Οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με το λογαριασμό του τρίτου προγράμματος - μνημονίου που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας μετά από ένα διαπραγματευτικό φιάσκο και της υστέρησης στα φορολογικά και στα ασφαλιστικά έσοδα. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βουτήξει στα βαθιά πολιτικά νερά της λιτότητας, της ύφεσης και της αύξησης ανεργίας για το 2015 και το 2016 και επιχειρεί έναν επικοινωνιακό αποπροσανατολισμό μέσω του ζητήματος του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Η συμφωνία του 2012
Στις εκλογές του Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε υποσχόμενος μεταξύ των άλλων το «κούρεμα» του χρέους τουλάχιστον κατά 50%. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου προβλήθηκε από τον κ. Τσίπρα η άποψη ότι επίκειται μία ιστορικών διαστάσεων αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους η οποία υποτίθεται ότι εξασφαλίστηκε από την επιθετική διαπραγμάτευση που έκανε η κυβέρνησή του.
Μια ματιά στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης του Ιουλίου με την οποία αποτράπηκε το Grexit δείχνει ότι η επιχειρηματολογία του κ. Τσίπρα δεν έχει βάση. Στο κοινό ανακοινωθέν, το οποίο βέβαια έχει προσυπογράψει, επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και πως θα υπάρξουν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, νέες διευκολύνσεις προς την Ελλάδα στη βάση της πολιτικής συμφωνίας του 2012. Θα αυξηθεί ο χρόνος αποπληρωμής των δανείων, πιθανότατα από τα 30 στα 50 χρόνια και θα υπάρξει νέα μείωση των επιτοκίων ιδιαίτερα στο τμήμα των δανείων που εξακολουθούν να έχουν υψηλά επιτόκια.
Εκτιμάται ότι αυτού του είδους οι διευκολύνσεις μπορεί να οδηγήσουν στη μείωση της τρέχουσας αξίας του χρέους κατά 15% έως 20% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μία ουσιαστική ελάφρυνση, το πολιτικό έδαφος για την οποία έχει προετοιμαστεί από το 2012 η οποία όμως δεν λύνει το πρόβλημα. Το 2011 υπήρξε δραστικό «κούρεμα» του χρέους προς τον ιδιωτικό τομέα πολλαπλάσιας αξίας από την αναδιάρθρωση που διεκδικεί, σε δύσκολες συνθήκες, η κυβέρνηση Τσίπρα. Επιπλέον τα λάθη και οι παραλείψεις των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχουν εκτοξεύσει το χρέος από το 175% του ΑΕΠ, που ήταν η προγραμματισμένη οροφή επί κυβέρνησης Σαμαρά, προς το 200% του ΑΕΠ. Μόνο η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών οι οποίες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο από τις πρωτοβουλίες Τσίπρα - Βαρουφάκη θα αυξήσει το χρέος και θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους κατά 9 έως 14 μονάδες του ΑΕΠ. Επομένως η αναδιάρθρωση του χρέους, όταν με το καλό πραγματοποιηθεί, απλά θα ακυρώσει ένα μέρος της νέας υπερχρέωσης που συντελέστηκε το 2015.
Θυμήθηκαν τις ΗΠΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε πολιτικά στη βάση ενός σκληρού αντιαμερικανισμού, τώρα όμως δίνει προτεραιότητα στον αντιευρωπαϊσμό και προσπαθεί να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του με υποκριτικά πολιτικά ανοίγματα προς τις ΗΠΑ.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δημιουργεί σκόπιμα την εντύπωση ότι θα υπάρξει αμερικανική παρέμβαση για μια πιο γενναιόδωρη αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου. Παραλείπει βέβαια να πει ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν συμβάλει στην άμεση χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. Ακόμη και στο ΔΝΤ, όπου εξακολουθούν να έχουν μεγάλη επιρροή λόγω των καταστατικών κανόνων λειτουργίας του, οι Αμερικανοί δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για να διευκολύνουν την Ελλάδα.
Τα δάνεια που έχει δώσει το ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι με ιδιαίτερα σκληρούς όρους σε ό,τι αφορά τις ημερομηνίες καταβολής των δόσεων και τα επιτόκια. Η επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Λαγκάρντ ζητεί και αυτή από τους Ευρωπαίους να διευκολύνουν την Ελλάδα, αρνείται όμως οποιαδήποτε διευκόλυνση σε ό,τι αφορά το τμήμα των ελληνικών δανείων που έχουν χορηγηθεί από το ΔΝΤ. Ουσιαστικά προτείνει στους Ευρωπαίους φορολογούμενους να δεσμεύσουν επιπλέον χρήματα υπέρ της Ελλάδας για να πάρει πίσω το ΔΝΤ τα χρήματά του χωρίς καμία διευκόλυνση.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η κυβερνητική επιχειρηματολογία υπέρ μιας μεγάλης αναδιάρθρωσης του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, με τη βοήθεια των ΗΠΑ και σε βάρος των «κακών» Ευρωπαίων είναι ένα ακόμη δαπανηρό επικοινωνιακό πυροτέχνημα του κ. Τσίπρα. Με την τακτική του δυσκολεύει τη συνεννόηση με τους εταίρους που είναι και οι βασικοί πιστωτές μας.
Του ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Γιώργου Κύρτσου
