Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2025 11:48

“Οι Απαράφθορες” του Στέλιου Χαλκίτη – Αφιερωμένες στην Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης 2025

Γράφτηκε από την

“Οι Απαράφθορες” του Στέλιου Χαλκίτη – Αφιερωμένες στην Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης 2025

Η αφήγηση, ο αρχαιότερος τρόπος επικοινωνίας, ενώνει ανθρώπους και πολιτισμούς ανά τους αιώνες και αναδεικνύει τις διαφορές, τις ομοιότητές τους, τη μοναδικότητά τους, την ομορφιά τους. Ωστόσο, το εργαλείο με το οποίο έχουμε μάθει να επικοινωνούμε είναι η γλώσσα και, αν το επεκτείνουμε λιγάκι ακόμα, στον γραπτό λόγο, είναι η σύνθεση της γλώσσας, η γραφή!

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης που γιορτάζεται στις 20 Μαρτίου γίνεται η αφορμή για να θυμηθούμε τις Απαράφθορες …γένους θηλυκού! Να γνωρίσουμε αυτές τις εμβληματικές υπάρξεις που αποφάσισε ο συγγραφέας τους να ζήσουν στο ακριτικό νησί!  Ένα βιβλίο σταθμός του αείμνηστου Καλύμνιου συγγραφέα, Στέλιου Χαλκίτη. Οι «κρυφές γυναίκες» της Καλύμνου σημαδεύουν κατευθείαν στην καρδιά και κάθε αντίτυπο, που φθάνει σε μια ψυχή, βρίσκει τέτοια ανταπόκριση, που δεν μπορεί παρά να πει στη διπλανή της: “Διάβασέ το!”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: “Γυναίκα η δημιουργός” θέμα εκδήλωσης στην Καλαμάτα. Η συζήτηση βασίστηκε στο βιβλίο “Μάργκινους Μόριους” του αείμνηστου Καλύμνιου συγγραφέα Στέλιου Χαλκίτη.

Σε συνέντευξή του στον Ιανό, ο Στέλιος Χαλκίτης μιλάει για την «αφήγησή του»: «Συγγράφοντας, δεν σκέφτομαι τι απασχολεί την κοινωνία, άλλωστε μέλος της είμαι και εγώ. Για μένα το μυθιστόρημα είναι μια απόφαση και πράξη δημιουργίας ενός κόσμου όπου οι ήρωές μου δοκιμάζονται για όλα, κυρίως όμως δοκιμάζομαι εγώ προσπαθώντας να κατανοήσω όσα πνίγουν τη λογική και στερεύουν την ευχαρίστηση από τη ζωή μου, αγωνιώ να αναγνωρίσω στις σκέψεις τα λόγια και στις πράξεις των ηρώων μου τον εαυτό μου∙ κάθε μυθιστόρημα είναι μια νέα γέννηση σε έναν νέο κόσμο όπου τελικά δεν ξέρεις αν θα υπάρχει ένα νικητήριο ή ολέθριο τέλος. Αν απ’ την αρχή ξέρεις πού θα καταλήξεις, τότε, κατά τη γνώμη μου, δεν γράφεις μυθιστόρημα, δεν πονάς, αλλά μετράς τις πωλήσεις… γιατί όταν γράφεις μυθιστόρημα τότε αιμορραγείς και πονάς, όπως είπε ο Όμηρος “δακρυόεν γελᾶν”». Και συνεχίζει να μιλάει για τη γλώσσα, για τις λέξεις, για τον στοχασμό που εκφράζει…, για τον τρόπο της αφήγησης που επέλεξε: «Οι λέξεις είναι τα ονόματα των εννοιών∙ ας προσέχουμε λοιπόν τις λέξεις των ηρώων, αυτοί στοχάζονται, αυτοί ενδύονται τις σκέψεις και τις αγωνίες του συγγραφέα, αυτοί λένε και κάνουν πράγματα που ο συγγραφέας ενδεχομένως δεν θα τολμούσε να τα κάνει. Αυτή είναι η μαγεία, η ευλογία και η κατάρα της δημιουργίας ενός μυθιστορήματος».

Στην ομάδα των «κρυφών γυναικών» εντοπίζονται όλες οι ηλικίες και η ενσυναίσθηση είναι αυτό που ενώνει αυτές τις εμβληματικές υπάρξεις. Πρόκειται για πραγματικά σπουδαίες γυναίκες που έχουν την ικανότητα να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου. Μέσα από την επινόηση ενός μυστικού αναδεικνύεται η εμπιστοσύνη. «Το να λες στον άλλον “κάνε αυτό, κάνε εκείνο” είναι κάτι απλό, ο καθένας μπορεί να σου πει τι πρέπει να κάνεις, η αξία όμως έγκειται στο να σου δείξει κάποιος πώς το κάνεις, έτσι λειτουργούν οι γυναίκες του μυθιστορήματος, σου δείχνουν πώς να το κάνεις χωρίς να σε παροτρύνουν, χωρίς να γίνονται κήρυκες και ιεροκήρυκες, χωρίς να απαρνούνται τις ομορφιές της ζωής, τον έρωτα, τις λελογισμένες απολαύσεις∙ σε καλούν να τις μιμηθείς, σου κάνουν ένα νεύμα να τις ακολουθήσεις». Έτσι, λοιπόν, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την αφήγηση, τον τρόπο της δικής του γραφής, όπου, μέσα από την ιστορία του, καταφέρνει να διδάσκει… να μας δείχνει τρόπους να ζούμε όμορφα!

Άραγε πόσο μεγάλο προσωπικό κεφάλαιο είναι να μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί κάποιον άλλο; Είναι γυναίκες που διψούν  για γνώση, για το νόημα της ζωής και προπαντός αγωνιούν για την ελευθερία σε κάθε της μορφή. Γι’ αυτό δεν μιλούν πολύ, αλλά πράττουν και τολμούν να εκθέτουν τον εαυτό τους, καθώς συνειδητοποιούν πως μέσα από την τόλμη και το ρίσκο διαμορφώνουν τον ίδιο τους τον  εαυτό. Ο συγγραφέας, πιστεύοντας στη γυναίκα, την προτρέπει, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, να κοιτάξει μέσα της, να εντοπίσει όλα εκείνα που μπορούν να κάνουν ευτυχισμένη την ίδια, αλλά και τους γύρω της, γιατί όπως αναφέρει: «Δεν είμαστε μια τυχαία επιλογή της φύσης, είμαστε η ίδια η φύση, ο πιο δυνατός της κρίκος…». Δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να εστιάσει στις υπέροχες παραγράφους του, για να διαβάσει ξανά και ξανά, να μελετήσει, να αφομοιώσει, να βιώσει, να εμπεδώσει και να μεταδώσει νοήματα, όπως: «Μορφώστε τα παιδιά σας, μορφωθείτε και εσείς, διαβάστε βιβλία, μάθετε να σκέπτεστε, αμφισβητήστε κατεστημένα αιώνιων ισχυρισμών. Η αμφιβολία είναι αφετηρία για σκέψη και η βεβαιότητα για υποταγή!»

Ακούστε την αφήγηση της ιστορίας στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης drt915.gr

Πηγή: bestnews.gr