Υπενθυμίζουμε ότι τα αγροκτήματα είναι σχεδόν όλα αρδευόμενα και ότι βρίσκονται κοντά τόσο στις ΒΙΠΕ Καλαμάτας και Μελιγαλά, όπου μπορεί να γίνει η συσκευασία και η τυποποίηση των αγροτικών προϊόντων, όσο και στον αυτοκινητόδρομο Α7, μέσω του οποίου μπορεί να γίνει η μεταφορά τους στην Αττική, στην υπόλοιπη Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θεωρητικώς, λοιπόν, ο κάμπος του Παμίσου μπορεί να θρέψει τουλάχιστον την Πελοπόννησο, αν και εφόσον καλλιεργηθεί επιστημονικά και αποτελεσματικά. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Ποια είναι η απόδοση ανά στρέμμα; Ποια είναι η συνολική αξία των παραγόμενων προϊόντων στη γη υψηλής παραγωγικότητας της πεδιάδας του Παμίσου; Ποια είναι η παραγωγικότητα ανά στρέμμα; Δικαιολογούν τα παραγωγικά αποτελέσματα τον χαρακτηρισμό «γη υψηλής παραγωγικότητας» ή απλώς περιγράφουν αναξιοποίητες δυνατότητες;
Μην ψάχνετε άδικα για απαντήσεις. Στην Ελλάδα κανένας συλλογικός φορέας δεν μετράει τα αποτελέσματα της τοπικής παραγωγικής διαδικασίας, γιατί οι επικεφαλής του προτιμούν να μετρούν το μπόι τους με τη… σκιά τους. Με άλλα λόγια, οι συνεταιρισμοί, τα επιμελητήρια, οι οικονομικοί σύλλογοι, οι δήμοι και οι περιφέρειες δεν συλλέγουν στοιχεία, γιατί οι επικεφαλής τους φοβούνται ότι τα μετρήσιμα αποτελέσματα θα αποκαλύψουν πλήρως την αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα, τα μόνα στοιχεία που έχουμε για τον πρωτογενή τομέα της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου δείχνουν ότι μία από τις αιτίες της υπανάπτυξης είναι η χαμηλή παραγωγικότητα του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα, στον οποίο δραστηριοποιείται το 25% των απασχολούμενων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2022 η συνολική Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία του πρωτογενούς τομέα της Μεσσηνίας ήταν μόλις 251 εκατ. ευρώ. Αν γινόταν αποτελεσματική εκμετάλλευση μόνο της βόρειας πεδιάδας του Παμίσου, θα παράγονταν αγροτικά προϊόντα διπλάσιας ΑΠΑ. Η πολιτική και οικονομική ηγεσία του νομού, όμως, προτιμά την παραγωγή σε… γλάστρες και για αυτό «επιδοτεί» τον κατακερματισμό της παραγωγικής δραστηριότητας σε κοινότητες, που είναι ήδη δημογραφικά νεκρές και περιμένουν απλώς την ταφή τους.
