Τα σενάρια των εκλογών τις περισσότερες φορές εκφράζουν το τι θα ήθελε αυτός που τα διακινεί. Οι πρόωρες εκλογές συζητιούνται είτε για να φοβίσουν είτε για να ξορκιστούν, ανάλογα με τη θέση ισχύος ή αδυναμίας στην οποία βρίσκεται η κάθε πολιτική δύναμη.

Το σενάριο περί πρόωρων εκλογών που έχει κάνει τις τελευταίες μέρες την εμφάνισή του στηρίζεται σε δύο βασικές παραμέτρους. Η πρώτη έχει να κάνει με την πολιτική ισχύ και τις τακτικές ανάγκες του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο και μπορεί να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Η δεύτερη έχει να κάνει με τις απρόσμενες εξελίξεις στην οικονομία και τα εθνικά θέματα, για τα οποία μια κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει ισχυρή πολιτική εντολή για να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στην οικονομία αλλά και στα εθνικά θέματα, σε μια περίοδο μεγάλων αβεβαιοτήτων στην Ευρώπη και στη γειτονιά μας.

Στη συγκεκριμένη πολιτική φάση το κυβερνών κόμμα έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αυτό φοβάται η αντιπολίτευση, γι’ αυτό και αποκηρύσσει τις πρόωρες εκλογές όπως οι γαλοπούλες τα Χριστούγεννα! 

Η χώρα χρειάζεται ξεκάθαρο πολιτικό τοπίο για να μπορέσει να προχωρήσει, ενώ τα κόμματα συγκροτούνται και συσπειρώνονται και μέσα από τακτικές κινήσεις των αρχηγών τους. Πρόωρες εκλογές έκανε ο Τσίπρας το 2015, αμέσως μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, ενώ ο Παπανδρέου μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου το 2010 μαζί με τις δημοτικές εκλογές δίστασε να ζητήσει λαϊκή νομιμοποίηση, και το πλήρωσε τόσο αυτός όσο και το κόμμα του.

Στην πολιτική έχει μεγάλη σημασία η τακτική. Αν ο Σεπτέμβριος βρει την κυβέρνηση με τα σημερινά δημοσκοπικά χαρακτηριστικά, τότε ο δρόμος προς την κάλπη είναι κάτι περισσότερο από πιθανός.