Αφορμή για το συγκεκριμένο θέμα της “Εγκληματικότητας και της Ανασφάλειας” μου έδωσαν εκτός των μόνιμων κατοίκων της περιφέρειας (χωριών) του τέως Δήμου Αρεως, και οι αλλοδαποί συνταξιούχοι, μόνιμοι κάτοικοι της Μεσσηνίας προερχόμενοι από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην περιοχή μας. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι προσφέρουν στην τοπική οικονομία σε ετήσια βάση, προσθέτουν και δεν αφαιρούν θέσεις εργασίας.
Η υπάρχουσα κατάσταση λειτουργεί ανασταλτικά στην προσπάθεια προσέλκυσης επιπλέον συνταξιούχων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για μόνιμη ή περιοδική διαμονή στην περιοχή μας (την επιλέγουν λόγω των καλών καιρικών συνθηκών).
Εκτός από τη λεγόμενη οικονομική κρίση, γιγαντώθηκε το αίσθημα και το βίωμα της ανασφάλειας. Η ανασφάλεια πίεσε τους κατοίκους, ειδικότερα των χωριών, να οχυρώσουν τα σπίτια τους με πρόσθετες απαραβίαστες κλειδαριές, κάγκελα και συστήματα συναγερμού. Ομως παρά τα μέτρα ασφάλειας για την απώθηση των κακοποιών, οι διαρρήξεις, οι κλοπές, οι ληστείες, οι ανθρωποκτονίες, πολλαπλασιάζονται καθημερινά μαζί με τα θύματα που δεν ξέρουν πώς να προστατευτούν.
Είναι σε όλους γνωστό ότι η εγκληματικότητα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μεγάλη έξαρση, και σε αυτό έχει συμβάλει και η αθρόα είσοδος και παραμονή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών με την ανοχή της Πολιτείας.
Τα στατιστικά στοιχειά τα τελευταία χρόνια σοκάρουν με τα καθημερινά περιστατικά βίας – παραβατικότητας, όπως ότι ληστές βασάνισαν, φίμωσαν και λήστεψαν ηλικιωμένο ζευγάρι κ.λπ. Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι πολίτες νιώθουν αβοήθητοι, απροστάτευτοι.
Οι καθημερινές καταγγελίες των πολιτών δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος στους αρμοδίους παράγοντες του δημόσιου βίου της χώρας, προκειμένου να μεριμνήσουν για τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα προσφέρει ασφάλεια.
Σήμερα η εγκληματικότητα έχει φτάσει σε πολύ ψηλά επίπεδα, με αυξητικές τάσεις, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αισθάνονται ανασφάλεια, να θεωρούν τον εαυτό τους απροστάτευτο και να εύχονται να μην είναι το επόμενο θύμα.
Είναι γνωστό ότι οι συμμορίες κινούνται (ανενόχλητες) με κλεμμένα αυτοκίνητα, κουκουλοφόροι εισβάλλουν στα σπίτια οπλισμένοι, επιτίθενται στους ανυποψίαστους πολίτες με σκοπό να τους αφαιρέσουν ό,τι πολύτιμο έχουν. Υπάρχουν και πολλά περιστατικά, ηπιότερης μορφής, που δεν καταγγέλλονται στις αρχές επειδή οι παθόντες φοβούνται μήπως μπλέξουν. Αυτό βέβαια δεν είναι σωστό, διότι έτσι αποθρασύνονται οι δράστες και είναι επιβεβλημένο ο παθών ή οι παθόντες να το καταγγέλλουν άμεσα στις αρχές.
Σε ποιο μέρος του κόσμου οι παράνομοι αλλοδαποί και λαθρομετανάστες τρομοκρατούν πολίτες και νόμιμους ομοεθνείς τους και το κράτος απαθώς παρακολουθεί μήπως κατηγορηθεί για ρατσισμό;
Σε ποιο μέρος του κόσμου οι πολίτες φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους και όταν βγουν φοβούνται να επιστρέψουν με τη σκέψη ότι κάποιοι θα έχουν εισβάλει;
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορούμε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας, την οικογένειά μας και την περιουσία μας; Η απάντηση στο ερώτημα είναι δύσκολη.
Πέρα από τη συμβολή και το έργο της Ελληνικής Αστυνομίας στον τομέα της πρόληψης και καταπολέμησης της εγκληματικότητας, προσπάθειες που αξίζουν θετικά σχόλια, καθώς επίσης και τα μέτρα που λαμβάνουν οι πολίτες για την προστασία τους (όπως συναγερμοί, θωρακισμένες πόρτες κ.λπ.), ο πολίτης για να αποκτήσει το αίσθημα ασφάλειας, εκτός από τις προσπάθειες της Ελληνικής Αστυνομίας, πρέπει να φροντίσει και ο ίδιος για την προστασία του - να έχει ενεργό συμμετοχή και δεν πρέπει να αδιαφορεί για ότι γίνεται γύρω του.
Η βία και η ανομία προκαλούν ανασφάλεια στους πολίτες, και η ασφάλεια του πολίτη είναι προϋπόθεση της ελευθερίας και υποχρέωση του κράτους στους πολίτες.
Η ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί πολιτική βούληση και κοινή δράση των συναρμοδίων φορέων, με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών.
