι ο αριθμός των βουλευτών που εκλέγονται σε κάθε περιφέρεια, υπολογίζεται με βάση τον πληθυσμό. Ομως στην απογραφή εκδρομέων πρωτοστάτησαν κυρίως οι τοπικοί σύλλογοι. Οι παράγοντες που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους συλλόγους θεωρούν το χωριό τους ως ομφαλό της γης και αδυνατώντας να αντιληφθούν τις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, μετρούν το μεγαλείο του τόπου τους απογράφοντας εκδρομείς και παριστάμενους στο ετήσιο πανηγύρι. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Στην κοπή πίτας των “Κατωραχαίων” της Αττικής καλούν τους πατριώτες τους να απογραφούν στο χωριό για να συνεχιστεί το... μεγαλείο. Οι παράγοντες αυτοί είναι αδύνατον να αντιληφθούν ότι το μόνο μεγαλειώδες που έχει απομείνει στην περιφέρεια είναι το... ψέμα για τον πληθυσμό που κατοικεί στα χωριά. Οι παράγοντες αυτοί εξακολουθούν να κινούν τα νήματα στην τοπική πολιτική ζωή και το μόνο που μένει είναι να δούμε αν θα ακολουθήσουν τον ολισθηρό αυτό δρόμο οι δήμαρχοι και οι βουλευτές. Η χώρα χρειάζεται μια πραγματική απογραφή. Δεν χρειάζεται δημότες εκδρομείς.