- Ενας χρόνος μετά το κυβερνητικό μαύρο στην ΕΡΤ. Πώς πέρασε αυτό το διάστημα;

Μ.Τ. «Πέρασε δύσκολα και με ανάμεικτα συναισθήματα. Αρχικά, ήταν το σοκ που πάθαμε όλοι, όχι μόνο οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Στην πορεία, υπήρξε για πολλούς, μάλλον για τους περισσότερους, θυμός, θλίψη, οργή, ενέργειες νομικές με προσφυγή στη δικαιοσύνη, απογοήτευση, απορία για τους λόγους που συνέβη όλο αυτό και φυσικά αγωνία για το τι κάνουμε. Ο καθένας επέλεξε να κρατήσει τη στάση που νόμιζε ότι είναι ικανός να παλέψει. Εμείς εδώ στην ΕΡΑ Καλαμάτας, περάσαμε ένα διάστημα εννέα μηνών μέχρι να αποφασίσουμε ότι με την απραξία και την απογοήτευση δεν βγαίνει τίποτα. Το θετικό ήταν ότι μεταξύ μας όλοι οι συνάδελφοι, ακόμα κι αυτοί που έκαναν τα χαρτιά τους για συνταξιοδότηση, βρισκόμασταν κάθε εβδομάδα και μετρούσαμε τις δυνάμεις μας, για το αν και πώς μπορούμε να ανοίξουμε ξανά την ΕΡΑ Καλαμάτας. Οπερ και εγένετο!».

Β.Π. «Γίναμε πιο δυνατοί κι αυτό είναι σίγουρο. Ενα χρόνο μετά κι εκείνο που βγαίνει ως συμπέρασμα από αυτή την άνευ προηγουμένου στα μεταπολιτευτικά χρόνια, αντιδημοκρατική πράξη βιαιότητας της συγκυβέρνησης, είναι η δική μας συναίσθηση ότι η φωνή της ΕΡΤ, πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει με κάθε τρόπο και μέσο. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και τη συνείδησή μας, το οφείλουμε στον κόσμο που μας εμπιστευόταν χρόνια τώρα και σήμερα δείχνει πως περιμένει από μας να είμαστε συνεπείς στις προκλήσεις των καιρών και στη δημοσιογραφική μας οντότητα. Το σημαντικότερο όλων βέβαια είναι ότι η υπόθεση της ΕΡΤ κατάφερε να μιλήσει στο "συλλογικό ασυνείδητο" του κόσμου και να συμπυκνώσει όλα όσα βασανίζουν σήμερα το λαό και τη χώρα μας: κατάργηση της δημοκρατίας, αυταρχισμός, χουντικές πρακτικές, εργασιακός μεσαίωνας, ολοκληρωτική παραχώρηση του ύψιστου αγαθού της ενημέρωσης στη διαπλοκή και τα συμφέροντα... Ολα αυτά οι πολίτες δείχνουν να τα έχουν καταλάβει. Δε μάσησαν δηλαδή, στα ψέματα και τις συκοφαντίες του Κεδίκογλου για "ιερές αγελάδες" και "άνδρο κακοδιαχείρισης" και αυτό κατοχυρώνεται ως μία μεγάλη δική μας επιτυχία...Το πώς δηλαδή συνδέθηκε βαθιά και ουσιαστικά το “μαύρο στην ΕΡΤ” με το “μαύρο στη ζωή, όλων μας” και πώς ο κόσμος φαίνεται να έγινε πιο ψυλλιασμένος…».

- Τι γίνεται λοιπόν τώρα, στην ERT open – ΕΡΑ Καλαμάτας;

Μ.Τ. «Γίνεται αυτό που θα έπρεπε νομίζω να συμβαίνει πάντα σε ένα δημόσιο ραδιόφωνο! Να απευθύνεται στους πολίτες ουσιαστικά, να έχουν τη δική τους φωνή, να είναι τα μικρόφωνα ανοιχτά ώστε να μπορούν να κάνουν εκπομπές οι ίδιοι. Αυτή τη στιγμή βγαίνει πρόγραμμα σε καθαρά εθελοντική βάση απ’ όλους μας. Και από εμάς, τους παράνομα απολυμένους της ΕΡΤ, αλλά και από πολίτες που εξέφρασαν το ενδιαφέρον να σταθούν αλληλέγγυοι πλάι μας».

Β.Π. «Oι παρανόμως απολυμένοι στην ΕΡΤ και υπογραμμίζω το "παρανόμως", καθώς όχι μόνο δεν μας έχουν καταβληθεί οι νόμιμες αποζημιώσεις, αλλά δεν μας έχει επιδοθεί, ούτε έχουμε υπογράψει καν την απόλυσή μας, όπως προβλέπεται από το Εργατικό Δίκαιο, προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτή τη φωνή της ΕΡΤ, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο που τους παρέχει η τεχνολογία. Ειδικότερα εδώ στην ΕΡΑ Καλαμάτας, τα  συμφέροντα και οι πρόθυμοι ντόπιοι εντολοδόχοι του Σαμαρά κατάφεραν να σιγήσουν τη φωνή μας, με μια παρακρατικού τύπου επέμβαση στους πομπούς μας στο Λυκόδημο, ήδη από τον περασμένο Ιούνιο... Κι εδώ είναι αλήθεια πως κι εμείς δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Ετσι οι δικές τους πρακτικές βρήκαν  αρωγούς και συμπαραστάτες και τη δική μας διχογνωμία και αδυναμία αντίδρασης, -έπρεπε να ισορροπήσουμε, να πάρουμε αποφάσεις για τις ζωές και το μέλλον μας- αλλά καταφέραμε -έστω και λίγο καθυστερημένα- με μία εσωτερική παρακίνηση περισσότερο, να ενεργοποιηθούμε, ν’ αρχίζουμε να εκπέμπουμε διαδικτυακά τον περασμένο Μάρτη και να ενεργοποιήσουμε πάλι και την παλιά ερτζιανή μας συχνότητα, λίγες εβδομάδες μετά... Σε αυτή τη συχνότητα, εξέπεμπε η ΔΡ...Ε, ρίξαμε και εμείς το δικό μας "μαύρο" εκείνο το μεσημέρι, και το σήμα της ΕΡΑ Καλαμάτας, άρχισε ν’ ακούγεται ξανά στα ραδιόφωνα, στους 107,2 στα fm, παράλληλα με τη διαδικτυακή μετάδοση μέσω του ertopen.com…».

- Με τι εργασιακό καθεστώς λειτουργεί σήμερα η ΕΡΑ Καλαμάτας;

Μ.Τ. «Δεν υπάρχει εργασιακό καθεστώς, υπάρχει μόνο εθελοντική εργασία που βασίζεται στη στάση ζωής του καθενός μας. Σε ό,τι με αφορά, ακόμα κι αν δεν ήμουν εργαζόμενη στην ΕΡΤ, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος πάλι θα ήμουν εκεί και θα έκανα εθελοντικά εκπομπή γιατί είναι η μόνη δυνατότητα που έχω αυτή τη στιγμή, να αντισταθώ σε ό,τι μας επιβάλλουν. Κανείς μας δεν πληρώνεται και τα λειτουργικά μας έξοδα όπως π.χ. το λογαριασμό του τηλεφώνου, τα καλύπτουμε εκ των ενόντων και από την στήριξη που παρέχουν πολίτες – φίλοι της ΕΡΑ Καλαμάτας που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στο πλευρό μας και με ηθική στήριξη, την οποία είχαμε πρωτίστως ανάγκη. Επιπλέον να σημειωθεί ότι εκτός των υπολοίπων παρανομιών στο κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι και η μη καταβολή των αποζημιώσεών μας… ένα χρόνο μετά το μαύρο».

Β.Π. «Ανακαλύψαμε την ευλογημένη διαδικασία της "αυτοδιαχείρισης"… Γυρίσαμε ανάποδα την πυραμίδα και κάναμε τη βάση κορυφή δηλαδή. Για να γίνει βέβαια αυτό, χρειάστηκε να σμιλέψουμε λίγο -έως πολύ- το "εγώ" μας και να το κάνουμε "εμείς". Καθόλου εύκολο σίγουρα, γιατί οι ανάγκες του βιοπορισμού τρέχουν και τα προβλήματα που ο καθένας μας αντιμετωπίζει σε προσωπικό επίπεδο, είναι πολλά και έντονα... Είμαστε άνεργοι, ή καλύτερα είμαστε 10 από τους 2 εκατομμύρια ανέργους που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα... Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις αντοχές και τις δυνάμεις μας... Κύριος στόχος μας πάντως, είναι αυτή η προσπάθεια να συνεχίσει και να ενδυναμωθεί, η ΕΡΑ Καλαμάτας να απευθύνεται σε όλο και περισσότερο κόσμο. Να είναι ένας σταθμός ανοιχτός, ορθάνοιχτος, στην κοινωνία, τις ανάγκες της, τις ανησυχίες, σε κάθε πολιτιστική έκφραση, σε κάθε συλλογικότητα και φωνή... Και αυτό θα είναι μια πραγματική νίκη... Να αποδείξουμε δηλαδή στην πράξη και καθημερινά, ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση, σε αντίθεση με τα ΜΜΕ των συμφερόντων, του παραγοντισμού και της διαπλοκής, είναι σε θέση να δίνει φωνή σε εκείνους που δεν έχουν φωνή... Να κινηθούμε χωρίς εξαρτήσεις, προκάτ δελτία Τύπου και sms των εξουσιαζόντων, με λίγα λόγια. Ως εκ τούτου, η μάχη της ΕΡΤ θεωρώ πως δίνει ένα παράδειγμα διαφορετικής οργάνωσης των ΜΜΕ, ως διαύλων που θα λειτουργούν με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας και θα απελευθερώνουν δυνάμεις διαφορετικής έκφρασης, αντίστασης και αλλαγής».

- Ποια είναι η προσδοκία σας απ’ αυτό το εγχείρημα;

Μ.Τ. «Να νικήσουμε! Ο καθένας μπορεί να το βλέπει από την δική του οπτική. Νίκη για παράδειγμα αποτελεί η επιστροφή στην εργασία μας και κάτι τέτοιο θα επιτευχθεί σίγουρα μακροπρόθεσμα μέσω της ελληνικής δικαιοσύνης, αν και ξέρουμε ότι η κυβέρνηση (τουλάχιστον η παρούσα) θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που διαθέτει για να μας εξαντλήσει ηθικά και οικονομικά. Ηδη αυτό κάνει, το βλέπουμε άλλωστε με το θέμα των καθαριστριών, πόσο ρεβανσιστικά αντιδρά. Για μένα νίκη είναι ότι καθημερινά βρίσκομαι στον αέρα και μέσω της εκπομπής μπορώ να λέω στον κόσμο ότι έχει χρέος να αντιδρά σε κάθε τι που του αφαιρείται από τα δικαιώματά του».

Β.Π. «H προσδοκία όταν κάποιος έχει χάσει τη δουλειά του με αυτόν τον βίαιο τρόπο, είναι η δικαίωση που κακά τα ψέματα μπορεί να επέλθει μόνο με μία κυβερνητική αλλαγή -αν και εφ' όσον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φανεί συνεπές στις υποσχέσεις του- ή αν θεωρήσουμε πως υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αδέκαστη και ακηδεμόνευτη δικαιοσύνη, μία δικαστική απόφαση που θα μας δικαιώνει -όπως συνέβη με την πρόσφατη δικαίωση των συναδέλφων στην ΕΡΑ Ηρακλείου. Από την άλλη, ένα χρόνο μετά το "μαύρο" το γεγονός πως η μάχη αυτή συνεχίζεται και δίνει πολύτιμα συμπεράσματα, πέρα από ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, στείρα κλαδικά αιτήματα και στάσεις αντεκδίκησης, είναι από μόνο του σπουδαίο. Η μάχη λοιπόν αυτή δίνει μεν παραδείγματα, αλλά θα επέλθει μοιραία η κόπωση και η παρακμή, αν αυτή η μάχη δεν επεκταθεί κι αν δεν δημιουργήσει συμμαχίες κοινών αξιών και κοινών διεκδικήσεων... Οι καθαρίστριες, οι απολυμένοι της Coca Cola, οι απολυμένοι στα Sprider, οι "διαθέσιμοι" στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι εργάτες στη Χαλυβουργία, η ΕΒΟ, η ΒΙΟΜΕ και εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, δείχνουν το δρόμο και έχουν δημιουργήσει ήδη ικανές συνθήκες σύμπλευσης και σύμπραξης... Μέσα από το παλιό που αργά ή γρήγορα θα σαπίσει, είναι το νέο και η ελπίδα αυτά που γεννιούνται!».

- Οι εκδηλώσεις που θα γίνουν στην ΕΡΑ Καλαμάτας, για την επέτειο ενός χρόνου από το "μαύρο" τι θα περιλαμβάνουν;

Μ.Τ. – Β.Π «Θα είναι ένα τετραήμερο εκδηλώσεων που θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά. Το πρόγραμμα ακόμα είναι υπό διαμόρφωση και για τις λεπτομέρειες θα ενημερώνεται ο κόσμος τόσο ραδιοφωνικά όσο και από τον τοπικό Τύπο, ωστόσο αυτά που έχουν ήδη οριστικοποιηθεί είναι: • Τετάρτη 11 Ιουνίου 7 μ.μ.: Αναμετάδοση των εκδηλώσεων που οργανώνουν η ΠΟΣΠΕΡΤ και η ΕRΤ OPEN έξω από το Ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή στην Αθήνα. 
- ο λόγος στους εργαζόμενους στην Ε.ΡΑ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ (εμπειρίες, ιδέες, απόψεις) 
- 8:30 μ.μ. Συναυλία με μουσικά σχήματα και καλλιτέχνες.
• Πέμπτη 12 Ιουνίου, 8:30 μ.μ.: Προβολή του ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου «Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας».
• Παρασκευή 13 Ιουνίου, 8:30 μ.μ.: Συζήτηση για την ΕΡΤ, την ιστορία, το παρόν και το μέλλον της ΕΡΑ Καλαμάτας, την ΕRT OPEN και την προσφορά τους με προσκεκλημένους εκπροσώπους των τοπικών αυτοδιοικητικών, συνδικαλιστικών, πολιτιστικών και άλλων φορέων και των αλληλέγγυων συναγωνιστών μας.
- Συναυλία με τοπικό συγκρότημα.
• Σάββατο 14 Ιουνίου 8:30 μ.μ.: Συζήτηση για το "μαύρο" στην ΕΡΤ, τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, τις αντισυνταγματικές εκτροπές, τη Δημοκρατία κ.λπ. Προσκεκλημένοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι της ΕRΤ OPEN, εφημερίδων και άλλων μέσων ενημέρωσης, όπως οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ Νίκος Τσιμπίδας και Αλεξάνδρα Χριστακάκη και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στην "αυτοδιαχειριζόμενη Εφημερίδα των Συντακτών" Γιάννης Σμυρλάκης. 
-επίσης στους χώρους της Ε.ΡΑ. Καλαμάτας θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας με σημαντικές στιγμές μετά την επιβολή του "μαύρου" στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και από τους αγώνες των εργαζομένων της ΕΡΤ και των αλληλέγγυων στην Αθήνα, την Καλαμάτα και αλλού.