Είχαν δυνατές σπουδές, δουλειές που δεν ήταν απλά δουλειές, γοητευτικούς φίλους. Περπατούσαν στους δρόμους σαν ήρωες μιας ταινίας που δεν είχε γυριστεί ακόμη. Τώρα, έχουν φύγει σε μια γωνία της Ευρώπης, στέλνουν δεκαπέντε με δεκαοχτώ βιογραφικά τη μέρα και, όταν λένε ότι είναι Ελληνες, οι άλλοι τους κοιτάζουν σιωπηλοί, σαν να θέλουν να πουν «λυπάμαι». Κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι αλλά όχι ακριβώς μαζί. Μέχρι που, μια τυχαία νύχτα, ένας άνδρας πέφτει νεκρός από τον ουρανό στην ταράτσα τους και ένας άλλος στη λεωφόρο. Ίσως, αν βρουν τι συνέβη, να γίνουν ξανά κάποιοι άλλοι ή έστω να μάθουν λίγο καλύτερα τον εαυτό τους.

Ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1983. Εκανε το διδακτορικό του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα την αποτύπωση του ελληνικού εμφυλίου στην πεζογραφία και έγραψε κριτική βιβλίου για την Εφημερίδα των Συντακτών. Διηγήματά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Hotel Μετανάστευση, Β΄Διαγωνισμός Δημήτρης Βικέλας), έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά (Εντευκτήριο, Πλανόδιον, The Books Journal) καθώς και στον συλλογικό τόμο Είμαστε όλοι μετανάστες (Εκδόσεις Πατάκη, 2007).
Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Αλεπούδες στην πλαγιά” (Εκδ. Πατάκη) κυκλοφόρησε το 2013. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων “Ομορφοι έρωτες” (Εκδ. Πατάκη, 2017) και το μυθιστόρημα “Κάποιοι άλλοι” (Εκδ. Πατάκη, 2019).