Το μέλος του Ευκλή, Χριστίνα Καλέκα περιγράφει την εμπειρία:
«Αισθάνομαι τυχερή, την περασμένη Κυριακή με τον Σύλλογο Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας ''Ο Ευκλής'' είχαμε μια υπέροχη εμπειρία: Γνωρίσαμε την Αρχαία Θουρία! Μας την συνέστησε η ίδια η αρχαιολόγος η κα. Ξένη Αραπογιάννη, που κάνει την ανασκαφή και που δέχτηκε με χαρά, να μας ξεναγήσει, ύστερα από πρόσκληση του συλλόγου μας. Είναι μια ανασκαφή σε εξέλιξη, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, λίγο έξω από την πόλη της Καλαμάτας κι από ότι δείχνουν τα πράγματα πρόκειται για ένα μεγαλειώδες έργο. Από τα μέχρι τώρα δεδομένα και την έκταση που φαίνεται να έχει ο Αρχαιολογικός Χώρος, η Αρχαία Θουρία δείχνει, να υπήρξε γύρω στην δεύτερη χιλιετία π.Χ, μια σπουδαία ελληνική πόλη με οικονομικές και κοινωνικές δομές τέτοιες που την καθιστούσαν ισχυρή δύναμη στην περιοχή. Αρχικά πήγαμε στο Ασκληπιείο ένα ναό αφιερωμένο στον Θεό θεραπευτή Ασκληπιό. Πρόκειται για έναν ναό δωρικού ρυθμού, με κυρίως ναό, πρόναο, στοά και βωμούς, όπου γίνονταν προσφορές και θυσίες. Σύμφωνα με τις επιγραφές ήταν διακοσμημένος με χάλκινα αγάλματα, που δεν βρέθηκαν. Κατά την παράδοση στον πρόναο ξενυχτούσαν οι άρρωστοι κι έβγαιναν τη νύχτα τα φίδια από το ναό, τους δάγκωναν και γίνονταν καλά, έπειτα, ή και πριν, έκαναν θυσίες και προσέφεραν δώρα στο Θεό. Σημαντική είναι μια επιγραφή, που βρέθηκε και αναφέρει τους ιερείς της εποχής που κατασκευάστηκε ο ναός, καθώς και τον κατασκευαστή του, "Κατασκευάστηκε από τον Θεόδωρο", κάτι σπάνιο και που δεν αναφέρεται συνήθως. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το Αρχαίο Θέατρο. Από το μέγεθος της σκηνής που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει βγάλει στο φως καταλαβαίνουμε, ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο θέατρο. Αυτό μας δίνει επιπλέον στοιχεία για το μέγεθος της πόλης και τις ανάγκες, αλλά και τις λειτουργίες της. Η σκηνή έχει ράγες όπου εκεί κυλούσαν την ξύλινη σκηνή από τον χώρο που την αποθήκευαν προκειμένου, να δοθούν παραστάσεις κ.τ.λ. Αυτές οι ράγες μήκους 50 μέτρων σώζονται σε άριστη κατάσταση και ελάχιστα θέατρα στον ελλαδικό χώρο διαθέτουν αυτού του είδους την τεχνολογία και τεχνική. Φύγαμε από το θέατρό και περπατώντας μέσα σε ελαιοπερίβολα διάσπαρτα με αρχαίες πέτρες, είδαμε την δεξαμενή και φτάσαμε στην Νεκρόπολη. Πρόκειται για μια σημαντική ανασκαφή που μέχρι αυτή τη στιγμή έχει βγάλει στο φως 16 θαλαμωτούς οικογενειακούς τάφους. Είναι πανομοιότυποι, μόνο το μέγεθος διαφέρει. Έχουν όλοι έναν λαξευμένο (στο αργιλώδες πέτρωμα της περιοχής) διάδρομο, τον δρόμο, που οδηγεί στον επίσης λαξευμένο ταφικό θάλαμο. Εκεί μπορεί να υπήρχε μέσα και δεύτερος θάλαμος ταφής, ή να υπήρχε θρανίο που τοποθετούσαν τα κτερίσματα, τα δώρα δηλαδή των συγγενών στον νεκρό τους και στους θεούς του κάτω κόσμου. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τιμή και τύχη, που δεν συμβαίνει κάθε μέρα, να ακούς από το στόμα του ίδιου του ανθρώπου που φέρνει στο φως αυτές τις αρχαιότητες, τις περιγραφές και την λειτουργία τους, το πως έφτασε σ αυτές, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κ.ά. Τέλος νιώθω πραγματικά τυχερή, που χάριν στον σύλλογό μας μπορώ κι αποκτώ τέτοιες εμπειρίες και γνώσεις. Ανυπομονώ για ότι έρχεται».
