Σε μια ορθολογική κοινωνία θα είχε σημάνει ήδη συναγερμός και οι κοινωνικοί εταίροι θα αναζητούσαν λύσεις για την οικονομική ανάπτυξη και την αναχαίτιση της πληθυσμιακής συρρίκνωσης. Στη Μεσσηνία όμως, όπως και στην υπόλοιπη Περιφέρεια Πελοποννήσου, οι εταίροι ενδιαφέρονται μόνο για τη διατήρηση του μεριδίου τους από την κρατική πίτα, αδιαφορώντας τόσο για τη μεγέθυνση της συνολικής πίτας των εσόδων όσο και για την προσέλκυση μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων.
Ειδικά στη Μεσσηνία η κατάσταση θα ήταν πραγματικά τραγική αν ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος δεν είχε επιμείνει για να γίνει η επένδυση της Costa Navarino και αν ο Αχιλλέας Κωνσταντακόπουλος δεν συνέχιζε την προσπάθεια του αείμνηστου πατέρα του. Χάρη στην Costa Navarino, στις υπόλοιπες επενδύσεις της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία (αεροδρόμιο, μαρίνα Πύλου κ.λπ.), αλλά και στις παρεμβάσεις της για έργα υποδομής (δρόμος Καλαμάτα - Πύλος - Μεθώνη, παράκαμψη Γιάλοβας), η Μεσσηνία όχι μόνο εντάχθηκε στον τουριστικό χάρτη, αλλά διατήρησε και το θετικό πρόσημο στον δείκτη των προσδοκιών. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα καλά νέα, καθώς η επένδυση της Costa Navarino δεν μπόρεσε να μεταμορφώσει τον επενδυτικό χάρτη της Μεσσηνίας.
Η Costa Navarino άλλαξε μόνο τον επιχειρηματικό χάρτη της Πυλίας, καθώς δεκάδες μικροεπενδυτές αξιοποίησαν την ευκαιρία που τους παρείχε η οικογένεια Κωνσταντακόπουλου. Στη Μεσσηνία όμως γενικότερα δεν προκλήθηκε χιονοστιβάδα μεγάλων επενδύσεων, αφού τελικώς δεν πραγματοποιήθηκαν ούτε αυτές που είχαν προαναγγελθεί (όμιλος Ρέστη στη Μεσσήνη, Grace Hotel στη Βελίκα κ.λπ.). Ακόμα και αυτές που πραγματοποιήθηκαν, δεν δημιούργησαν τις επιθυμητές κλίνες εξαιτίας των δυσμενών όρων δόμησης. Εννοείται ότι για την επενδυτική άπνοια στη Μεσσηνία ευθύνεται κυρίως η άρχουσα πολιτική τάξη, που για να διατηρήσει τα πρωτεία της καμώνεται πως δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση έκτακτης ανάγκης του νομού. Η άρχουσα πολιτική τάξη στις ανακοινώσεις της και στα συνέδρια περιγράφει μια ειδυλλιακή Μεσσηνία, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την οδυνηρή πραγματικότητα της οικονομικής στασιμότητας και της πληθυσμιακής συρρίκνωσης.
Οι επικοινωνιακές αυτές ψευδαισθήσεις ουσιαστικά ναρκοθετούν και το επίτευγμα της Costa Navarino, καθώς απομονώνουν επενδυτικά τη Μεσσηνία, με συνέπεια να μην δημιουργείται το κρίσιμο μέγεθος που απαιτείται για το επόμενο βήμα του νομού στον τουριστικό χάρτη. Αν η άρχουσα πολιτική τάξη είχε επίγνωση του κινδύνου που απειλεί τη Μεσσηνία (πλήρης διάλυση του οικονομικού ιστού, ερήμωση της υπαίθρου, έλλειμμα εργατικών χεριών για βασικές παραγωγικές δραστηριότητες κ.λπ.) θα ζητούσε να κηρυχθεί άμεσα ο νομός σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής και δημογραφικής ανάγκης. Η Άτη όμως εμποδίζει την άρχουσα πολιτική τάξη να λειτουργήσει ορθολογικά και για αυτό αντί να διεκδικεί δυναμικά επιπλέον κίνητρα για μεγάλες επενδύσεις, απομονώνει τη Μεσσηνία με επικοινωνιακά αφηγήματα για ψηφοθηρική κατανάλωση. Και να τύχει η στραβή στη βάρδιά της δεν θα διστάσει να τα φορτώσει όλα στην… Costa Navarino. Για αυτό μόνο είναι ικανή η άρχουσα πολιτική τάξη.
lathanasis@yahoo.gr
