Ζήτησε “να γίνει με πραγματικό τρόπο η αντιμετώπιση, η βία ως γλώσσα της κοινωνίας. Να βγάλουμε τη βία από τον πολιτισμό μας”.

Στην ημερίδα που οργάνωσαν η Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Καλαμάτας και ο Δικηγορικός Σύλλογος, χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της εταιρείας Δημήτρης Βασιλόπουλος, εφέτης και ο δικηγόρος Δημήτρης Καούνης, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου.

Στην ομιλία του ο Γ. Πανούσης, εκφράζοντας επιφυλάξεις για στοιχεία που παρουσιάζονται για την επέκταση της εγκληματικότητας, αναφέρθηκε στους νέους που εμπλέκονται σε εκφοβισμούς, βιασμούς, ζητήματα με πορνογραφία και σε μια αγριότητα με την οποία τελούν τα εγκλήματά τους.

Μίλησε για οικογενειακό αποβάλλον, όχι περιβάλλον, για ενδοοικογενειακή βία που δημιουργεί πρότυπα, για γονείς που είναι όμηροι των παιδιών. Αναφέρθηκε στο σχολείο που πληγώνει, εκτίμησε πως πάμε σε κατάργηση των σχολείων, σε on line σχολεία και παρατήρησε πως “το σχολείο χρειάζεται για την όσμωση, για να γνωριστούμε μεταξύ μας. Το σχολείο είναι ο δάσκαλος, δεν είναι ο κοινωνικός ψυχολόγος”.

Αναφέρθηκε, ακόμα, στη γειτονιά, στον δρόμο που “μπορεί να πάρει ταυτότητα το παιδί με συμπεριφορές που οδηγούν σε εγκληματική καριέρα”.

Ο Γ. Πανούσης επεσήμανε ότι “δεν υπάρχει δημοκρατία, κοινωνία χωρίς όρια”, δήλωσε πως τον τρομάζει το ιδεολογικό υπόστρωμα: περιπέτεια, χρήμα, σεξ και προέτρεψε “να σκάψουμε να βρούμε το υπόστρωμα, τι κρύβεται από κάτω”.

Επίσης, δήλωσε ότι τον τρομάζει η αγριότητα, “μπουνιές ναι, μαχαίρι γιατί;” κι εκτίμησε πως “αν οι νέοι στρατολογούνται από το οργανωμένο έγκλημα, έχουμε πρόβλημα”.

Αναφερόμενος στο ερώτημα “γιατί τα ανεβάζεις στο youtube, γιατί ξεφτιλίζεις το θύμα;” και στην απάντηση “ε τι έγινε, παιχνίδι είναι”, προέτρεψε “αυτά να δούμε”.

Ο καθηγητής εγκληματολογίας ζήτησε “να γίνει με πραγματικό τρόπο η αντιμετώπιση, η βία ως γλώσσα της κοινωνίας. Να βγάλουμε τη βία από τον πολιτισμό μας. Αν δεν το κάνουμε, να μη ζητάμε να βγει από τα σχολεία”. 

Ο Γιώργος Μόσχος, νομικός, πρώην Συνήγορος του Παιδιού επεσήμανε ότι “το σχολείο είναι νούμερο 1 για το τι θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια” και σημείωσε “αποστολή του σχολείου είναι η σχέση, το τι σημαίνει ευθύνη, να μάθουν τα παιδιά να παίρνουν αποφάσεις ποια είναι τα όρια και τι σημαίνει όριο. Χρειαζόμαστε όρια, αλλά με όρια. Μπορείς να βάλεις πλαίσιο και κανόνες”.

Τόνισε ότι “οι έφηβοι αναζητούν αναγνώριση, σεβασμό της προσωπικότητάς τους, τον δικό τους δρόμο. Εχουν ανάγκη να συμμετέχουν, να ανήκουν και να αναλαμβάνουν ευθύνη”.

Ζήτησε “να βρούμε τεχνικές και τρόπους που τα παιδιά θα μπουν σε συλλογικότητες και θα αναλάβουν ευθύνες” και μίλησε για κακά παραδείγματα γονέων και απόντες γονείς”.

Ο Γ. Μόσχος προέτρεψε να νιώσουν τα παραβατικά παιδιά “τη βλάβη που υφίσταται το θύμα, η κοινωνία από την πράξη τους” κι επέμεινε: “Τα παιδιά χρειάζονται εμπειρίες συμμετοχής, με κανόνες, με πρόσωπα σε ομάδες που τα σέβονται και τους δείχνουν ότι αξίζουν. Να νιώσουν ότι τους νοιαζόμαστε, ότι είμαστε υπέρ μιας αγκαλιάς, όχι το πώς θα μπουν περισσότερα χρόνια φυλακή”.

Η ημερίδα συνεχίστηκε με πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις κοινωνικών λειτουργών, καθηγητών, δικαστικών και δικηγόρων για την παραβατικότητα των ανηλίκων.

Γ.Σ.