Γέλασα νευρικά και της απάντησα: Μιλάτε αγγλικά; Απογοητευμένη έφυγε, βρήκε κάποιον υπάλληλο του σταθμού και μουρμούρισε κάτι στα Ελληνικά. Καθώς απομακρυνόταν άκουσα ένα μικρό γελάκι, γύρισα στα αριστερά μου για να δω από πού έρχεται και είδα έναν μυστήριο άντρα με λίγο μούσι. Προσεγγίζοντάς με, με ρώτησε με μια ελληνική προφορά: "Από που είσαι;". Αρχίσαμε να μιλάμε για αρκετή ώρα και για να μην τα πολυλογώ με κατάφερε να ακυρώσω την κράτησή μου στο ξενοδοχείο και να ακολουθήσω την ορειβατική ομάδα που τον περίμενε στα Μετέωρα. Ημουν μόνος, δεν είχα σχέδια και ένιωθα λίγο μετέωρος, οπότε είπα μέσα μου "και τι έχω να χάσω;" και αποδέχτηκα την πρόσκληση του άγνωστου σε μένα άντρα.
Πού να φανταστώ ότι τις επόμενες μέρες ο Μανώλης και ο ΕΟΣ Καλαμάτας θα μου προσέφεραν μια από τις καλύτερες εμπειρίες από το δίμηνο ταξίδι μου στην Ευρώπη. Πήραν έναν ξένο "m…ka" υπό την καθοδήγησή τους, μου πρόσφεραν απαράμιλλη φιλοξενία, προσφέροντάς μου μια απίστευτη περιπέτεια, αγνή καλοσύνη και μου έδειξαν τι θα πει "καλή παρέα". Από το να προκαλέσουμε άγνωστα παιδιά στην Καλαμπάκα, σε ένα παιχνίδι μπάσκετ, μέχρι και να περπατήσω μαζί τους στο χιονισμένο βουνό της νότιας Πίνδου, φορώντας τη δεύτερη αλλαξιά του Μανώλη, γιατί δεν είχα κατάλληλα ρούχα. Δεν υπήρξε ούτε μια βαρετή στιγμή. Κάθε φορά που νύχτωνε βρισκόμουν ανάμεσα σε ζεστά χαμόγελα, μικρά φαγοπότια και σε φιλικές συζητήσεις. Δεν θα μπορούσα να έχω ζητήσει κάτι καλύτερο.
Παρόλο που ήμουν μόνο 48 ώρες με την ομάδα, φεύγοντας ένιωθα ότι αποχαιρετούσα μια οικογένεια. Θα θυμάμαι πάντα το χρονικό διάστημα που περάσαμε μαζί, τις ιδιαιτερότητες και προσωπικότητες καθενός από την ομάδα. Από το Γιώργο με τις ατάκες του και τα πικάντικα αστειάκια του, τον Ηλία που είναι σαν ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια, την Ανθή και το Μανώλη που μονίμως με στούμπωναν με φαγητό, το οποίο παρεμπιπτόντως μου άρεσε παρόλο που φαινόμουν ντροπαλός. Κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους είχε κάτι μοναδικό να μου προσφέρει στην εμπειρία που έζησα. Ηταν απίστευτα - και στο μέλλον δεν θα δίσταζα να τους ακολουθήσω πάλι σε κάποια άλλη περιπέτεια που θα αποφασίσουν να ζήσουν.
Στην υγειά μας, φίλοι μου!
Connor Sohns
----------------------------
Larissa station, Athens: 7:50 am. Wrapping up an eventful night out in Athens I made plans to visit Meteora and booked a hotel room online. Shortly after, I wander into the station, purchase a ticket to Kalambaka, and made my way over to a power outlet to charge my phone a bit. Unknowingly, I sit down behind a service counter and create the image of an employee working at the station. An elderly Greek woman proceeds to approach me holding out a train ticket, talking a million miles a minute. I laugh nervously and respond, "English?" Disappointed she shook her head and wandered off to find a real employee, murmuring something in Greek. As she walks away I hear a quiet chuckle coming from my left and I look over to see the smile of a wiley looking man wearing a peppered beard. Leaning in he asks, in a heavy Greek accent, "Where are you from?" We got to talking for some time and to sum things up he told me to cancel my reserved accommodation in Kalambaka, join his crew in meteora, and go from there. I was alone, had no plans, and feeling a little reckless.... so I say to hell with it and accepted this stranger's offer.
Little did I know, that in the coming days, Manolis and the Eoskal group would provide me with one of the greatest highlight of my two and a half month tour of Europe. Taking a random malaka under their wing, they showed me unparalleled hospitality, offered thrilling adventure, genuine kindness, and showed me the true meaning of great company.
From jamming on some kalambakan kids in basketball, to scaling a snow covered mountain peak wearing Manolis' second hiking outfit, there was never a dull moment. Day transitioning to night, I found myself surrounded by bountiful feasts, warm smiles, and friendly conversation. I couldn't have asked for more.
Despite spending less than 48 hours with the group I left them feeling like family. I will always remember the time shared and each and every member's unique quirks and personalities. From Giorgios witty puns and Ilias' encyclopedia like mind to Anthi, and Manolis constantly shoving food down my throat (which I secretly loved, even tho I acted shy about it). Each and every individual had something unique to offer in my experience. I had a total blast, and in the future I wouldn't hesitate to join them again for more great times and adventure.
Yamas my friends!
Connor
