Ο χώρος γέμισε από θεατρόφιλους, οι οποίοι ήθελαν να παρακολουθήσουν την τραγωδία που αναφέρεται στην αρχαία ηρωίδα του Άργους Τελέσιλλα, η οποία ήταν από αρχοντική οικογένεια, και φιλάσθενη. Το όνομά της έμεινε ξακουστό στους αιώνες, όχι μόνο για την ποίησή της αλλά και για το ηρωικό θάρρος της. Παρ’ όλα αυτά σήμερα παραμένει άγνωστη στους περισσότερους, μιας και για τη ζωή της υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία, αν και στην εποχή της θεωρούνταν ποιήτρια ισότιμη με την Σαπφώ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η Τελέσιλλα έσωσε το Αργος απ’ τους Σπαρτιάτες, όταν ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης εκστράτευσε εναντίον του. Οι Αργείοι υπέστησαν πανωλεθρία κατά τη μάχη, με 6.000 νεκρούς. Η μάχη δόθηκε εκτός των τειχών της πόλης. Τότε το Αργος είχε συμμαχήσει με την Αθήνα και η υπόλοιπη Πελοπόννησος με την Σπάρτη.
Οταν ο Κλεομένης βάδισε να κατακτήσει και το Αργος μετά την επιτυχία του, η Τελέσιλλα κατόρθωσε να ξεσηκώσει με ύμνους και εξαιρετικό λόγο και στη συνέχεια να συγκεντρώσει και να εξοπλίσει τις γυναίκες της πόλης με ό,τι πρόχειρο οπλισμό μπορούσε να βρει, δημιουργώντας μια αμυντική γραμμή απέναντι στον εχθρό. Μαζί τους στάθηκαν και οι λιγοστοί γέροντες και δούλοι του Αργους. Οι Λακεδαιμόνιοι μετά από μεγάλο προβληματισμό αποφάσισαν να μην επιτεθούν στο κάστρο του Άργους διότι αν νικούσαν η νίκη τους θα ήταν άδοξη αφού θα είχαν νικήσει γυναίκες. Στην αντίθετη περίπτωση που μπορεί να ηττούντο, θα τους ακολουθούσε το «όνειδος» ανά τους αιώνες, ότι ηττήθηκαν από γυναίκες. Ετσι επέστρεψαν στη Σπάρτη, ενώ το Αργος το οποίο είχε συμμαχήσει με τους Αθηναίους, ως η μοναδική πελοποννησιακή πόλη ενάντια στη σπαρτιατική ηγεμονία σώθηκε.
Τα μηνύματα είναι και σήμερα δυνατά: ο σεβασμός στη γυναικεία αυτοθυσία, η δύναμη της ποίησης στον ξεσηκωμό των Αργείων και η τιμωρία των θνητών όταν διαπράττουν ύβρη προκαλώντας τους θεούς (όπως έπραξε ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης, ο οποίος κατάσφαξε με δόλιο τρόπο τους Αργείους στο ιερό άλσος του Αργους , όπου είχαν κρυφτεί για να σωθούν, αφού πρώτα τους υποσχέθηκε ότι δεν θα τους πειράξει). Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την δράση της Τελέσιλλας, το Αργος από ολιγαρχικό κατέστη δημοκρατικό. Αιτία ήταν η απελευθέρωση των δούλων, οι οποίοι πήραν ως σύζυγοι τη θέση των Αργείων που χάθηκαν στην μάχη.
Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης η ποιήτρια Ελίζα Αλεξανδρίδου προλόγισε και ευχαρίστησε όλους όσους στήριξαν την προσπάθεια των συντελεστών, όπως την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας, την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας, το Ιδρυμα Ελληνισμού, τον Δήμο Μεσσήνης, το Ιδρυμα “Επιμένουμε Ελλάδα”, τον Τομέα Σαμαρειτών Ερυθρού Σταυρού, το Κέντρο Αποκατάστασης «Διάπλαση Μεσσηνίας» και το Μετρό Αθήνας. Στη συνέχεια τιμήθηκε ο καθηγητής - αρχαιολόγος Πέτρος Θέμελης από το Ιδρυμα Ελληνισμού και τον πρόεδρό του καθηγητή Ανδρέα Αθηναίο. Στη συνέχεια οι θεατές παρακολούθησαν εκστασιασμένοι την παράσταση.
Το πρωτότυπο έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου «Τελέσιλλα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Σταματίου και μουσική Φίλιππου Περιστέρη, παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και γι’ αυτό το λόγο το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο. Το θερμό χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος δικαίωσε όλους τους συντελεστές της παράστασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης παραβρέθηκαν και πολλοί θεατές από το Αργος.
Επαιξαν με σειρά εμφάνισης οι: Αργυρώ Ταμβάκου, Κατερίνα Βαρδακαστάνη, Νταίζη Σεμπεκοπούλου, Κώστας Λάσκος, Σάββας Πογιατζής, Μαρία Μπακέλα, Γιάννης Σταματίου, Κωστής Σαββιδάκης, Σάββας Πογιατζής.
Χορός: με σειρά εμφάνισης: Λυσάνδρα Αναστασοπούλου, Ιωάννα - Μαρία Μπάτη, Βιργινία Μιχαήλ, Βίκυ Μιχαλοπούλου, Βέρα Μακρομαρίδου.
(Φωτό: Αιμίλιος Πέτρου)
