Όπως τόνισε η κα Μαρία Εγκιαζάροβα, ψυχολόγος, τα συμπτώματα αυτά δεν είναι μόνο τα νοητικά ελλείμματα αλλά και οι αλλαγές στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους, με αλλόκοτες συμπεριφορές, όπως σύγχυση, επιθετικότητα, κατάθλιψη ή δυσφορία, άγχος, απάθεια, έλλειψη αναστολών, παραλήρημα, ψευδαισθήσεις, κυρίως ακουστικές και οπτικές, ευερεθιστότητα, κινητικές διαταραχές κα, ενώ η κατάσταση διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο, καθώς έχει να κάνει τόσο με την ιδιοσυγκρασία όσο και με το περιβάλλον του ασθενούς.

Τα διάφορα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της νόσου ή σε στάδια αυτής.

“Το περιβάλλον και ο περιθάπλων πρέπει να προσαρμοστεί με την κατάσταση του ασθενούς, ο οποίος ζει τη δική του πραγματικότητα, νιώθει ανασφάλεια μέσα στην άνοιά του, δεν καταλαβαίνει τι του συμβαίνει, είναι σε πλήρη σύγχυση, όλα τα βιώνει απειλητικά, από τον περιθάλποντα και το οικογενειακό του περιβάλλον…ο ασθενής είναι ένας “οικείος ξένος”…ο θεραπευτής πρέπει να είναι ευέλικτος και διπλωμάτης και να λέει κατά συνθήκη ψέμματα…δεν χρειάζεται να επαναφέρουμε το άτομο με Αλτσχάιμερ στην πραγματικότητα, όσο επιμένουμε και πιέζουμε τον ασθενή τον κάνουμε πιο επιθετικό”, επισήμανε η κα Εγκιαζάροβα.

Είναι σημαντικό, είπε η ψυχολόγος, να προτείνεται στην οικογένεια ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης, με βάση τις ανάγκες του συγκεκριμένου ατόμου και της συγκεκριμένης οικογένειας.

Στις παρεμβάσεις για το άτομο με άνοιαπεριλαμβάνεται η νοητική ενδυνάμωση και αποκατάσταση, η θεραπεία δι’ αναμνήσεων, η επιβεβαιωτική θεραπεία κ.α. Τα προγράμματα νοητικής ενδυνάμωσης βασίζονται στις δυνατότητες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το άτομο σε γνωστικό επίπεδο και περιλαμβάνουν ασκήσεις που επιχειρούν είτε να συντηρήσουν είτε να ενδυναμώσουν τις γνωστικές λειτουργίες.

Τέλος, συστήνεται η ψυχοθεραπεία ως παρέμβαση στα αρχικά στάδια της νόσου, κατά την οποία το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με θέματα του παρελθόντος και προσπαθεί τώρα να επιλύσει.