Μακριά από τον εφιάλτη του Αφγανιστάν περιφέρονται στην Ελλάδα, ελπίζοντας να φτάσουν σύντομα στην Ιταλία ή τη Γερμανία, οι ανήλικοι λαθρομετανάστες που αυτές τις μέρες φιλοξενούνται στο Ασυλο Ανιάτων της Μητρόπολης Μεσσηνίας. Ναυαγοί βγήκαν στην Κέρκυρα από το καράβι των διακινητών τους που θα τους πήγαινε στην Ιταλία, και πριν από λίγες μέρες τούς έφεραν στα κρατητήρια της Καλαμάτας. Τώρα, έχουν στα χέρια τους υπηρεσιακά σημειώματα τα οποία τους αφήνουν περιθώριο 30 ημερών για να εγκαταλείψουν τη χώρα μας. Πολλοί απ' αυτούς πάντως, ακόμα κι αν φτάσουν στην Ιταλία και βρουν χαρτιά -όπως είναι σίγουροι- ή ακόμα κι αν ξαναγυρίσουν για λίγο στο Αφγανιστάν, λένε πως πάλι στην Ελλάδα θα επιστρέψουν.
Οι 10 ανήλικοι που από το Σάββατο φιλοξενούνται στο Ασυλο Ανιάτων, ελεύθεροι μεν αλλά φρουρούμενοι από την Αστυνομία, πρόκειται να μεταφερθούν στην Κόνιτσα, σε κέντρο υποδοχής ανήλικων μεταναστών. Στη συνέχεια θα μείνουν εντελώς ελεύθεροι... να συνεχίσουν το αγωνιώδες ταξίδι τους στο όνειρο.
Αλλον τον περιμένει ο πατέρας του στο Ανόβερο, άλλος έχει γνωστούς στην Ιταλία. Αν καταφέρουν να περάσουν εκεί, είναι βέβαιοι πως θα βρουν χαρτιά ή δουλειά... Αυτό τους έχουν πει οι διακινητές τους, που εισπράττουν χιλιάδες ευρώ ακόμα κι από αμούστακα αγόρια.
Η οικογένεια του 17χρονου Αζίζ πούλησε το σπίτι της για να ταξιδέψει μέχρι την Ελλάδα, με στόχο να φτάσει τελικά στο Ανόβερο όπου ζει και εργάζεται ο πατέρας του. Η μάνα του και οι αδερφές του μένουν πια σε ένα πολύ μικρό σπιτάκι πίσω στο Αφγανιστάν, ενώ ο ίδιος με τα λεφτά που εισέπραξε από την πώληση του σπιτιού πλήρωσε 4.000-5.000 ευρώ για να φτάσει στη χώρα μας. Πρόκειται μάλιστα να δώσει άλλα 3.700 ευρώ για να φτάσει στην Ιταλία... κι από εκεί στη Γερμανία, όπως πιστεύει.
Ο Αζίζ ήρθε εδώ πριν από 4 μήνες, αφού ταξίδεψε από το Αφγανιστάν μέσω Ιράν και Τουρκίας. Μπήκε στην Ελλάδα περπατώντας, όπως τον ορμήνεψαν εκείνοι που τον οδήγησαν μέχρι τα σύνορα. "Φτάσαμε στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορούμε να φύγουμε..." λέει. Ανυπομονεί πότε θα βρεθεί στο Ανόβερο, αφού όπως εξηγεί μιλώντας άπταιστα Αγγλικά: "Πουλήσαμε το σπίτι για να πάω στη Γερμανία, να φτιάξω το μέλλον μου". Μόνο ένα τηλεφώνημα αρκεί, μας ενημερώνει, για να κανονίσει το ταξίδι του για Ιταλία. Αρκεί αυτή τη φορά να τα καταφέρει...
Ο Τζούμα δηλώνει επίσης 17 ετών. Μιλάει άπταιστα ελληνικά καθώς βρίσκεται ήδη 5-6 χρόνια στην Ελλάδα. Δούλευε σε θερμοκήπια στη Λαμία και ξέρει πως θα ξαναβρεί δουλειά όταν επιστρέψει. Δε θέλει να γυρίσει μόνιμα στο Αφγανιστάν - και αν βρει χαρτιά να κάνει το ταξίδι για να δει την οικογένειά του, σε ένα μήνα θα γυρίσει πάλι στην Ελλάδα, λέει. Για να βρει όμως χαρτιά πιστεύει πως πρέπει να φτάσει στην Ιταλία ή τη Γερμανία... Μετά, λέει πως μπορεί να πάει όπου θέλει. Είναι σίγουρος, γι' αυτό άλλωστε έδωσε 5.000 ευρώ για να φτάσει στη χώρα μας και γι' αυτό θα πληρώσει άλλα 5.000 ευρώ -όσα δηλαδή μάζεψε δουλεύοντας στην Ελλάδα- για να ταξιδέψει στη γειτονική Ιταλία!
Οταν ήρθε στην Ελλάδα ο Τζούμα, ταξίδευε 3 μήνες από το Αφγανιστάν. Αλλοτε με τα πόδια κι άλλοτε με φορτηγά, κατόρθωσε μαζί με άλλους να περάσει από το Ιράν και την Τουρκία μέχρι να μπει με τα πόδια στην Ελλάδα. Σε κάθε χώρα, έδειχνε το δρόμο στην παρέα του άλλος "οδηγός". Στην Ελλάδα πάντως λέει πως δεν υπάρχουν δουλειές. "Δουλεύουμε μια μέρα και τρώμε μια εβδομάδα..." εξηγεί. Οσον αφορά τη δύσκολη ζωή στην πολύπαθη χώρα του, διηγείται πως ο πατέρας του σκοτώθηκε όταν ο ίδιος ήταν 13 χρονών. "Τον σκότωσαν οι Ταλιμπάν", λέει - και πικραίνεται που έχασε ακόμα ένα οικείο του πρόσωπο, έναν 16χρονο συγχωριανό του στο ναυάγιο της Κέρκυρας τις προηγούμενες ημέρες: Το καράβι ήταν παλιό και τσάκισε από τον αέρα ύστερα από 6 ώρες ταξίδι, μας περιγράφει.
Μαζί του ήταν ακόμα 267 μετανάστες από το Αφγανιστάν. Οι 30 πνίγηκαν, λέει, ενώ οι υπόλοιποι περισυνελέγησαν από ένα πλοίο που τους έβγαλε στην Κέρκυρα. Εκεί ζήτησαν τη βοήθεια της Αστυνομίας - και παρά την ταλαιπωρία του ο Τζούμα είναι ευχαριστημένος γιατί έχει ρούχα, γάλα και φαγητό. Και στην Καλαμάτα περνάει καλά, αφού όλοι τους φρόντισαν. Τώρα περιμένει μαζί με τα άλλα παιδιά να δει πού θα τους πάνε. Ανυπομονούν να κανονίσουν ένα ταξίδι για την Ιταλία. Επιμένει πως "εκεί βρίσκεις και δουλειά και χαρτιά. Αν δεν έχεις δουλειά, σου δίνουν χαρτιά…".
Κ.Δ.
