Αυτό τονίζει στην "Ε" η Φεβρωνία Εξακουστίδου, εθελόντρια του Ιατρείου και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φίλων Δικτύου Ιατρείων Κοινωνικής Αλληλεγγύης Μεσσηνίας. Παρατηρεί ότι «αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των Ελλήνων, που ζητούν τη βοήθειά μας» κι επιβεβαιώνει πως υπάρχουν άνθρωποι με βαριές και χρόνιες ασθένειες που σταματούν τα φάρμακά τους, γιατί δεν μπορούν να τα προμηθευτούν.
1 Ο σύλλογος εξυπηρετεί άτομα που έχουν ανάγκη σε όλη τη Μεσσηνία και όχι μόνο στην Καλαμάτα;
«Ο σύλλογος ιδρύθηκε για να στηρίξει το έργο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Καλαμάτας. Μια σημαντική ομάδα συντοπιτών μας αποφασίσαμε να αντιδράσουμε στην αρχικά εμφανιζόμενη ως οικονομική κρίση και μετέπειτα εξελισσόμενη σε ανθρωπιστική, με δράση. Είμαστε ενταγμένοι σε μια προσπάθεια να σταθούμε αλληλέγγυοι προς όλους τους συνανθρώπους μας, που είναι αποκλεισμένοι από τις δημόσιες δομές υγείας. Καταλαβαίνετε ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε διακρίσεις και αποκλεισμούς. Ο σύλλογος, αλλά ουσιαστικότερα το Ιατρείο Αλληλεγγύης εξυπηρετεί ασθενείς από όλο το νομό».
2 Τι διαπιστώνετε καθημερινά στο Κοινωνικό Ιατρείο Καλαμάτας; Πόσο τραγική είναι η κατάσταση στην περιοχή μας;
«Η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ σοβαρή. Ο αριθμός των ανθρώπων που προσέρχονται στο Ιατρείο μας είναι συνεχώς αυξανόμενος. Και δυστυχώς αυτό που παρατηρούμε τελευταία, είναι ότι αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των Ελλήνων που ζητούν τη βοήθειά μας».
3 Πόσοι άνθρωποι προσέρχονται καθημερινά; Είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας;
«Εξαρτάται από την ημέρα. Τις μέρες που έχουμε γιατρούς, κυρίως παθολόγο και παιδίατρο, γίνεται το αδιαχώρητο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η προσφορά των οδοντιάτρων είναι λιγότερο σημαντική. Κάθε άλλο, απλά εκεί εργαζόμαστε αυστηρά με ραντεβού. Υπάρχουν μέρες που εξυπηρετούνται και 20 ασθενείς περίπου, μέσα σε ένα τρίωρο. Ολο αυτό όμως, γίνεται με το σεβασμό και με τη σοβαρότητα που απαιτεί η κάθε περίπτωση. Οι περισσότεροι ασθενείς ανήκουν στο φάσμα ηλικιών από 26 μέχρι 50 χρονών, ηλικίες που πλήττει η ανεργία. Επίσης, πολλοί είναι και οι μικροί μας ασθενείς. Αυτό συνδέεται με τους ανασφάλιστους γονείς τους».
4 Είναι σοβαρό το ζήτημα με τα μικρά παιδιά που δεν μπορούν να κάνουν τα εμβόλιά τους;
«Σαφώς και είναι σοβαρό το θέμα. Αυτή τη στιγμή, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, σε καμιά δημόσια δομή στο νομό μας, δεν υπάρχουν εμβόλια και δε γίνεται εμβολιασμός των παιδιών, εκτός από το Κοινωνικό Ιατρείο. Στο τέλος του 2013 αντιμετωπίσαμε πρόβλημα. Τα οικονομικά μας δεν μας επέτρεπαν να προμηθευτούμε εμβόλια, γιατί έχουν ένα σημαντικό κόστος. Τότε είναι που βγήκαμε ανοιχτά στην τοπική κοινωνία, το καταθέσαμε και ζητήσαμε βοήθεια. Η ανταπόκριση είναι συγκινητική από επώνυμους και ανώνυμους συμπολίτες μας, τους οποίους και ευχαριστούμε από καρδιάς. Να προσθέσω ότι έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με τη νέα διοίκηση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μεσσηνίας».
5 Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται επειγόντως εξετάσεις και δεν μπορούν να πάνε ούτε στο Νοσοκομείο;
«Ναι, υπάρχουν ανασφάλιστοι ασθενείς που είναι αποκλεισμένοι από τα δημόσια νοσοκομεία. Πριν 15 μέρες, μάλιστα, απευθύναμε ηλεκτρονικά αίτημά μας προς τον υπουργό Υγείας, όπως ο ίδιος είχε προτείνει σε γνωστή εκπομπή των αθηναϊκών ΜΜΕ, για ασθενή μας, ο οποίος πρέπει να χειρουργηθεί σε Νοσοκομείο των Αθηνών. Μέχρι σήμερα δεν είχαμε απάντηση, αλλά βλέπετε εμείς δεν είμαστε Χατζηνικολάου, ο οποίος διαβεβαίωνε το τηλεοπτικό του κοινό, ότι πράγματι δύο φορές που απευθύνθηκε στον υπουργό, έδωσε άμεσα λύση».
6 Υπάρχουν άνθρωποι με βαριές και χρόνιες ασθένειες που σταματούν τα φάρμακά τους, γιατί δεν έχουν χρήματα;
«Δυστυχώς υπάρχουν και εκεί είναι που πονάμε περισσότερο, όταν δυσκολευόμαστε να βρούμε λύση γι’ αυτούς τους συνανθρώπους μας.
Κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα από τις συνεργασίες μας με άλλους φορείς, που μπορεί να βοηθήσουν ή τα άλλα Κοινωνικά Ιατρεία, που υπάρχουν σε όλη τη χώρα, για να καλύψουμε τις ανάγκες τους».
7 Βελτιώνεται η κατάσταση ή παραμένει στα ίδια δραματικά επίπεδα με το 2012 και το 2013;
«Οχι μόνο δε βελτιώνεται, αλλά επιδεινώνεται. Ξέρετε τι σημαίνει ο υπουργός Υγείας της πατρίδας μας, να παραπέμπει την οικογένεια ασθενούς σε εθελοντική οργάνωση και συγκεκριμένα στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού για να βρει το φάρμακο, που ήταν απαραίτητο για το σοβαρό πρόβλημα υγείας του, κόστους 2.000 ευρώ; Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Από την απόλυτη ασυδοσία φθάσαμε στην απόλυτη στέρηση».
8 Ποια είναι η αναλογία Ελλήνων και αλλοδαπών που προσέρχονται στο Ιατρείο;
«Μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2013, η αναλογία Ελλήνων - αλλοδαπών ήταν 60% - 40%, γεγονός που αποδεικνύει πως η κρίση αφορά όλους τους κατοίκους της Μεσσηνίας. Σήμερα, η αναλογία αυτή είναι διαφορετική με αυξητική τάση των Ελλήνων ασθενών μας. Δεν είμαι, όμως, σε θέση να σας πω ακριβώς, διότι μετά τη διάρρηξη στο Ιατρείο και την κλοπή του αρχείου μας, έχουμε ένα θέμα με τα στατιστικά στοιχεία μας. Ελπίζω ότι μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται, το θέμα θα τακτοποιηθεί, αφού θα έχουμε νέο πρόγραμμα».
9 Πώς νιώθει ένας άνθρωπος που έρχεται για πρώτη φορά στο Κοινωνικό Ιατρείο και ζητεί τις υπηρεσίες σας;
«Υπάρχουν άνθρωποι, που προσέρχονται στο Ιατρείο με διστακτικότητα, κατεβασμένο το κεφάλι, συνεσταλμένα. Μετά την αντιμετώπιση όμως που συναντούν εκεί και βλέποντας τη θέλησή μας να βοηθήσουμε, φεύγουν πατώντας γερά στα πόδια τους και δίνοντας ευχαριστίες και ευχές. Χωρίς βέβαια να λείπουν και οι περιπτώσεις, που θεωρούν ότι πάντα και όλοι τους χρωστάνε. Ευτυχώς, αυτές είναι ελάχιστες και όσο και αν μας στενοχωρούν τις κατανοούμε».
10 Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στο Ιατρείο και έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό για τους ίδιους και τα παιδιά τους;
«Υπάρχουν. Τους ενημερώνουμε για τις σχετικές δομές, που υπάρχουν στην πόλη μας και φροντίζουμε να ωφεληθούν από εκεί. Κάποιες περιπτώσεις βοηθούμε και εμείς, όταν η γραφειοκρατία στις υπάρχουσες δομές αυτές είναι απαγορευτική».
11 Υπάρχει συνεργασία, βοήθεια από το Δήμο Καλαμάτας, την Εκκλησία και άλλους φορείς της περιοχής μας;
«Αυτό είναι ένα θέμα που πονάει. Ο δήμαρχος το μόνο που έκανε ήταν να παραχωρήσει το χώρο που στεγαζόμαστε στον Ιατρικό Σύλλογο Μεσσηνίας και αυτό μετά από τη δημόσια δήλωσή μας ότι θα καταλαμβάναμε τον χώρο αν δεν μας τον έδινε. Ούτε καν επέτρεψε να τοποθετηθούν πινακίδες σήμανσης, που να κατευθύνουν τους πολίτες προς το Ιατρείο. Η Εκκλησία θέλουμε να πιστεύουμε ότι δυσκολεύεται να βοηθήσει γιατί έχει ήδη να αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες μέσα στις ενορίες της».
12 Με άλλους συλλόγους και φορείς της περιοχής μας;
«Εχουμε όμως πολύ καλή συνεργασία με το παράρτημα Καλαμάτας του Ε.Ε.Σ., το Ιατρικό Σύλλογο Μεσσηνίας, τον Οδοντιατρικό Σύλλογο, το Φαρμακευτικό Σύλλογο, το Σύλλογο Νοσηλευτών/τριών, το Σύλλογο Ατόμων με εμπειρία καρκίνου "Ξαναρχίζω" και άλλους φορείς που από την αρχή μας στήριξαν και μας στηρίζουν».
13 Με το Νοσοκομείο Καλαμάτας υπάρχει συνεργασία; Βοηθάει τους ανασφάλιστους συνανθρώπους μας;
«Υπάρχει ουσιαστική βοήθεια από το Νοσοκομείο. Τόσο ο διοικητής όσο και το προσωπικό -γιατροί, νοσηλευτικές, λοιπό επιστημονικό προσωπικό, διοικητικοί- είναι συνεργάτες μας. Σε συνάντηση στο γραφείο του διοικητή, με τον ίδιο και στελέχη του Νοσοκομείου, μας διαβεβαίωσε ότι κανένας ανασφάλιστος δεν θα βρει την πόρτα του Νοσοκομείου Καλαμάτας κλειστή».
14 Είναι ικανοποιητική η συμμετοχή εθελοντών στον τόπο μας, γιατρών και πολιτών; Είναι ανεβασμένο το αίσθημα αλληλεγγύης;
«Είμαστε περίπου 120 εθελοντές, γιατροί και μη, που δραστηριοποιούμαστε ενεργά. Οι 60 από αυτούς προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας μέσα στο χώρο του Ιατρείου. Λειτουργούμε κάθε μέρα, πρωί και απόγευμα και σε κάθε βάρδια είμαστε διαφορετικά άτομα. Εχοντας υπόψη ότι τα ιατρεία είναι τρία (παθολογικό, παιδιατρικό, οδοντιατρικό) συν το φαρμακείο, που έχει πολλή δουλειά επίσης, αντιλαμβάνεστε ότι κάθε εκδήλωση ενδιαφέροντος για συμμετοχή από πολίτες είναι σημαντική και ευπρόσδεκτη».
15 Μπορεί και πόσο το Δίκτυο να καλύψει την ανεπάρκεια του κράτους στην υγεία και την πρόνοια;
«Σε καμιά περίπτωση, δεν επιθυμούμε και δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το κράτος, ούτε να γίνουμε το δεκανίκι του. Μπορούμε όμως, να συνδράμουμε τους συνανθρώπους μας να σταθούν με αξιοπρέπεια, να αποφύγουν την εξαθλίωση, να μάθουν τι δικαιούνται και πώς να το διεκδικούν. Μπορούμε να βοηθήσουμε να μην χάσει κανένας ανασφάλιστος την ζωή του. Και αυτό, νομίζω ότι είναι βασικό».
16 Κάνετε λόγο για δωρεάν και ίση περίθαλψη για όλους. Πόσο εφικτό είναι, και πότε, με τα σημερινά δεδομένα;
«Πράγματι, πιστεύουμε στη δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους, διότι η υγεία είναι ένα πολύτιμο φυσικό αγαθό, που προστατεύεται και συνταγματικά από τα άρθρα 7 παρ. 2 και 21 παρ. 3 του Συντάγματός μας. Δεν μπορώ να σας απαντήσω για το πότε θα είναι εφικτό, διότι δεν είμαι πολιτικός. Αν ήταν στο χέρι μας θα λέγαμε εδώ και τώρα και με τις παρούσες συνθήκες. Το αποδεικνύουμε άλλωστε αυτό καθημερινά».
17 Μόνη λύση, κατά τη γνώμη σας, είναι η αλλαγή των πολιτικών των μνημονίων που μας έφεραν έως εδώ;
«Οι λόγοι που μας έφεραν ως εδώ είναι αρκετοί και έχουν την αφετηρία τους πολλά χρόνια πίσω. Είναι οι λανθασμένες πολιτικές πολλών χρόνων, είναι νοοτροπίες και πρακτικές, που γαλούχησαν το λαό μας στον εύκολο τρόπο ζωής, στο γρήγορο κέρδος χωρίς κόπο, στο μικρό ή μεγάλο ρουσφέτι και πολλά άλλα».
18 Υπάρχει κάποιος πιο σημαντικός λόγος;
«Πιστεύω ότι ένας από τους πιο βασικούς λόγους που οδηγηθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση είναι το γεγονός ότι οι κυβερνώντες, όταν έπρεπε, δεν είπαν: "Δεν θα επιτρέψουμε να ματώσει ο λαός μας. Πρώτα ο λαός μας και μετά τα συμφέροντα όλων των άλλων"».
19 Το Δίκτυο μπορεί να προσφέρει και άλλες υπηρεσίες στους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας, πέρα από τις ιατρικές;
«Προσφέρει κοινωνική στήριξη, ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη, πληροφόρηση σε θέματα ασφάλισής τους, λογιστικές συμβουλές και εξυπηρετήσεις, πληροφορίες για τα δικαιώματά και τις πρέπουσες διεκδικήσεις τους, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία στον τομέα της υγείας».
20 Εκτιμάτε ότι είναι μακριά ο χρόνος που το Δίκτυο Ιατρείων Κοινωνικής Αλληλεγγύης δε θα έχει λόγο ύπαρξης σε όλη τη χώρα;
«Σαν Δίκτυο έχουμε μια πρωτοτυπία, θέλουμε να έχουμε ημερομηνία λήξης. Ομως, αν και από την φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, εκτιμώ ότι μέχρι να βρεθούν ισορροπίες, θα ταλαιπωρηθούμε για κάποια χρόνια ακόμη. Θέλω να πιστεύω, ότι ο λαός μας θα δώσει φωνή σε εκείνες τις δυνάμεις, που δεν πειραματίζονται με τις ανθρώπινες ζωές, που θέλουν και μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Οσοι είμαστε ενεργοί πολίτες θα βρούμε άλλους τομείς να δραστηριοποιηθούμε, λιγότερους ψυχοφθόρους».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Φεβρωνία Εξακουστίδου σπούδασε κοινωνική λειτουργός στο Ηράκλειο της Κρήτης και Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εργάστηκε στο Ορφανοτροφείο Γ. και Αικ. Χατζηκώνστα, στον Ψυχιατρικό Τομέα του Νοσοκομείου "Γεώργιος Γεννηματάς", στο Κέντρο Υγείας Μεσσήνης, το Νοσοκομείο Καλαμάτας ως κοινωνική λειτουργός και ως προϊσταμένη προσωπικού. Προσέφερε τις υπηρεσίες της, ως επιστημονικά και διοικητικά υπεύθυνης, στο Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.ΑμεΑ Μεσσηνίας. Υπήρξε για πολλά χρόνια επιστημονικός συνεργάτης στα ΤΕΙ Ηρακλείου, Αθήνας και Καλαμάτας.
