Του Χρίστου Μπαμπάτσικου,

Οικονομολόγου

Οι εκλογές του Μαΐου 2012 ήταν οι μόνες ελεύθερες , ιδεολογικά , από σύστασης του Ελληνικού κράτους και ήταν ελεύθερες γιατί ο λαός ψήφισε χωρίς τις κομματικές δεσμεύσεις ,χωρίς τους εκβιασμούς ,χωρίς τις υποσχέσεις των βουλευτών ,χωρίς ιδεολογικούς περιορισμούς και τιμώρησε τα δύο κόμματα εξουσίας .

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί ο λαός ψήφισε ,όπως ψήφισε είναι απλή :

Ο άνεργος βλέπει ότι δεν θα βρει δουλειά , ο φοροφυγάς βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει φοροδιαφυγή ,ο καταστηματάρχης βλέπει ότι πρέπει να πληρώνει τον Φ.Π.Α που μέχρι εχθές έκλεβε ,ο αγρότης βλέπει ότι σιγά ,σιγά οι επιδοτήσεις σταματάνε οι κομπίνες με την επιστροφή του ΦΠΑ λαμβάνει τέλος ,ο Δημόσιος υπάλληλος έχασε μισθούς που του είχε δώσει το σύστημα για να τον ελέγχει ,οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ έχασαν τα προνόμια ,οι λαμβάνοντες επιδόματα Μαϊμού πρέπει να τα επιστρέψουν, οι Πανεπιστημιακοί καθηγητές βλέπουν να χάνουν τα οφίτσια και τους εκλέκτορες τους φοιτητές, οι κρατικοδίαιτοι Βιομήχανοι διαπιστώνουν ότι ήρθε το τέλος τον ανύπαρκτων βιομηχανιών τους ,οι καταπατητές δημοσίων εκτάσεων έχασαν τους προστάτες τους , οι περί τα φάρμακα απασχολούμενοι βλέπουν τα κέρδη τους να εξανεμίζονται ,οι δανειολήπτες έχουν πειστεί ότι θα διαγράψουν τα χρέη τους το κάθε λογής λαμόγιο και είναι ουκ εστί ο αριθμός, πήγε και καταψήφισε το πελατειακό κομματικό σύστημα ,από το οποίο ζούσε , και που είχε στηθεί στο Ελληνικό Κράτος από καταβολής του. Το αποτέλεσμα των εκλογών, φυσικά ,σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει αλλαγή ώστε να βελτιωθεί η δομή του κράτους ,οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές , αλλά να διατηρηθεί το ίδιο κράτος με άλλους διαχειριστές. Δηλαδή ο κυρίαρχος λαός απαιτεί να μην αλλάξει τίποτα και προς τούτο ψηφίζει ένα μεγάλο μέρος αυτού τον ΣΥΡΙΖΑ , γιατί εάν ήθελε να αλλάξει θα ψήφιζε ΚΚΕ το οποίο ευαγγελίζεται την Β. Κορέα,δεν έχει σημασία εάν είναι καλή ή κακή επιλογή. Ο κομματικός συνασπισμός αυτός είναι η τελευταία ελπίδα του λαού για συνέχιση της ευημερίας στα επίπεδα του 2008 γιατί αγκαλιάζει τις παράλογες απαιτήσεις όλων των συντεχνιών, ταυτόχρονα δεν αποδέχεται ότι υπάρχει οικονομική κρίση στη χώρα. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο κόμμα στις εκλογές ,τον βρίσκει απροετοίμαστο και είναι απροετοίμαστος δικαιολογημένα, γιατί όλα τα χρόνια από την ίδρυση του πιστεύει ότι ο λαός είναι σοφός και ώριμος και ψήφιζε τα δύο μεγάλα Κόμματα γιατί κάλυπταν τις επιθυμίες του. Ο δικομματισμός επέτρεψε την πολιτική του επιβίωση, έχοντας ένα μικρό ποσοστό στη Βουλή και έκανε χόμπι τις ιδεοληψίες των συνιστωσών του. Τώρα όμως που ο κυρίαρχος λαός αναγορεύει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας η συμπεριφορά του κόμματος είναι σπασμωδική ,χαρακτηρίζεται από πολυγνωσία και αδυναμία να δώσει απαντήσεις στα τεράστια προβλήματα αφού δεν έχει πρόγραμμα , ολισθαίνει σε μεθόδους που η χώρα τις έχει πληρώσει με αίμα. Η επιχειρηματολογία του , ότι για όλα φταίνε οι ξένοι που παρεμβαίνουν σε μια ανεξάρτητη χώρα ,οι κακοί προβοκάτορες ,οι διεθνείς τοκογλύφοι κλπ ,είναι προφάσεις εν αμαρτίες προκειμένου να αποφύγει την συμμετοχή του σε μία κυβέρνηση. Η μανία του με το Μνημόνιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά να αποτρέψει τον λαό να του δώσει μεγαλύτερο ποσοστό γιατί γνωρίζουν, ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν τις απαιτήσεις του ,και είναι σφόδρα πιθανό να οδηγήσει την χώρα στην καταστροφή , γνωρίζουν ότι αυτά που επικαλούνται είναι ανεφάρμοστα στα πλαίσια της αστικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η αντίφαση των λόγων και των πράξεων σε συνδυασμό με τον περιορισμένο εμπειρισμό που διαθέτει και την έλλειψη ιδεολογικών συμμάχων στην Ευρωπαϊκή ένωση, είναι ένας συνδυασμός που μοιραία μας παραπέμπει στο 1945 όταν το ΕΑΜ δεν μπορούσε να διαχειριστεί το τεράστιο λαϊκό επαναστατικό κίνημα και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ οδήγησε τη χώρα στον εμφύλιο. Η ανεξήγητη, για τους ιστορικούς , απαίτηση του Ζαχαριάδη το 1946 το ΚΚΕ να μη μετάσχει στις εκλογές ,που θα λάμβανε ικανό ποσοστό και θα διαδραμάτιζε ρόλο στην νέα Ελλάδα που ξεκίναγε μετά τον πόλεμο ,είναι ενδεικτική της αντίληψης των ηγεσιών της Αριστεράς. Η ιστορική αυτή αναφορά δεν έχει θέση τρομοκρατικού επιχειρήματος ,αποτελεί νομοτέλεια για λαούς που ξεχνάνε την ιστορία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ιστορική ευθύνη για την εξέλιξη των πραγμάτων μετά τις εκλογές του Ιουνίου ,δεν μπορεί να αγνοεί τις πραγματικές συνθήκες της χώρας ,πρέπει να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας και να διαχειριστεί την τύχη του τόπου. Αναγνωρίζω τη δύσκολη θέση που έχει περιέλθει γιατί πρέπει να συγκεράσει τον καταγγελτικό του λόγο με την συμμετοχή του σε κυβέρνηση ,πράγματι είναι άθλος δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια ,ίσως η μόνη διέξοδος είναι να ενισχύσει τον προγραμματικό του λόγο με ακόμα περισσότερο ανεφάρμοστα επιχειρήματα ώστε οι ψηφοφόροι που τον ψήφισαν να επιλέξουν άλλο κόμμα. Η προαναφερόμενη μέθοδος εφαρμόζετε από την άλλη αριστερά εδώ και εξήντα χρόνια με απόλυτη επιτυχία ,δεν είναι τυχαίο ότι παραμονές των εκλογών να διακηρύττει ότι το όραμα τους είναι η Β.Κορέα , η Κούβα ,κλπ. Η επίκλιση του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λαός ψήφισε κατά του Μνημονίου είναι ψέμα, είναι ακόμα μια υπεκφυγή προκειμένου να μην πει την αλήθεια στο λαό ,δεν λέει γιατί ήρθε το μνημόνιο στη χώρα δεν απαντάει γιατί το Κράτος δανείσθηκε τα δυσθεώρητα αυτά ποσά ,επικαλείται μόνο τους κλέφτες των κομμάτων και τίποτα άλλο. Δεν απαντάει γιατί δεν έχουμε κράτος. Δεν απαντάει στο επιχείρημα ,ότι ήταν μέλη του κοινοβουλίου και διάβαζαν τους προϋπολογισμούς του κράτους παραβλέποντας ότι τα δάνεια πνίγουν τη χώρα ; και οι ίδιοι το μόνο που έκαναν ήταν να ζητάνε περισσότερα; Οι ψηφοφόροι απαιτούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρηθούν όλα τα κεκτημένα που τους είχε παραχωρήσει το πελατειακό κράτος ,αυτός είναι και ο λόγος που αύξησε τα ποσοστά του. Το αποτέλεσμα των εκλογών ανατρέπει την κυρίαρχη αντίληψη περί ιδεολογιών η πλειονότητα του λαού δεν ψήφιζε ποτέ με γνώμονα την ιδεολογία του ,το μοναδικό κριτήριο ήταν το ατομικό του συμφέρον και τίποτα άλλο και έτσι ψήφισε τον Μάιο. Η διαπίστωση αυτή είναι αξίωμα στο πολιτικό σύστημα εξ- ου και το πελατειακό κράτος. Επάνω στη αλήθεια αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το θανάσιμο παιχνίδι που θα οδηγήσει την χώρα στην άβυσσο , ίσως είναι το πεπρωμένο της αριστεράς η μια, μας οδήγησε στον εμφύλιο και η άλλη στον όλεθρο. Εύχομαι να αντιληφθεί ο κυρίαρχος λαός το ατομικό του συμφέρον έστω και την τελευταία στιγμή .