Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2021 09:04

Με το θεαματικό έργο “Möbius” ξεκινά το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Γράφτηκε από την
Με το θεαματικό έργο “Möbius” ξεκινά το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

 Ξεκινά αυτή την Παρασκευή 16 Ιουλίου το 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με το θεαματικό έργο “Möbius” της ομάδας ακροβατών και χορευτών “Compagnie XY” σε χορογραφία Rachid Ouramdane στο Κάστρο στις 10 μ.μ.. Η παράσταση ανεβαίνει και τη Δευτέρα 19 Ιουλίου στο Σαϊνοπούλειο στη Σπάρτη, αλλά και νωρίτερα, το Σάββατο στο Κάστρο την ίδια ώρα (10 μ.μ.).

Πρόκειται για μια πολυπρόσωπη και εντυπωσιακή παραγωγή.

Η ομάδα “Compagnie XY” με καταβολές από το εύφορο πεδίο των ακροβατικών, παρουσιάζει το “Möbius. Αυτό γεννήθηκε από την επιθυμία της ομάδας να αψηφήσει τη βαρύτητα, να πετάξει στα ύψη και μαζί να περάσει από το άτομο στο σύνολο, στη μεγάλη εικόνα. Το έργο θέτει σε αμφισβήτηση, με εξαιρετικά ποιητικό τρόπο, τη σχέση μας με τον εαυτό μας, τους άλλους, την ομάδα, και την ικανότητά μας να συμβιώνουμε όλοι μαζί. Δεκαεννέα ακροβάτες, όλοι τους μοναδικοί, σχηματίζουν ανθρώπινες στήλες που ψηλώνουν συνεχώς, παραμορφώνονται, αναποδογυρίζουν, ενώνονται και διαλύονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Καθώς οι πρωταγωνιστές αναζητούν λύσεις για «ακραίες» καταστάσεις, αναδύεται μια συλλογική νοημοσύνη. Ταυτόχρονα, σε αυτόν τον εξαιρετικά φορτισμένο μικρόκοσμο της ανθρωπότητας, η σχέση μεταξύ ατόμου και ομάδας υφίσταται συνεχώς επαναδιαπραγμάτευση, υπενθυμίζοντάς μας ότι όλοι διαπραγματευόμαστε τη θέση μας στον κόσμο σε καθημερινή βάση. Η ομάδα περιγράφει τα ακροβατικά της ως ένα χώρο μετασχηματισμών, που ενεργοποιείται μέσα από την κίνηση, τη σύγκρουση και την επανάληψη. Οι χαρακτήρες τους μοιάζουν να αιωρούνται σε ένα χρονικό συνεχές, το οποίο διαστέλλεται και συστέλλεται με τον ρυθμό των σωμάτων που αλλάζουν σχήμα μπροστά στα μάτια του θεατή. Η ικανότητα του Ouramdane να διευθύνει μεγάλα σύνολα ωθεί τους ερμηνευτές να συνδυάσουν την ακροβατική δεινότητά τους με απροσδόκητα και συναισθηματικά φορτισμένα χορογραφικά μοτίβα. Η παράσταση ανεβαίνει με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου. Ακροβάτες: Abdeliazide Senhadji, Airelle Caen, Alejo Bianchi, Arnau Povedano, Andres Somoza, Antoine Thirion, Belar San Vincente, Florian Sontowski, Gwendal Beylier, Wilmer Marquez, Löric Fouchereau, Mathilde Jimenez, Mikis Matsakis, Oded Avinathan, Paula Wittib, Peter Freeman, Seppe Van Looveren, Tuk Frederiksen, Yamil Falvella 

Καλλιτεχνική συνεργασία: Rachid Ouramdane, Jonathan Fitoussi, Clemens Hourrière, σχεδιασμός φωτισμών: Vincent Millet, κοστούμια: Nadia Léon, συνεργάτης ακροβατικών: Nordine Allal, παραγωγή - διαχείριση: Peggy Donck και Antoine Billaud.

Το πρόγραμμα της Εναλλακτικής Σκηνής που ονομάζεται από φέτος “Black box”, θα ξεκινήσει την Παρασκευή 16 Ιουλίου στις 7.30 μ.μ. με 4 μικτά ντουέτα χορευτών με και χωρίς αναπηρία, υπό τον γενικό τίτλο “Mixed doubles”, σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Τα ντουέτα δημιουργήθηκαν για τις σκηνές Holland Dance Festival (Ολλανδία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Oriente Occidente Dance Festival (Ιταλία) και Skånes Dansteater (Σουηδία), στο πλαίσιο του τετραετούς ευρωπαϊκού δικτύου Europe Beyond Access με συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Eνωσης. Πρόκειται για τα ντουέτα “Cornered” της Faizah Grootens, “Re-call” της χορογράφου Βενετσιάνας Καλαμπαλίκη, “Feeling good” με αναφορές στον “Aνθρωπο του Βιτρούβιου” σε χορογραφία Diego Tortelli και “Fine lines” που χορογραφεί η Roser López Espinosa. Οργάνωση συνεργασίας με το Φεστιβάλ Καλαμάτας: Χριστίνα Λιάτα, Βέρα Πετμεζά, sυντονισμός Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων: Ντόρα Βουγιούκα (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση). Oσον αφορά το “Cornered”: χορογραφία: Faizah Grootens, ερμηνεία: Annemieke Mooij, Aymeric Aude, μουσική: Nils Frahm, Ólafur Arnalds, Raime , σχεδιασμός φωτισμών: Faizah Grootens - Sanne Rosbag, παραγωγή: Holland Dance Festival. Το ντουέτο της Grootens είναι η εμπειρία δύο σωμάτων που συναντιούνται μέσα στον χώρο αλλά και σε ένα εσωτερικό επίπεδο. Η συνάντηση των δύο αυτών σωμάτων άλλοτε γεννά ένταση και άλλοτε όχι, πάντοτε όμως επιτυγχάνεται η σύνθεση. Το έργο μιλά για την ενσυναίσθηση και τους αγώνες που τη συνοδεύουν. Για το πώς μένουμε πιστοί στον εαυτό μας, διατηρώντας ταυτόχρονα τη σύνδεση και την ενσυναίσθηση. Η Faizah Grootens είναι απόφοιτος των σχολών Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten και Instituto Superior de Arte (Κούβα). Ως ερμηνεύτρια, έχει συνεργαστεί με ομάδες όπως οι Laleget Danza, Maurice Causey, Nationale Opera en Ballet/Itzik Galili, GrossDanceCompany, Another Kind of Blue, Generale Oost/Introdans, Harlekijn Danstheater, Stichting Julius Leeft, Miguel Rubio, και Sine Forma. Ως χορογράφος, έχει συνεργαστεί με τις ομάδες Laleget Danza, Taller Coreográfico Unam, Harlekijn Danstheater, Lindenberg Dance Company, Herman van Veen Arts Center, και The Peer Performance (University of The Arts in Amsterdam), μεταξύ άλλων. Εχει παρουσιάσει δικές της χορογραφίες σε φεστιβάλ και θέατρα στην Κούβα, το Μεξικό (Palacio de Bellas Artes, Sala Miguel Covarrubias), την Ευρώπη (Chorea International Dance Festival/Bratislava, Holland Dance Festival), τη Νέα Υόρκη, το Κουρασάο και την Αρούμπα. Εχει διδάξει σύγχρονο και κλασικό χορό στο Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, το Arts and Entertainment College Amsterdam και σε άλλες σχολές στην Ολλανδία, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Αβάνας. 

Οσον αφορά το “Re-call”: χορογραφία: Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη, ερμηνεία: Ειρήνη Κουρούβανη - Βιβή Χριστοδουλοπούλου, μουσική σύνθεση: Θάλεια Ιωαννίδου, σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, συντονισμός/επιμέλεια: Μυρτώ Λάβδα - Ντόρα Βουγιούκα, παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση στο πλαίσιο του Eυρωπαϊκού Δικτύου “Europe Beyond Access”, με συγχρηματοδότηση του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τι είδους ταυτότητες φέρουν τα κινούμενα σώματα; Στην παράσταση η χορογράφος εστιάζει στην ταυτότητα του σώματος και στο πώς αυτή διαμορφώνεται τόσο από το παρελθόν όσο και από την κάθε στιγμή στο παρόν. Σε ένα απογυμνωμένο σκηνικό, τα σώματα των χορευτριών είναι οι πρωταγωνιστές που αναμετριούνται με τον χρόνο σε κάθε τους βήμα. Μέσα από την επανάληψη, την παύση και τον βηματισμό, οι περφόρμερ ορίζουν την πορεία τους και πλάθουν πρόσκαιρες ιστορίες, που χάνονται σαν ίχνη στην άμμο. Με το βλέμμα εστιασμένο στην καθεμία χωριστά και με άξονες την ακρίβεια και την απλότητα, η χορογράφος δημιουργεί ανθρώπινα πορτρέτα και διερευνά τη σημασία της στιγμής ως διάστασης, τόσο χρονικής όσο και χωρικής.

Η Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερευνά την κίνηση μέσα από τη συνεργασία με καλλιτέχνες από διαφορετικούς τομείς και τη συμμετοχή σε ετερόκλητα διεθνή εργαστήρια, παράλληλα με την ανάπτυξη της προσωπικής της γλώσσας στις δημιουργίες της. Εχει παρουσιάσει τα έργα “Συνειρμός” (BIOS και Φεστιβάλ Τσέπης, 2016), “Dimensions_V” (Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, 2019) και “Sits and waits to watch” (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2019). Oσον αφορά το “Feeling good”: χορογραφία: Diego Tortelli, χορευτές: Cristian Cucco, Annemieke Mooij, φωτισμός: Carlo Cerri, βίντεο – γραφικά: Michele Innocente, συμπαραγωγή: Oriente Occidente Dance Festival και Fondazione Nazionale della Danza/Aterballetto. Με την υποστήριξη: Gruppo Credem, σε συνεργασία με Reggio Emilia Città Senza Barriere και Consorzio Oscar Romero. Ο Diego Tortelli χορογραφεί το ντουέτο για έναν χορευτή με αναπηρία και έναν χωρίς. Ενας κύκλος, ένα τετράγωνο και στο κέντρο η εμβληματική μορφή ενός άντρα. Οι αναφορές στον “Ανθρωπο του Βιτρούβιου” είναι προφανείς κι αυτό μπορεί να ξενίσει ή να προκαλέσει αντιδράσεις. Αν, όμως, δεν ασχοληθούμε με την ίδια την εικόνα, με αυτό που βλέπουν τα μάτια, αλλά επικεντρωθούμε στην ποιητική και τη σημασία της, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα σώμα που βιώνει τη σύνδεση με τον εαυτό του και τον περιβάλλοντα χώρο του, τόσο σε νοητικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο. Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης του έργου, ενός ντουέτου για την ικανότητα να «είμαστε» και να «αισθανόμαστε», για την αποδοχή του εαυτού μας, της δύναμης και της τρωτότητάς μας, ενός ντουέτου που εξετάζει την ποικιλομορφία των ανθρώπων με τρόπο ασύμμετρο και που αντιτίθεται στην ιδέα του τυποποιημένου κάλλους και των καθολικών προτύπων «ομορφιάς». Ο Diego Tortelli σπούδασε χορό στο “Studio 76” (Μπρέσια), την Accademia Nazionale di Danza (Ρώμη) και την Accademia Teatro alla Scala (Μιλάνο). Εχει χορέψει με το Ballet de Teatres (Βαλένθια), την ομάδα “Luna negra” του Gustavo Ramirez (Σικάγο), το Εθνικό Μπαλέτο της Μασσαλίας υπό τον Frederic Flamand, και, ως freelancer, με την Οπερα του Μονάχου και τις ομάδες Ballet of Difference του Richard Siegal, “Korzo Theater” και “La Veronal”. Ως χορογράφος, έχει δημιουργήσει και παρουσιάσει τα έργα “Descamino de dos” (με τον Mattia Russo, “Introdans” και Compañía Nacional de Danza, Μαδρίτη), “Recapitulo” (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Σικάγο), “We are all Sanpaku” (με τον μουσικό Emanuele Maniscalco), “Carmen Suite” (Eko Dance Project), “Vox multitudinis” (Teatro Massimo, Παλέρμο), “Vitreae Vultus” (Φεστιβάλ MILANoLTRE), “Cursus” (Palcoscenico Danza, Τορίνο), “Sleeping beauty” (Balletto di Toscana Junior), “Lorca sono tutti” (Φεστιβάλ MILANoLTRE), “Domus Aurea” (Bach Project, Fondazione Nazionale della Danza/Aterballetto), “Shifting Perspective” (Tanzburo Munchen, Kampnagel Hamburg και Fabrik Potsdam) και “Inter-view: Emanuele e Clement” (Fondazione Nazionale della Danza/Aterballetto, για τα εγκαίνια του Φεστιβάλ Fotografia Europea). Είναι μόνιμος χορογράφος της Fondazione Nazionale della Danza/Aterballetto και συνεργαζόμενος χορογράφος του Φεστιβάλ MILANoLTRE και της εταιρίας παραγωγής “Tanzburo Munchen”. Οσον αφορά το “Fine lines”: χορογραφία: Roser López Espinosa, ερμηνεία: Madeleine Månsson - Anna Borràs Picó, μουσική: Mark Drillich, φωτισμός: Mattias Jonsson, κοστούμια: Åsa Gjerstad, παραγωγή: Skånes Dansteater, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Europe Beyond Access, με συγχρηματοδότηση του προγράμματος “Δημιουργική Ευρώπη” της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δουλειά της Roser López Espinosa είναι έντονα σωματική, με πάθος για την ακρίβεια, τη λεπτότητα, τα ακροβατικά στοιχεία και τη λεπτομέρεια. Ενα ζωντανό και παιχνιδιάρικο σύμπαν, με εκλεπτυσμένη ποιητική και, συχνά, μια δόση χιούμορ. Το ντουέτο είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο υπέροχες γυναίκες. Μια συνάντηση που φωτίζει τις λεπτές γραμμές μεταξύ μας, υπενθυμίζοντας τις διαφορές μας, τα όρια μας, τα περιγράμματα των προθέσεών μας. Τι μας φέρνει πιο κοντά; Τι θέλουμε να θαυμάσουμε ο ένας στον άλλο; Δύο γυναίκες επί σκηνής. Τόσο λεπτεπίλεπτες, τόσο δυνατές. Η Espinosa σπούδασε χορό στο Theaterschool MTD και προπονήθηκε κοντά στον πρώην ολυμπιακό προπονητή ενόργανης γυμναστικής Jaume Miró. Εχει συνεργαστεί με τους χορογράφους Àngels Margarit, Cesc Gelabert, Pere Faura, Iago Pericot, Katie Duck και Marta Reig Torres, καθώς και με τον κινηματογραφιστή Isaki Lacuesta, μεταξύ άλλων. Ως χορογράφος, έχει δημιουργήσει τα έργα “Lowland”, “Hand to hand”, “November”, “The Flock”, “Featherweight” και “The entertainers”. Ως προσκεκλημένη χορογράφος, έχει συνεργαστεί με τις ομάδες “Conny Janssen Danst”s (Ολλανδία) και “Skånes Dansteater” (Σουηδία). Συνεργάζεται, επίσης, με ομάδες τσίρκου, όπως οι “Circ Pànic” (Καταλονία) και “Cie XY” (Γαλλία). Είναι επισκέπτρια δασκάλα και χορογράφος στο Institut del Teatre (Βαρκελώνη), στο Theaterschool MTD (Aμστερνταμ), την ArtEZ Dansacademie (Aρνεμ) και το Universidad Autónoma de Querétaro (Μεξικό), ενώ διδάσκει σεμινάρια για επαγγελματίες χορευτές και προχωρημένους σπουδαστές ανά τον κόσμο. Υπήρξε resident artist του χοροθεάτρου “Mercat de les flors” (2018-2020) και συνεργαζόμενη καλλιτέχνις του θεάτρου “La Caldera” (Βαρκελώνη).

Aκολουθεί το Σάββατο 17 Ιουλίου το έργο “One more thing” του Ισραηλινού Adi Boutrous στις 7.30 μ.μ. στο Μέγαρο και αργότερα το “Sahasrara/extract” της Maria Fonseca στις 9 μ.μ. στην κεντρική πλατεία μαζί με το “Liov” του Diego Sinniger στο ίδιο σημείο.


NEWSLETTER