Οι αιρετοί όμως προτιμούν να το κρύβουν κάτω από το χαλί, κολακεύοντας ταυτόχρονα τα αυτιά των τοπικιστών που πιστεύουν ότι το χωριό τους είναι ο ομφαλός της γης. Σε αυτές τις συνθήκες δημογραφικής συρρίκνωσης και κατακερματισμένης αγοράς, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που είναι καταδικασμένες να αιωρούνται μεταξύ ξαφνικού θανάτου και δύσκολης επιβίωσης στην παρανομία, γίνονται εύκολα όμηροι της εκάστοτε αρχής που μπορεί να τους εξασφαλίσει δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική ασυλία.
Ουσιαστικά, οι τοπικές αρχές που ενδιαφέρονται κυρίως για την εδραίωση της εξουσίας τους εξυπηρετούνται από τον κατακερματισμό της αγοράς, γιατί ευνοεί τη μεγέθυνση του πελατειακού δικτύου τους με επιχειρήσεις εξαρτημένες από το δημόσιο χρήμα. Αντιθέτως, μια τοπική αρχή που θα ενδιαφερόταν πρωτίστως για την οικονομική ανάπτυξη και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, θα προσπαθούσε να ενοποιήσει την κατακερματισμένη αγορά της Πελοποννήσου όπου η Μεσσηνία δεν γνωρίζει τι παράγει και τι καταναλώνει όχι μόνο η "μακρινή" Κορινθία, αλλά και η γειτονική της Λακωνία.
Πρώτα απ’ όλα όμως, η διοικητικά διχοτομημένη Πελοπόννησος θα πρέπει να αποκτήσει περιφερειακή συνείδηση, ώστε να σταματήσει η Μεσσηνία να θεωρεί “ξένα” τα προϊόντα της Λακωνίας και οι Γαργαλιάνοι “εχθρό” την Κυπαρισσία. Η Κρήτη προφανώς δείχνει το δρόμο, προβάλλοντας για παράδειγμα την κρητική κουζίνα – και όχι τη χανιώτικη ή τη ρεθυμνιώτικη. Η Πελοπόννησος δεν χρειάζεται λοιπόν να... ανακαλύψει την Αμερική για να ενοποιήσει την αγορά της. Αρκεί να ακολουθήσει την περιφερειακή πεπατημένη της Κρήτης αλλά και της ιταλικής Τοσκάνης, και να δώσει κίνητρα για μεγέθυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω συγχωνεύσεων ή εξαγορών.
Σε διαφορετική περίπτωση, ειδικά αν αυξηθούν τα επιτόκια λόγω της αύξησης του πληθωρισμού, η κατακερματισμένη αγορά της Πελοποννήσου θα καταρρεύσει με πάταγο, οδηγώντας σε αναπόφευκτο ξαφνικό θάνατο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Θανάσης Λαγός
