Μιλώντας για µουσική, η οποία είναι ακόµα απαγορευµένη παρά την άρση των περισσοτέρων περιοριστικών µέτρων, το µυαλό πάει εν µέσω θερινής περιόδου αναπόφευκτα στους dj’s, στους µουσικούς παραγωγούς εκείνους, των οποίων η εργασία ή το χόµπι µπήκε στο «αθόρυβο» µιας και η λέξη διασκέδαση είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε την τέχνη της κονσόλας.
Dj’s της Καλαµάτας µίλησαν στην «Ε» για το µέτρο αυτό, για τις δυσκολίες που περνάει ο χώρος τους, καθώς και για το αν ο εγκλεισµός τους κύλησε δηµιουργικά.
Ηλίας Φάσσος (Elias Fassos) και Νίκος Κουρής (RisK GR): «Προφανώς το µέτρο αυτό είναι άδικο. Υπάρχει πάρα πολύς κόσµος που έχει να δουλέψει εδώ και δεκαπέντε µήνες, µε µια µικρή εξαίρεση τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2020. Μιλάµε για ανθρώπους που εξαρτώνται από τη µουσική, µη έχοντας παράλληλα κάποια άλλη ασχολία. Οι dj’s, οι παραγωγοί, οι τραγουδιστές ή άτοµα που παίζουν κάποιο µουσικό όργανο είναι ορισµένες τέτοιες κατηγορίες. Παράλληλα, ας µην ξεχνάµε πως πολλοί συνάδελφοι δεν είναι super stars, ώστε µε τις απολαβές µιας βραδιάς να εξασφαλίζουν οικονοµικά το µήνα τους. Μιλάµε για αρκετά παιδιά που παίρνουν ένα µικρό ποσό στις περισσότερες των περιπτώσεων, δουλεύοντας συνήθως part time, χωρίς να έχουν λάβει το διάστηµα του δεύτερου lockdown ούτε καν τα χρήµατα της αναστολής. Πολλοί εξ αυτών ζουν τις οικογένειές τους από τη µουσική, οπότε το να συζητάµε στα τέλη Μαΐου για το αν και πότε θα επανέλθει η µουσική αποτελεί ένα απαράδεκτο γεγονός» ανέφεραν σε από κοινού δήλωσή τους σχετικά µε το πολυσυζητηµένο αυτό θέµα. Σε ό,τι έχει να κάνει µε την αιτιολόγηση που έχει δοθεί για τη συγκεκριµένη απαγόρευση, οι δύο µουσικοί παραγωγοί σηµείωσαν τα εξής: «Η απόφαση να µην υπάρχει µουσική κατά τη γνώµη µας δεν συνδέεται µε τους υγειονοµικούς κανόνες, αλλά µε την αποφυγή συνωστισµού σε ένα µπαρ ή καφέ για παράδειγµα. Τα σταγονίδια θα εκτοξευτούν από κάποιο θαµώνα είτε παίζει µουσική είτε όχι, µιας και η οµιλία ανάµεσα σε µια παρέα είναι δεδοµένη. Επιπλέον, όταν δόθηκε το “πράσινο φως” στην εστίαση προέκυψαν στα social media προσκλήσεις για µελλοντικά πάρτι σε µαγαζιά, κινητικότητα που δεν πέρασε απαρατήρητη, συντελώντας στη “σίγαση” της µουσικής. Η πλειονότητα των µαγαζιών δεν είναι κλαµπ και µπουζούκια, ώστε να παίζουν µουσική µε µεγάλη ένταση. Εφόσον λοιπόν µια παρέα σε ένα τραπέζι εκ των πραγµάτων δεν κρατάει κάποια απόσταση όντας ο ένας δίπλα στον άλλον και χωρίς µάσκες, η µουσική είναι το πρόβληµα; Στα όσα έχουµε ζήσει στον καιρό της πανδηµίας πρόκειται ίσως για ένα από τα χειρότερα µέτρα που έχουν εφαρµοστεί».
«Σχετικά µε εµάς, το πολύµηνο lockdown µας οδήγησε να γράψουµε πολλή µουσική. Καταφέραµε και πήραµε δικαιώµατα για τραγούδια, όπως το «Σπασµένο καράβι» των Σπανού - Σκαρίµπα το οποίο θα κυκλοφορήσει σε διασκευή στις 4 Ιουνίου ή το «Σε ποια θάλασσα αρµενίζεις» της Σαββέριας Μαργιολά. Στον αντίποδα, γνωρίζουµε ανθρώπους που έπεσαν ψυχολογικά, λόγω των οικονοµικών προβληµάτων που έφερε η πανδηµία, µε αποτέλεσµα να µην γράψουν ή να δηµιουργήσουν τίποτα. Ας µην ξεχνάµε πως για να γράψει κανείς µουσική πρέπει να δαπανήσει και χρήµατα. ∆εν έχουν όλοι την πολυτέλεια να πληρώσουν ένα στούντιο, ιδίως όταν δεν έχουν έσοδα. Η µουσική είναι ένα προϊόν. Οταν αυτό δεν καταναλώνεται για ποιο λόγο να υπάρχει; Η µουσική µπορεί να είναι τέχνη, αλλά είναι και επάγγελµα. ∆εν είναι όλοι οικονοµικά ευκατάστατοι για να κάνουν χαριτωµένα live στα social media, όπως παρατηρήθηκε στην πρώτη καραντίνα» τόνισαν χαρακτηριστικά, επισηµαίνοντας πως η µουσική βιοµηχανία πήγε απίστευτα πίσω, σε µια χώρα που έχει από ροκ, ραπ, mainstream, ποπ, χιπ-χοπ, έθνικ, τζαζ και πολλά άλλα, µιας και αποτελεί ένα σταυροδρόµι πολιτισµών. «Ενα σηµαντικό γεγονός για µας είναι πως ελληνικά τραγούδια - διασκευές µας τα παίρνουν ξένες εταιρείες. To Cafe De Anatolia, ίσως το µεγαλύτερο label στην Ευρώπη, µε συλλογές πανευρωπαϊκής εµβέλειας, µας έχει συµπεριλάβει σε αρκετές από αυτές, έχοντας η κάθε µια εκατοµµύρια views. Πλέον µπορούµε έχοντας τα επίσηµα δικαιώµατα να δίνουµε κοµµάτια εκτός συνόρων και αυτό µας ικανοποιεί πολύ. Μιλώντας για τη δουλειά µας, θα συµµετάσχουµε µέσα στο καλοκαίρι σε µια επετειακή συλλογή για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Κλασικά παραδοσιακά τραγούδια µε πιο σύγχρονη µορφή θα παρουσιαστούν από dj’s, εγχείρηµα που θα ταξιδέψει και στο εξωτερικό» υπογράµµισαν. Καταλήγοντας, ο Ηλίας Φάσσος και ο RisK GR έκαναν λόγο για την έλλειψη της φυσικής ακρόασης, καθώς δεν µπορεί να µπει στο ίδιο µήκος κύµατος µε αυτή της τεχνολογίας που έχει επικρατήσει λόγω του κορονοϊού: «Αυτό που δηµιουργεί η µουσική είναι ουσιαστικά η ατµόσφαιρα για να περάσει καλά µια παρέα και να την κρατήσει σε ένα χώρο. Στον κόσµο έχει λείψει πολύ η διασκέδαση µέσα από αγαπηµένα ακούσµατα. Το Ιντερνετ είναι απρόσωπο και φυσικά δεν µπορεί σε καµία των περιπτώσεων να συγκριθεί µε το άκουσµα τραγουδιών ή κοµµατιών σε κάποιο µαγαζί. Η µουσική πέραν όλων των άλλων είναι βασικός παράγοντας κοινωνικοποίησης και αυτός είναι ένας από τους πιο σηµαντικούς λόγους που ο κόσµος ζητά άµεσα την επιστροφή της. Με τον τουρισµό να έχει ανοίξει, δεν νοείται στα καταστήµατα εστίασης να µην ακούγεται τίποτα. Σε µια χώρα που οι επισκέπτες και τουρίστες έρχονται για να διασκεδάσουν πώς µπορεί να γίνει αυτό µε τα ηχεία κλειστά;».
Σάκης ∆ηµητρακόπουλος (Sadimis): «Η πανδηµία πλήττει τον πολιτισµό. Ο Covid19 ουσιαστικά ήταν η καταστροφή των µουσικών. Το επάγγελµά µας ξαφνικά σταµάτησε να υπάρχει. Ο κορονοϊός τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια µας. Και σε όλη αυτή την κατάσταση ήρθε το κράτος να δώσει ένα επίδοµα αναστολής 534 ευρώ που είναι από τα χαµηλότερα της Ευρώπης. Φρόντισε για άλλη µία φορά να διαχωρίσει τους ιδιωτικούς και τους δηµοσίους υπαλλήλους. Οταν βγήκαµε σε αναστολή το κράτος µας έδωσε 534 ευρώ ανεξαρτήτως δηλωµένου εισοδήµατος.
Αντιθέτως οι δηµόσιοι υπάλληλοι στην περίοδο της καραντίνας συνέχισαν να πληρώνονται κανονικά, απλά κάποιοι τέθηκαν σε µερική τηλεργασία και κάποιοι άλλοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Ηταν µία άδικη προς εµάς αντιµετώπιση» δήλωσε ο Σάκης ∆ηµητρακόπουλος. Οσον αφορά το µέλλον, ο ίδιος είπε τα εξής: «∆εν είµαι βέβαιος εάν θα έχουµε και τέταρτο κύµα από το φθινόπωρο, αλλά γι’ αυτό που είµαι βέβαιος είναι πως οι µουσικοί θα αντιµετωπιστούν και πάλι σαν πολίτες β’ κατηγορίας. Αισθάνοµαι απλά απογοητευµένος. Από πλευράς δηµιουργικότητας εν µέσω των lockdown αυτό που έκανα κυρίως ήταν να κατεβάσω µουσικά κοµµάτια. Οσον αφορά την απαγόρευση της µουσικής, έχω να πω πως δεν είναι η µουσική αυτή που φέρνει διασπορά του ιού. Η συγκεκριµένη απόφαση είναι µη δηµοκρατική και δεν συνάδει µε την πραγµατικότητα. Κάντε µία βόλτα στην κεντρική πλατεία της Καλαµάτας στο σιντριβάνι ή στο Ιστορικό Κέντρο και θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει συνωστισµός και σίγουρα δεν είναι η µουσική αυτή που επιφέρει µια τέτοια κατάσταση. Επίσης την απαγόρευση της µουσικής στα κέντρα εκδηλώσεων µόνο ως αστείο µπορώ να την εκλάβω. Το µέτρο "∆εν επιτρέπεται η µουσική στο γλέντι" είναι εκ φύσεως αντιφατικό, γλέντι χωρίς µουσική δεν υφίσταται».
Βασίλης Αντωνάκος (Bill Antony): «∆εν µπορούµε να πάµε ενάντια στους υγειονοµικούς κανόνες. Εφόσον κρίνουν οι υπεύθυνοι πως αποτελεί πρόβληµα για τη διασπορά, προφανώς γνωρίζουν κάτι παραπάνω από εµάς. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά µαγαζιά που παίζουν χαλαρή µουσική, η οποία δεν εµποδίζει τους θαµώνες να ακούσουν τον διπλανό τους και εν συνεχεία να φωνάξουν. Στο πλαίσιο αυτό το µέτρο της απαγόρευσης είναι αυστηρό.
Τα µαγαζιά από τη στιγµή που άνοιξε η εστίαση θα µπορούσαν να έχουν µια χαµηλή µουσική, ώστε να υπάρχει και ένα πιο ευχάριστο κλίµα στην ατµόσφαιρα, καθώς η απόλυτη ησυχία δεν είναι η καλύτερη συνθήκη για να απολαύσει κανείς το φαγητό ή τον καφέ του» ανέφερε αρχικά ο Βασίλης Αντωνάκος. «Ελπίζω το µέτρο αυτό να αρθεί γρήγορα και εµείς να επιστρέψουµε στις δουλειές µας, µιας και οι περισσότεροι αποκλειστήκαµε από το σχετικό επίδοµα τους τελευταίους µήνες, προκύπτοντας βιοποριστικό πρόβληµα. Η δουλειά των dj’s σε ποσοστό 50% γίνεται από το σπίτι. Στην αρχή της πανδηµίας ο εγκλεισµός θα µπορούσε να θεωρηθεί κατά κάποιο τρόπο εποικοδοµητικός µιας και µας δόθηκε χρόνος να ψάξουµε νέα κοµµάτια, να ασχοληθούµε µε την παραγωγή ή να διορθώσουµε κάποια πράγµατα. Το διάστηµα που διήρκεσαν τα δύο lockdown όµως ήταν σαφέστατα µεγάλα, οπότε ήταν λογικό και επόµενο η δουλειά µας στο σπίτι να θέλαµε να µεταφραστεί σε ήχο στον έξω κόσµο» σχολίασε.
