Τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκε μελέτη της Infobank Hellastat η οποία εν αρχή επισημαίνει τα αυτονόητα: «Πτωτική πορεία ακολουθεί η εγχώρια κατανάλωση ελαιόλαδου τα τελευταία χρόνια, με ήπιους όμως ρυθμούς, καθώς ο περιορισμός του διαθέσιμου εισοδήματος έχει οδηγήσει τους καταναλωτές σε περικοπή δαπανών ακόμα και για βασικά είδη διατροφής». Αλλά λίγο πιο κάτω το ρεπορτάζ μας ψυλλιάζει για το θέμα που θέλει να αναδείξει η εν λόγω έρευνα: «Η μείωση προέρχεται κυρίως από τα επώνυμα τυποποιημένα προϊόντα, καθώς οι καταναλωτές προτιμούν σε μεγάλο βαθμό χύμα ελαιόλαδο». Και ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Χρυσόστομος Κάτσης δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για να αποκαλύψει σε τι αποσκοπούν οι περισπούδαστες μελέτες: «Οι προοπτικές του κλάδου είναι θετικές, εφόσον όμως περιοριστεί η διακίνηση χύμα ελαιόλαδου μέσω αποτελεσματικών μηχανισμών και ενισχυθεί το μερίδιο αγοράς του επώνυμου προϊόντος». Η εν λόγω κίνηση μπορεί να είναι μια από τις πολλές "ντουφεκιές στον αέρα", αλλά μπορεί να αποτελεί και την "προειδοποιητική βολή". Η αγορά ελαιολάδου είναι μεγάλη και οι εταιρείες πιέζουν για την απαγόρευση της χύμα διακίνησης ελαιολάδου. Προσδοκούν μεγαλύτερα κέρδη και φυσικά διατηρούν το τεράστιο άνοιγμα της τιμής παραγωγού με την τιμή στο ράφι που διώχνει τον καταναλωτή από το ελαιόλαδο και τον στέλνει στα σπορέλαια. Αλλά και στα προϊόντα ετικέτας καθώς η ίδια μελέτη διαπιστώνει ότι: «Η κατανάλωση ελαιόλαδου ιδιωτικής ετικέτας αυξάνεται διαρκώς λόγω της χαμηλότερης τιμολόγησής του, με συνέπεια οι τυποποιητές επώνυμων κωδικών να υφίστανται έντονες ανταγωνιστικές πιέσεις».
Το συμπέρασμα από το ντόρο της μελέτης: Δεν θα είναι έκπληξη αν πάνε να βάλουν χέρι στη διακίνηση ελαιολάδου από τους παραγωγούς, την ώρα που το πραγματικό πρόβλημα είναι το σαλτάρισμα τιμών στα ράφια και η απουσία ελέγχων για τις πάσης φύσεως "μαϊμούδες" που κυκλοφορούν νομίμως ή παρανόμως.

Ηλίας Μπιτσάνης