Προκαλεί εντύπωση η μανία με την οποία επιτίθενται τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στον Κ. Μητσοτάκη για την πρόταση που έκανε να συμφωνούνται οι συμβάσεις εργασίας σε επίπεδο επιχείρησης και όχι κλάδου.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες βλέπουν σε αυτή την πρόταση την κατάργηση βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τα οποία έχουν καταργήσει οι ίδιοι!
Τι έχουν υπογράψει
Επειδή είμαι στην ομάδα εργασίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που παρακολουθεί την εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος-μνημονίου, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει δεχθεί την παράταση του μνημονιακού περιορισμού των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σύμφωνα με τη διατύπωση, το «πάγωμα» αυτών των δικαιωμάτων θα συνεχιστεί μέχρι την ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η κυβέρνηση έχει προγραμματίσει πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το 2019 και το 2020, κατά συνέπεια αποκλείεται να επιστρέψουμε στο προ κρίσης συνδικαλιστικό καθεστώς πριν από τα τέλη του 2020.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση Τσίπρα αρνείται οποιονδήποτε διάλογο ή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, επειδή στην τελευταία πρωταγωνιστούν στελέχη που προέρχονται από τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν συνεργάζεται σε κυβερνητικό επίπεδο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εχουμε λοιπόν την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ να κόπτονται υπέρ συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τα οποία έχουν «παγώσει» με υπογραφή Τσίπρα, να αρνούνται οποιαδήποτε συνεργασία με τη βασική συνδικαλιστική οργάνωση που είναι η ΓΣΕΕ, και να μην έχουν αξιόλογη εκπροσώπηση και επιρροή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οπως συνήθως συμβαίνει, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν θέσεις οι οποίες είναι διαμετρικά αντίθετες με την πολιτική που εφαρμόζουν.
Η πρόταση Μητσοτάκη
Σε συνθήκες διάλυσης της αγοράς εργασίας και συνδικαλιστικής υποβάθμισης, η πρόταση Μητσοτάκη για συμφωνία των συμβάσεων εργασίας σε επίπεδο επιχείρησης και όχι κλάδου, χωρίς την υποχρεωτική διαμεσολάβηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αποκτά ιδιαίτερη σημασία:
Η πρόταση Μητσοτάκη δίνει τη δυνατότητα στις μικρομεσαίες, τις πολύ μικρές και στις οικογενειακές επιχειρήσεις να επιτύχουν την αναγκαία συνεννόηση μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων, ώστε να αποφύγουν το οικονομικό αδιέξοδο και να επιχειρήσουν την ανάπτυξη σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Σε αυτή την πρόταση βασίζεται και η μεταρρύθμιση Μακρόν στη Γαλλία, προκειμένου να γίνει η οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική και να ανέβει σταδιακά στο επίπεδο της γερμανικής. Στη Γερμανία υπάρχει παράδοση στη διαχείριση των επιχειρήσεων με την εργοδοσία και τους εργαζόμενους να συνεννοούνται για το κοινό καλό. Αντίθετα, στη Γαλλία και στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση ταξικού, κομματικού συνδικαλισμού, που δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα αντί να προστατεύει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Γι’ αυτό ο συνδικαλισμός στη Γαλλία και στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, με το ποσοστό συμμετοχής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα να περιορίζεται σε ένα 8% στη Γαλλία και σε ένα ισχνό ποσοστό όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας στην Ελλάδα.
Ο κ. Τσίπρας «αποθεώνει» τον φιλελεύθερο Πρόεδρο της Γαλλίας κ. Μακρόν σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει ιδεολογική πολιτική σύγχυση, αλλά τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν τον κ. Μητσοτάκη ο οποίος διατύπωσε αυτές τις προτάσεις πολύ πριν κυριαρχήσει πολιτικά ο κ. Μακρόν στη Γαλλία.
Η πρόταση Μητσοτάκη είναι φιλολαϊκή, με την έννοια ότι δημιουργεί νέες δυνατότητες προσαρμογής των επιχειρήσεων στο εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον που δημιουργεί η κυβέρνηση Τσίπρα με τα λάθη και τις παραλείψεις της.
