Η απάντηση είναι... μερικώς. Πρόκειται για μια πρόταση που κάνει την μισή δουλειά, δεν είναι δηλαδή ενταγμένη σε ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο. Είναι αποσπασματική και περιορίζεται σε αυτά που αφορούν το λούστρο. Η δημοτική αρχή φοβάται να πιάσει το μεγάλο ζήτημα της κίνησης των αυτοκινήτων στη Ναυαρίνου γι' αυτό και περιορίζει τις παρεμβάσεις στην αστική  ζώνη της παραλίας και όχι εκεί που ο κόσμος κάνει μπάνιο.

Η δημοτική αρχή θέλει να φτιάξει μια δεύτερη πλατεία για καφέ και τίποτα παραπάνω. Είναι προφανές ότι και αυτό βοηθά, αλλά νομίζουμε ότι δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη στην παρούσα φάση η Καλαμάτα. Οι επιστημονικοί σύλλογοι της πόλης έχουν επισημάνει με επάρκεια και τεκμηριωμένα επιχειρήματα το τι έπρεπε να γίνει για να δοθεί μια άλλη ώθηση στην αναπτυξιακή μηχανή της πόλης, που είναι η παραλία της. Η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί γύρω από αυτό το σημείο έτσι ώστε να είμαστε όλοι έτοιμοι για το επόμενο βήμα στο μέλλον. Το να μην συζητάμε το μέλλον του παραλιακού μετώπου και να βάζουμε τις αστικές αναπλάσεις της Καλαμάτας σε αντιδιαστολή με αυτές που δεν γίνονται στα χωριά είναι απλοϊκός λαϊκισμός, για να μην πούμε φτηνή τοπικιστική ψηφοθηρία. Τελικά είτε έτσι, είτε αλλιώς οι αναπλάσεις δεν στοχεύουν στην ανάπτυξη αλλά στην ψηφοθηρία.