Ο Γιώργος Σπυρακόπουλος παρέλαβε την έκταση από τους προγόνους του το 1984 και με πολύ αγάπη και μεράκι κατόρθωσε ξεκινώντας με έναν στάβλο να μετατρέψει αρχικά σε ταβέρνα με γεύσεις από τα θηράματα του αγροκτήματος και στη συνέχεια σε πολυχώρο όλη την οικογενειακή έκταση. Ο χώρος διαθέτει πλέον ακόμα και πρότυπο χώρο παιδικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες, ενώ στο εσωτερικό του εστιατορίου υπάρχει ακόμα και πλούσια λαογραφική συλλογή.

Σήμερα, τα παιδιά του Φωτεινή και Σπύρος έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι και δουλεύοντας σκληρά μαζί με τους γονείς τους δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη κάθε φορά να δει και κάτι διαφορετικό, την ώρα που όπως αποκαλύπτουν, η Πολιτεία έχει σταθεί αρνητικά απέναντί τους σε κάθε προσπάθειά τους να ενταχθούν σε κάποιο πρόγραμμα επιχειρηματικότητας. Ακόμα και σε εκείνα που αναφέρονται σε καινοτόμες δράσεις, παρά το γεγονός πως ο εν λόγω χώρος δε μπορεί να χαρακτηριστεί συνηθισμένος. Σε… τοίχο όμως έπεσαν κάθε φορά που αναζήτησαν στο Δημόσιο βοήθεια ακόμα και για ζητήματα κυκλοφοριακού ή διάφορες δράσεις. Ο κόσμος πάντως φαίνεται να τιμά με την προτίμησή του την οικογενειακή προσπάθεια, η οποία είναι ιδιαίτερα κοπιαστική, αφού απαιτεί 10 με 15 ώρες καθημερινής δουλειάς από τον καθένα.

Από τις εντυπωσιακές εικόνες που μπορεί να ξεχωρίσει κανείς είναι η θέα των δεκάδων αγριογούρουνων να τρέχουν σε έναν ασφαλή για το κοινό χώρο, ή τα πουρνάρια που έχουν σχηματίσει ένα δάσος λόγω του ύψους τους στο πέρασμα του χρόνου. Τα ελάφια και τα πόνι είναι από τα αγαπημένα ζώα μικρών και μεγάλων, ενώ οι πάπιες αποτελούν σταθερή… αξία, αφού στάθηκαν η αφορμή για το όνομα του αγροκτήματος αλλά και για το παρατσούκλι του κ. Γιώργου, που χαμογελώντας λέει πως τον φωνάζουν «Ο παπάκιας».