Ουσιαστικά η μεσσηνιακή ελαιοπαραγωγή παραμένει απροστάτευτη σε περιόδους ανομβρίας, καθώς δεν υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης των υδάτινων πόρων του νομού. Αντιθέτως: Το Φιλιατρινό φράγμα παραμένει αναξιοποίητο, το Μηναγιώτικο παραμένει στα... χαρτιά του Τατούλη, ενώ από τον Πάμισο και τον Αρι εκβάλλουν στη θάλασσα χιλιάδες κυβικά νερό, μαζί με το νερό του βιολογικού της Καλαμάτας που θα μπορούσε να αρδεύσει τεράστιες εκτάσεις. Αναξιοποίητα μένουν επίσης τα νερά από δεκάδες πηγές της Μεσσηνίας - καθώς οι τοπικές αρχές ενδιαφέρονται για αναπλάσεις αλλά δεν δίνουν ούτε 1 ευρώ για την αξιοποίηση των πλούσιων υδάτινων πόρων, προς όφελος των παραγωγών και της τοπικής οικονομίας.