Εκατοντάδες παιδιά την γνώρισαν και δεν την ξεχνούν επαναλαμβάνοντας, ακόμη και τώρα, πολλά απ’ όσα τους έλεγε τότε, που ήταν 14χρονα - 15χρονα παιδιά, και σήμερα είναι επιτυχημένοι πολίτες.

Δεν ξεχνούν την αθόρυβη και ήρεμη καθηγήτριά τους, που ποτέ δεν τα κατεδίκασε, δεν τα προσέβαλε, δεν τα τιμώρησε για ό,τι άπρεπο έκαναν, γιατί είχε τον τρόπο με διάκριση να τα συμβουλέψει.

Μεγάλωσε στην ορφάνια. Εφυγε νωρίς ο πατέρας της, και η κυρά  Γρηγόραινα, η μητέρα της, διατήρησε ανοιχτό το μανάβικό τους και  κατάφερε να αναθρέψει την πολύτεκνη οικογένειά της και να σπουδάσει τα παιδιά της...

Εμείς, οι τότε συνάδελφοί της του 1ου Γυμνασίου και του 1ου Λυκείου Καλαμάτας δεν θα ξεχάσουμε την ευγενική διακριτική παρουσία της, που με χαμόγελο πάντα στα χείλη μιλούσε με όλους και για όλα τα αφορώντα την εκπαίδευση θέματα.

Καλό Παράδεισο, αγαπημένη Γεωργία!

ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΗΣ