Περιλαμβάνει 160 ποιήματα και 22 πεζά σε 12 θεματικές ενότητες: “Παλαιοί έρωτες και παντοτινές αγάπες”, “Νομοθετήματα συζυγικών βίων”, “Οι παραλίγο ευτυχίες”, “Απλά... το παιχνίδι της ζωής”, “Βασικές ματαιότητες”, “Δεκαέξι Οιδίποδες και μία Ευριδίκη”, “Ο δικός μου Θεός γελάει”, “Η πολιτική των φωτονίων”, “Οι δρόμοι της Γης”, “Ο θάνατος αυτό το μυστήριο”, “Παράλληλοι κόσμοι από το νέκταρ των άστρων”, “Προγονικές οφειλές”.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

...Όλοι μοιραζόμαστε αυτή την (κοσμική) εμπειρία που ονομάζεται Ζωή. Ο καθένας μας την ανακαλύπτει με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Τα ποιήματα που υπάρχουν εδώ φαίνονται Αυτοαναφορικά σε πρώτο πρόσωπο. Όμως, το πρώτο πρόσωπο τί πρόσωπο είναι στην ποίηση; Είναι το δεύτερο και το τρίτο πρόσωπο. Είναι το α-πρόσωπο μιας κοινής εμπειρίας. Είναι πάντα τα πρόσωπα των άλλων μέσα από τα οποία προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε το δικό μας.

Γι’ αυτό η Αυτοαναφορά διακατέχεται από μια εξερεύνηση του Ανθρώπου κι όχι από μια εγωιστική ναρκισσιστική στάση ενός ανθρώπου. Είναι η ήττα και ο θρίαμβος όλων μας σε μια προσπάθεια ενσυνείδησης και κοσμικής νοημοσύνης. Εκεί όπου η εμπειρία αποτελεί κοινό γνώρισμα του ανθρωπίνου όντος.

Κάθε ποίημα έχει τις ρίζες του σ’ αυτή την αρχέγονη διάσταση του κόσμου. Στον κήπο της Υπερβατικής Συνείδησης. Ο κήπος αυτός δεν έχει καμία σχέση με τον ηδονικό κήπο των Εσπερίδων με τον ενοχικό κήπο της Χριστιανικής Εδέμ, και με τον ρομαντικό κήπο της Χαμένης μας Αθωότητας.

Ο Αρχέγονος Κήπος της Υπερβατικής Συνείδησης είναι ο κήπος όλων των ολοκληρώσεων πριν αυτές ξαναγεννήσουν το «ανολοκλήρωτο». Εκεί όπου ταυτόχρονα είμαστε κηπουροί και δέντρα… Θεοί και Άνθρωποι… Φωτολούλουδα και κοσμική σκόνη... Τα πάντα και τίποτα…

Ο Βασίλης Φλώρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες, θέατρο και θεατρικό παιχνίδι. Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και εμψυχωτής σε βιωματικές ομάδες.