Όλ’ αυτά λίγο πριν από την έλευση του οργουελικού 1984.

Ανελέητο χιούμορ και αυτοσαρκασμός, σ’ ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης και συλλογικής αυτογνωσίας. Χρονικό αλλά και αλληγορία μιας εποχής στην οποία ανάγονται αρκετές μεταγενέστερες περιπέτειες της χώρας.

«Ο γέρος μου με έδιωξε απ’ το σπίτι την επομένη των εικοστών γενεθλίων μου. Κούρνιαξα κι εγώ στην κατάληψη της σχολής μου, για να στεγάσω μαζί με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου κινήματος και το δικό μου σαρκίο.

Τα μεγάφωνα ξερνούσαν συνθήματα ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Θειάφι και αδρεναλίνη. Από μακριά ακούγονταν σειρήνες περιπολικών, για λόγους άσχετους με την περίσταση.

Σύρθηκα με κόπο προς το κυλικείο. Κανονικά δεν θα ’πρεπε να ομιλώ τοιουτοτρόπως, υποτίθεται ότι οι αγωνιστές δεν σέρνονται στους διαδρόμους. Εγώ πάντως σερνόμουν. Μπορεί η περιγραφή να εκληφθεί και ως αυτοκριτική. Σήμερα προτιμούν τον όρο αυτοκάθαρση, αλλά σίγουρα η αυτοκριτική χτυπάει καλύτερα στο αφτί. Τουλάχιστον στο αριστερό».

Σελίδες: 464

Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης γεννήθηκε το 1958. Εχει γράψει τα βιβλία: Απολύομαι και τρελαίνομαι (1988), Επικίνδυνη ευρεσιτεχνία (1991), Σπλιτ! (2009), Η Αριστερά και ο κακός ο λύκος – Το γαμώτο ενός αριστερού (2009), Το γαμώτο ενός παναθηναϊκού (2010), Ανώνυμοι χρεοκοπημένοι (2012), Το ημερολόγιο ενός ανέργου (επιμέλεια – σχόλια) (2014). Εχει δουλέψει σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στο ίντερνετ.