Αυτό τόνισε, μιλώντας χθες στο 6ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, από το  Ζάππειο Μέγαρο, ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, για να προσθέσει: «Η εναντίωση στη χρήση της μάσκας και του εμβολιασμού, η μη αποδοχή οιουδήποτε προστατευτικού μέτρου θεωρούσαν ότι συνιστούσε εκχώρηση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και το αποτέλεσμα ήταν όλες αυτές οι κοινωνικές, πολιτικές και παρεκκλησιαστικές ομάδες να οδηγήσουν σε μία εσωστρέφεια την κοινωνία των πολιτών, να δημιουργήσουν έναν αρνητισμό και οι θεσμοί να επικρίνονται και να οδηγούνται σε μία ατολμία ως προς τη λήψη δυναμικών αποφάσεων και μέτρων».

Αναφερόμενος στο ρόλο της Εκκλησίας στη μετά την πανδημία εποχή, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος επεσήμανε ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία θα κληθεί άμεσα να επαναπροβάλει, με βάση την παράδοσή της και τη λειτουργική της εμπειρία, πρότυπα, αρχές και μέσα, προκειμένου στο νέο αυτό «μετα-πανδημικό» μοντέλο κοινωνίας να νοηματοδοτηθούν και πάλι οι διαπροσωπικές και οι ανθρώπινες σχέσεις. Να ενισχύσει την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, όχι μόνο στο επίπεδο της κοινωνικής προσφοράς και της φιλανθρωπίας, αλλά και στη βάση ενδυνάμωσης της εμπιστοσύνης προς τον άλλον, μέσα από το σεβασμό και τη θυσία και στο πεδίο της ολιστικής προσφοράς προς τον άλλον, να δώσει όραμα, δύναμη και προοπτική μέλλοντος».

Στην ομιλία του ο μητροπολίτης Μεσσηνίας ανέφερε επίσης τα εξής: «Οι πρώτοι μήνες του 2020 σηματοδοτήθηκαν από το παγκόσμιο ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, η οποία προκάλεσε καθολικό τρόμο και απελπισία και οδήγησε μέχρι στιγμής εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας στον θάνατο. Παράλληλα προς τη δημόσια υγεία, την πολιτική, την οικονομία, τις εμπορικές συναλλαγές, το πανδημικό κύμα δοκιμάζει τις διανθρώπινες σχέσεις και τις αντοχές του παγκόσμιου πληθυσμού, αφού απειλείται η ασφαλής προοπτική της ίδιας της ζωής μας. Ο ιός Covid-19 είναι ιατρικά αστάθμητος, όσον αφορά το ποιους μολύνει ηλικιακά, διασπείρεται εκθετικά, μεταλλάσσεται και πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά, γι’ αυτό και δίκαια έχει χαρακτηριστεί ως ο «αόρατος εχθρός» ενός ιδιότυπου παγκόσμιου πολέμου. Εξ αιτίας της επικινδυνότητας αυτής ελήφθησαν πρωτόγνωρα μέτρα, αδιανόητα για τον μετανεωτερικό άνθρωπο της τρίτης χιλιετίας. Καθολικός ή μερικός αποκλεισμός (lockdown) για μεγάλο χρονικό διάστημα, απομάκρυνση από τον εργασιακό χώρο, αυστηρά μέτρα κυκλοφορίας, ατομικής και συλλογικής υγιεινής, αναγκαστική κοινωνική αποστασιοποίηση, εκπαίδευση εξ αποστάσεως, είναι μερικά από τα μέτρα τα οποία εφαρμόζονται σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να αποτραπούν είτε να περιοριστούν, άλλοτε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και άλλοτε με μικρότερη, οι συνέπειες της θανατηφόρας διασποράς του ιού. Ο μεγάλος αριθμός νεκρών συνανθρώπων μας αποτελεί τραγική πραγματικότητα και όχι απλά μία διαπίστωση, ενώ η επιστημονική πρόβλεψη ότι το 40% του παγκοσμίου πληθυσμού των 7,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων θα ασθενήσει, δεν είναι μία απολογιστική εκτίμηση αλλά μία τραγικότητα. Η κρίση την οποίαν προκάλεσε η πανδημία του Covid-19 δεν είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα αλλά μία πραγματικότητα, στην οποία η παγκοσμιοποίηση βρήκε την απόλυτη έκφρασή της στο επίπεδο της κοινωνίας και της ζωής».