Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε η κυβέρνηση στα αρνητικά γι’ αυτήν δημοσιεύματα των έγκυρων βρετανικών εφημερίδων "Financial Times" και "Guardian" αναδεικνύει το χαμηλό πολιτικό επίπεδο αυτών που βρίσκονται στην εξουσία. Κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα επικοινωνιακό ή πολιτικό πρόβλημα που έχει σχέση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τους πιστωτές, τις ξένες κυβερνήσεις, τα διεθνή ΜΜΕ, καταφεύγουν σε τριτοκοσμικού τύπου θεωρίες συνωμοσίας.
Δεν αντέχουν την κριτική
Οι εφημερίδες "Financial Times" και "Guardian" παρακολουθούν συστηματικά τις ελληνικές εξελίξεις και πολλά από τα δημοσιεύματά τους, ιδιαίτερα την περίοδο που προηγήθηκε της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, διευκόλυναν τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του στις επιδιώξεις τους.
Για παράδειγμα, οι "Financial Times" είχαν εμφανίσει τον κ. Τσίπρα σαν έναν νέο και δυναμικό πολιτικό που θα μπορούσε να τα βάλει με την ελληνική διαπλοκή και να απελευθερώσει οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις. Στη συνέχεια βέβαια οι ανταποκριτές και το επιτελείο των "Financial Times" κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο κ. Τσίπρας αξιοποίησε την υποτιθέμενη μάχη κατά της διαπλοκής σαν άλλοθι σε μια προσπάθεια να επιβάλει, σαν πρωθυπουργός, τον έλεγχό του στη Δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ και γενικότερα στον δημόσιο βίο.
Η κεντροαριστερή εφημερίδα "Guardian" τεκμηρίωσε με τα ρεπορτάζ της τις κοινωνικές συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου και της αναγκαστικής εφαρμογής των προγραμμάτων-μνημονίων. Οσο τα ρεπορτάζ κάλυπταν τις επικοινωνιακές και πολιτικές ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του είχαν μόνο καλά λόγια για την έγκυρη βρετανική εφημερίδα. Στη συνέχεια όμως τα στελέχη της "Guardian" κατέληξαν στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι σε ζητήματα μεγάλης κοινωνικής σημασίας, όπως είναι η Υγεία και τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, η κατάσταση επί κυβέρνησης Τσίπρα είναι χειρότερη απ’ ό,τι ήταν επί των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.
Το Μαξίμου, αντί να διδαχτεί από τον τρόπο που προσεγγίζουν τα ελληνικά ζητήματα οι δύο έγκυρες βρετανικές εφημερίδες και να προσπαθήσει να βελτιώσει την κυβερνητική πολιτική, εξαπέλυσε επίθεση εναντίον τους, αμφισβητώντας την αξιοπιστία τους και συνδέοντάς τες με… σκοτεινούς κύκλους του εξωτερικού, τη διαπλοκή στην Ελλάδα, την πολιτική αντίδραση, κτλ. Ιδιαίτερα στην περίπτωση των "Financial Times" η κριτική που ασκεί η κυβέρνηση στερείται οποιασδήποτε βάσης, εφόσον ελληνικές επιχειρήσεις υπό τον έλεγχο του κράτους ή με κρατική συμμετοχή χρηματοδότησαν πριν έναν μήνα ένα αφιέρωμα για την ελληνική οικονομία στην εφημερίδα. Πριν έναν μήνα οι "Financial Times" ήταν αρκετά έγκυρη εφημερίδα για να χρηματοδοτηθεί με ελληνικό δημόσιο χρήμα, σήμερα όμως είναι, στην αντίληψη της κυβέρνησης, μέρος μιας διεθνούς συνωμοσίας κατά του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του.
Μεταξύ φάρσας και τραγωδίας
Οι θεωρίες συνωμοσίας στις οποίες καταφεύγει η κυβέρνηση αναζητώντας άλλοθι για την πολιτική και την αποτυχία της, την υποχρεώνουν να κινείται συνεχώς μεταξύ φάρσας και τραγωδίας.
Κατά διαστήματα το ΔΝΤ είναι, σύμφωνα με την κυβερνητική επιχειρηματολογία, ο μεγάλος φίλος της Ελλάδας που ασκεί πίεση για την μείωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, ανάλογα όμως με τις ανάγκες του κυβερνητικού σεναρίου μπορεί να μετατραπεί σε διεθνή οργανισμό, τα στελέχη του οποίου συνωμοτούν κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ανάλογη προσέγγιση και σε ό,τι αφορά τον ρόλο της Γερμανίας στην Ε.Ε. Οταν ο κ. Τσίπρας επικοινωνεί με την καγκελάριο κ. Μέρκελ ζητώντας κατανόηση και κάποιες πρόσθετες διευκολύνσεις δεν υπάρχει πρόβλημα. Αντίθετα, όταν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου φταίει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε, ο οποίος ανάλογα με το σενάριο του Μαξίμου συνωμοτεί κατά της Ελλάδας, υπονομεύει τη συνεννόηση σε επίπεδο Eurogroup ή μπορεί να κινείται και σε αντίθετη γραμμή από αυτήν που εκφράζει η καγκελάριος.
Οι θεωρίες συνωμοσίας στις οποίες καταφεύγει η κυβέρνηση περιορίζουν τη διεθνή αξιοπιστία της, δυσκολεύουν τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές, υποβαθμίζουν τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας και κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την αναγκαία οικονομική προσαρμογή.
