Καταρχάς και πριν σχολιάσουμε την πολιτική που οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου -και όχι μόνο των χωριών του Ταΰγετου- θα πρέπει να τονίσουμε, κυρίως για τους αναγνώστες του Διαδικτύου που δεν γνωρίζουν την περιοχή, ότι τα χωριά του Ταϋγέτου τροφοδοτούσαν και τροφοδοτούν την αγορά της Καλαμάτας με τοπικά προϊόντα υψηλής ποιότητας. Σε μια κανονική οικονομία που οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες δεν ενδιαφέρονται μόνο για τη διανομή του ΕΣΠΑ, τα περισσότερα αγαθά της Αλαγονίας θα είχαν χαρακτηριστεί Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης και θα πουλιούνταν σε "αλμυρές" τιμές σε ντελικατέσεν καταστήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον οι πατάτες και οι ντομάτες Αλαγονίας, καθώς και τα άγρια μανιτάρια, θα έπρεπε υπό άλλες συνθήκες όχι μόνο να έχουν περίοπτη θέση στα ιστοσελίδες του Επιμελητηρίου και του δήμου, αλλά να βρίσκονται κιόλας στα πιάτα των περισσότερων εστιατόριων και μεζεδοπωλείων της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας.
Δυστυχώς όμως, όπως είπαμε, τόσο οι περισσότεροι πολιτικοί όσο και οι περισσότεροι επιχειρηματίες είναι απασχολημένοι με το ξεκοκάλισμα του ΕΣΠΑ και τη διοργάνωση "συνεδρίων - μνημοσύνων" για τις αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτό οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις του Ταϋγέτου λογγώνουν, με συνέπεια να χαρακτηρίζονται δασικές και να περνούν στην κυριότητα του κράτους... που δεν μπορεί να τις διαφυλάξει από τις πυρκαγιές. Η καταστροφική αυτή πορεία θα συνεχιστεί μέχρι να αφανιστούν πλήρως τα χωριά του Ταϋγέτου από τον χάρτη. Εννοείται ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Α7 που συνδέει την Καλαμάτα με τη Σπάρτη, αφού οι περισσότεροι εκδρομείς προτιμούν την ασφάλεια του σύγχρονου αυτοκινητόδρομου από τις επικίνδυνες στροφές της παλιάς εθνικής οδού Καλαμάτα - Σπάρτη.
Η κατάσταση όμως δεν είναι μη αναστρέψιμη. Απλώς απαιτούνται ριζοσπαστικές πολιτικές, που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη την περιοχή. Πρώτα από όλα λοιπόν, θα πρέπει να χαρακτηριστούν παραδοσιακοί όλοι οι οικισμοί της Αλαγονίας - και να δοθούν χρήματα και κίνητρα στους ιδιοκτήτες των ακινήτων να αναπαλαιώσουν τα σπίτια τους. Κυρίως όμως θα πρέπει να παραχωρηθούν δωρεάν, σε όποιον ακτήμονα το επιθυμεί, δασικές (λογγωμένες) εκτάσεις που σήμερα παραμένουν αναξιοποίητες και αύριο απλώς θα καούν, αφού το Δασαρχείο δεν έχει πόρους ούτε για να ανοίξει τους δρόμους που απαιτούνται για την προστασία τους από τη φωτιά.
Προσωπικά θα πρότεινα επίσης να κατασκευαστούν και 2-3 παραθεριστικά χωριά με ξύλινες κατοικίες, που θα παραχωρούνται έναντι ενοικίου σε παραθεριστές από όλη τη Ευρώπη.
Μόνο με τέτοιους τρόπους η Αλαγονία θα αποκτήσει ξανά ζωή, και η αγορά καταναλωτές για τα τοπικά της προϊόντα. Οποιος πιστεύει ότι αρκεί η συντήρηση των δρόμων και η διανομή λάστιχων για να αναζωογονηθούν τα χωριά του Ταϋγέτου... μάλλον είναι μακριά νυχτωμένος.
Θανάσης Λαγός
