Ομως η χρήση του όπλου είναι το ένα κεφάλαιο στην ανάγκη για διαρκή εκπαίδευση των αστυνομικών. Το άλλο αφορά την ανάγκη διαρκούς επιμόρφωσής τους γιατί το έγκλημα μεταβάλλεται και αποκτά νέες μορφές, που οι αστυνομικοί για να καταπολεμήσουν χρειάζεται να έχουν τις γνώσεις - ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ηλεκτρονικό έγκλημα, που αυξάνεται συνεχώς.
Το θέμα της εκπαίδευσης των αστυνομικών για την αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων τους έθεσε ο πρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Μεσσηνίας Γιάννης Αδαμόπουλος στον γ.γ. του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη Δημήτρη Αναγνωστάκη, με την ευκαιρία της παρουσίασης του σχεδίου αναδιάρθρωσης των αστυνομικών υπηρεσιών της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Ο ίδιος μιλώντας στην "Ε" τονίζει ότι η εκπαίδευση του Ελληνα αστυνομικού είναι το μεγαλύτερο εφόδιο για να ασκεί αποτελεσματικά τα καθήκοντά του.
ΣΩΣΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ο Γ. Αδαμόπουλος επισημαίνει πως η εγκληματικότητα έχει μεταβληθεί και ένα κλομπ ως εξοπλισμός δεν αρκεί, όπως πριν κάποιες δεκαετίες - κι ούτε η παρουσία του αστυνομικού και μόνο μπορεί να αποτρέψει τον επίδοξο κακοποιό. «Ζούμε σε μια εποχή που η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί, ο αστυνομικός πρέπει να είναι σωστά εκπαιδευμένος πάνω στα όπλα και να έχει και θεωρητικές γνώσεις», επισημαίνει. Και η εκπαίδευση ξεκινά από τις σχολές όπου πρέπει να μπαίνουν οι σωστές βάσεις: «Για μένα τα πιο σημαντικά μαθήματα στις σχολές είναι η ποινική δικονομία και το συνταγματικό δίκαιο, ιδιαίτερα δε τα ανθρώπινα δικαιώματα· ο αστυνομικός θα πρέπει να είναι σωστά εκπαιδευμένος πάνω σε αυτά τα θέματα», τονίζει. Και προσθέτει πως η απόκτηση γνώσεων δεν θα πρέπει να σταματά στη σχολή και φέρνει ως παράδειγμα το ηλεκτρονικό έγκλημα και την αδυναμία ειδικά των μεγαλύτερων σε ηλικία συναδέλφων του να το αντιμετωπίσουν. «Θα μπορούσε σε κάθε Διεύθυνση Αστυνομίας να γίνονται μαθήματα πάνω στις νέες μορφές εγκλήματος και φυσικά πάνω στο ηλεκτρονικό έγκλημα. Ειδικά οι μεγαλύτεροι αστυνομικοί δεν έχουν γνώσεις πάνω σε αυτά τα θέματα - επομένως χρειάζεται σωστή εκπαίδευση στις σχολές και μετεκπαίδευση σε ό,τι αφορά το έγκλημα όπως διαμορφώνεται στην εποχή μας», αναφέρει. Επισημαίνει ακόμα ότι κάθε αστυνομική υπηρεσία είναι διαφορετική και «άλλες είναι οι απαιτήσεις στην Τροχαία, άλλες στο Τμήμα ή την Ασφάλεια· η εκπαίδευση θα πρέπει να γίνεται ανάλογα με την υπηρεσία που εντάσσεται ο αστυνομικός». Σημαντικό είναι όμως και πώς θα λαμβάνει μέτρα προφύλαξης ο αστυνομικός, λέει ο κ. Αδαμόπουλος, αλλά και να ξέρει πώς θα διαχειρίζεται μια κατάσταση ανάλογα με το αν είναι ένστολος ή με πολιτικά.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ
Ως προς την χρήση των όπλων λέει πως παλιά βλέπαμε ότι «το όπλο το είχε ο αστυνομικός σε κλειστή θήκη, γιατί δεν υπήρχε βαριά εγκληματικότητα - πλέον τα όπλα είναι σε ετοιμότητα και αυτό γιατί η εγκληματικότητα έχει ανέβει και γίνονται συχνά συμπλοκές με τους κακοποιούς». Ομως παρόλο που το έγκλημα σκληραίνει και όπως επισημαίνει ο Γ. Αδαμόπουλος οι αστυνομικοί θα πρέπει να περνάνε όσο συχνότερα γίνεται από εκπαίδευση, προβλέπεται μόνο μια φορά το χρόνο να κάνουν τη συντηρητική τους εκπαίδευση, και «πολλές φορές δεν γίνεται ούτε αυτό λόγω της έλλειψης πυρομαχικών». Επισημαίνει δε ότι «το έθεσα και στο γενικό γραμματέα ότι, πέρα από τις αναδιαρθρώσεις, θα πρέπει να δούμε και τον Ελληνα αστυνομικό - τον τελευταίο χρόνο δεν γίνεται εκπαίδευση γιατί δεν υπάρχουν σφαίρες· είπα λοιπόν ότι θα πρέπει με το νέο χρόνο να περάσουμε από συντηρητική εκπαίδευση». Τονίζει ακόμα πως «για να έχεις σωστά εκπαιδευμένους αστυνομικούς, κοστίζει». Και έφερε ως παράδειγμα την Ιρλανδία όπου ταξίδεψε πρόσφατα με την ιδιότητα του γραμματέα Διεθνών Σχέσεων της Ομοσπονδίας τους: «Η Ιρλανδία, παρά την οικονομική κρίση και το μνημόνιο, μου έκανε εντύπωση ότι τα περιπολικά τους ήτανε στην εντέλεια και πλήρως εξοπλισμένα, το πορτμπαγκάζ μέσα είχε ό,τι πιο σύγχρονο σε τεχνολογικά μέσα», σημειώνει ο Γιάννης Αδαμόπουλος και καταλήγει λέγοντας πως «όταν θέλεις να έχεις ασφάλεια, πληρώνεις».
