Στην καρδιά της Καλαμάτας, εκεί όπου άλλοτε υψώνονταν τα τείχη των αρχαίων Φαρών, η κατάχωση ξαναβυθίζει την Ιστορία. Τα αρχαία ευρήματα, που ήρθαν στο φως ύστερα από ανασκαφές στην οδό Χρυσοστόμου Θέμελη, έχουν εκ νέου καλυφθεί. Οχι όμως, με τον τρόπο που επιβάλλει η επιστήμη της συντήρησης απο οτι διαφαίνεται μεχρι σημερα.
Η χρήση αμμωδών - χαλικωδών, σε συνδυασμό με γαιωδη υλικά και την τοποθετηση καλυμματος που δεν προσφερει στεγανοποιηση, έχει δημιουργήσει έναν διαπερατό σχηματισμό που επιτρέπει στο νερό να ανεβοκατεβαίνει με τις εποχές. Το αποτέλεσμα; Τα ίδια τα αρχαία, που διασώθηκαν επί τρεις χιλιετίες μέσα σε φυσικά αργιλικά ιζήματα, σήμερα «κολυμπούν» σε ένα περιβάλλον διαβρωτικό, που ευνοεί την οξείδωση και τη φθορά.
Η διεθνής εμπειρία (UNESCO, ICCROM) είναι σαφής: για την προστασία τέτοιων καταλοίπων απαιτούνται υλικά χαμηλής διαπερατότητας, στεγανοποίηση και παρακολούθηση των υδρολογικών συνθηκών.
Ζητείται, έλεγχος της μεθόδου κατάχωσης και δημοσιοποίηση της σχετικής τεχνικής μελέτης, ώστε να διαπιστωθεί αν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες προδιαγραφές. Αν εγινε επιβλεψη απο αρχαιολογους και εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Αν παραλήφθηκε το εργο κατάχωσης και πιστοποιηθηκε αρμοδίως. Γιατί οι Φαρές δεν είναι απλώς ένα κομμάτι του υπεδάφους μας, είναι η ίδια η μνήμη και ο πολιτισμός της Καλαμάτας.