Οι επισκέπτες του Πάσχα στη Μεσσηνία αποτελούν στοιχείο της παραδοσιακής τουριστικής κίνησης της περιοχής. Δεν είναι δηλαδή πρωτόγνωρο να «βουλιάζει» η Μεσσηνία τις ημέρες των γιορτών -συνέβαινε πάντα και με πολύ μεγαλύτερη ένταση τα χρόνια πριν τη χρεοκοπία του 2010. Οι πασχαλινοί «τουρίστες» είναι κατά βάση Μεσσήνιοι μετανάστες, που μαζί με παρέες φίλων τους επισκέπτονται τον τόπο καταγωγής. Με αυτούς δούλευε τουριστικά για χρόνια η περιοχή. Το Πάσχα και δύο εβδομάδες τον Αύγουστο ήταν ο βασικός τουρισμός στη Μεσσηνία.

Η Μεσσηνία χρειάζεται να βγει από αυτό το παλιό μοντέλο. Είναι προφανές ότι τουριστικές επενδύσεις δεν μπορούν να στηριχθούν με 5 ημέρες το Πάσχα και 15 ημέρες τον Αύγουστο. Η υστέρηση αποτυπώνεται με εύλογο τρόπο στα τουριστικά έσοδα της περιοχής σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουν αρχικά όλοι οι εμπλεκόμενοι ότι τουρισμός δεν είναι η επιστροφή των εσωτερικών μεταναστών. Το πρώτο βήμα έχει γίνει και η περιοχή μπήκε στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη μετά την έναρξη λειτουργίας της Costa Navarino. Το βήμα αυτό για να μην μείνει μετέωρο χρειάζεται διαρκή προσπάθεια και βεβαίως προσέλκυση νέων επενδύσεων.

Η Μεσσηνία έχει όλες τις δυνατότητες να προσεγγίσει επισκέπτες όλο το χρόνο και σίγουρα από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο πουλώντας φυσική ομορφιά, ιστορία και γαστρονομία. Αυτό κάνουν όλες οι ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές, αυτό μπορούμε να κάνουμε και εμείς αντιγράφοντας πετυχημένες συνταγές και απορρίπτοντας κακές πρακτικές. Χρειάζεται να σταματήσουμε να πανηγυρίζουμε για τον κόσμο που είχε η περιοχή λίγες ημέρες και να ψάξουμε να βρούμε τρόπους να έχει συνέχεια επισκέπτες. Να δημιουργηθούν συνθήκες, ώστε να μην φεύγει η νέα γενιά της περιοχής από τον τόπο της και ενδεχομένως να επιστρέψουν και τα παιδιά των μεταναστών της προηγούμενης γενιάς. Τίποτα δεν είναι δύσκολο, χρειάζεται να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επικρατούν σε παγκόσμιο επίπεδο, να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής και να κινηθούμε δημιουργικά.