Τις τελευταίες μέρες στην τοπική δημοσιότητα βρίσκεται το θέμα ενός συμπολίτη μας, ο οποίος καταδικάστηκε από το Πταισματοδικείο Καλαμάτας και κρατείται. Γίνονται ανακοινώσεις, δηλώσεις, καταγγελίες κατά της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης, που υποδηλώνουν τουλάχιστον παρανόηση για τη νομική και ουσιαστική πτυχή της υπόθεσης, αλλά και τις πολιτικές της προεκτάσεις.
Κατά πρώτον, ο συμπολίτης μας δεν καταδικάστηκε γιατί αρνήθηκε επτά φορές να πληρώσει διόδια ή γιατί συμμετείχε σε κάποια κινητοποίηση κατά των διοδίων. Η μη πληρωμή αντιτίμου των διοδίων επισύρει διοικητικές και όχι ποινικές κυρώσεις. Ο κ. Δασκαρόλης κρατείται, γιατί δεν δέχθηκε να εκτελέσει το διοικητικό μέτρο που του επιβλήθηκε, για την μη πληρωμή του τέλους των διοδίων, δηλαδή την παράδοση των πινακίδων κυκλοφορίας και την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του και γιατί δεν δέχθηκε να ασκήσει καμία από τις δυνατότητες που του παρέχει η κείμενη νομοθεσία για να μετριάσει (αίτηση συγχώνευσης των ποινών κ.λπ.) ή να μην εκτίσει την ποινή του.
Δεν είναι του παρόντος να αναμειχθώ στη συζήτηση περί της συνταγματικότητας ή μη της ρύθμισης που επιβάλλει διοικητικές κυρώσεις για την μη καταβολή αντιτίμου των διοδίων, στην περίπτωση που η είσπραξή τους με διοικητικές συμβάσεις έχει εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, ως αντίτιμο για την κατασκευή των οδών. Θέλω μόνο να παρατηρήσω ότι η παρούσα κυβέρνηση, με την αναθεώρηση των συμβάσεων για την ολοκλήρωση των οδικών αξόνων, μεταξύ των άλλων πέτυχε απαλλαγές για συγκεκριμένες ευάλωτες κατηγορίες συμπολιτών μας, αναλογική χρέωση των τελών ανά χιλιόμετρο χρήσης του οδικού δικτύου, ανά χρονική περίοδο χρήσης του δικτύου κ.ά. Κατά δεύτερο, η περιπέτεια του συμπολίτη μας δεν συνιστά σε καμία περίπτωση ποινικοποίηση των αγώνων.
Είμαι της άποψης ότι οι αγώνες των πολιτών για την προάσπιση ή διεκδίκηση δικαιωμάτων τους δεν πρέπει να ποινικοποιούνται. Η παρούσα κυβέρνηση επίσης έχει να επιδείξει έμπρακτη ευαισθησία στον τομέα αυτό. Συγκεκριμένα, μετά από πρόταση για νομοθετική ρύθμιση που καταθέσαμε 29 βουλευτές, με το άρθρο 27 Ν.4356/24-12-2015, τροποποιήθηκε το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα, με το οποίο ρυθμίστηκε με επιεικέστερο τρόπο το αδίκημα της κατάληψης των οδών. Με την επιεικέστερη ρύθμιση, τόσο οι συμμετέχοντες σε κινητοποιήσεις για την μη αύξηση των τελών των διοδίων, όσο και εκείνοι που συμμετείχαν σε αγροτικές κινητοποιήσεις απηλλάγησαν.
H άρνηση του συμπολίτη μας να συμμορφωθεί με το διοικητικό μέτρο που του επιβλήθηκε και η εν συνεχεία άρνησή του να δεχθεί τις συνέπειες της μη συμμόρφωσής του, αναδεικνύει πολιτικά και νομικά ερωτήματα, όπως αν θα εφαρμόζονται οι νόμοι όσο ισχύουν και μέχρι να αλλάξουν ή κάθε πολίτης θα ενεργεί όπως νομίζει έξω από τα όρια που θέτει ο νομοθέτης και η Πολιτεία;
Η ανθρώπινη συμπάθεια και κατανόηση για την «περιπέτεια» του συμπολίτη μας είναι δεδομένη, ανεξάρτητα από ενστάσεις ή αντιρρήσεις για τις επιλογές του ή τον τρόπο αντίδρασής του, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για άνεργο και οικονομικά αδύνατο. Σεβαστή είναι και η αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε από άτομα ή συλλογικότητες, έστω καθ’ υπερβολή.
Ακατανόητη θεωρώ την αμετροέπεια. Την αξιοποίηση της περιπέτειας αυτής για άκρως υπερβολική, υποκριτική και άδικη πολεμική κάποιων εναντίον της παρούσας κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, των βουλευτών, αλλά και κάθε πολίτη που δεν συμπλέει μαζί τους, είτε για το τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του συμπολίτη μας, είτε για το εάν είναι πολιτικά δυνατό και ρεαλιστικό σήμερα να καταργηθούν συλλήβδην τα διόδια. Το μένος κατά της κυβέρνησης έχει αντικαταστήσει κάθε ψύχραιμη και θεμιτή πολιτική αντιπαράθεση ή συζήτηση για το παρόν θέμα ή για την προοπτική της χώρας.
Στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου και με αυστηρά κριτικό πνεύμα θεωρώ ότι η φασαρία που ξεσηκώθηκε «εις ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται». Ολοι μας κρινόμαστε! Ομως επί πραγματικών ζητημάτων και όχι με επικοινωνιακές «ρουκέτες» και υπερεπαναστατικές κορώνες, που υποθάλπουν έναν επικίνδυνο για την ίδια την κοινωνία λαϊκισμό.
