Το βασικό μας ελάττωμα, είπε, είναι ότι είμαστε μια τυπολατρική κοινωνία με υποκριτικές σχέσεις. Δημοκρατικούς θεσμούς έχουμε, ανέφερε χαρακτηριστικά· κοινωνία να τους υπηρετήσει δεν φτιάξαμε. Εχουμε μια κατ’ επίφασιν δημοκρατία, τυπολατρική, που μας καθηλώνει στην μετριοκρατία. Επανέλαβε δε ότι δεν βλέπει διέξοδο στο ελληνικό πρόβλημα αν δεν μεσολαβήσει μια καταστροφή, και ως τέτοια ανέφερε την πιθανότητα εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος διευκρίνισε καταρχάς ότι δεν είναι ούτε ιστορικός ούτε φιλόλογος ούτε φιλόσοφος - παρά μόνο συγγραφέας, ο οποίος προσεγγίζει και τον Πλάτωνα όπως π.χ. τον Ντοστογιέφσκι και τους υπόλοιπους κλασικούς: όχι ως ερευνητής, αλλά ως αναγνώστης. Παρουσιάζοντας το θέμα του, είπε ότι το εμπνεύστηκε έχοντας μόλις τελειώσει το βιβλίο του “Βερονάλ” -που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο- και φώτισε κάποιες κοινές πτυχές στον τρόπο με τον οποίο έφυγε από τη ζωή ο ήρωάς του, μελετητής της αρχαιοελληνικής γραμματείας Ιωάννης Συκουτρής, και ο Σωκράτης. Αναφέρθηκε λοιπόν στον πολιτικό λόγο της ψυχής, εξηγώντας ότι ο Σωκράτης, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Πλάτωνα, δεν θέλει να στραφεί εναντίον της πολιτείας και των νόμων της, αλλά υπονοεί ότι ένα κομμάτι του, η ψυχή, μπορεί να ξεφύγει προς την αθανασία - θέτοντας όμως ταυτόχρονα την ανάγκη ύπαρξης ενός αξιακού συστήματος που να υπερβαίνει και αυτή την αρχή της πλειοψηφίας, με την οποία ο ίδιος καταδικάστηκε σε θάνατο. Οσο για το Συκουτρή, επίσης δεν αντιστάθηκε στους πολέμιούς του και επέλεξε να αυτοκτονήσει σε μια δύσκολη καμπή της ζωής του, παρόλο που είχε ισχυρούς υποστηρικτές, ενώ του παρουσιάζονταν και ορισμένες διέξοδοι. Αφέθηκε να ηττηθεί από το ακαδημαϊκό κατεστημένο των μετρίων, όπως σχολίασε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, που τον καταδίωκε σε αγαστή συνεργασία με ένα πλήθος συντεχνιών όπως κουλουροποιοί, αμαξηλάτες και λεμβούχοι, οι οποίοι τον κατηγορούσαν ότι… διαστρέφει τον Πλάτωνα, τον οποίο οι ίδιοι πιθανότατα δεν είχαν διαβάσει ποτέ.
Ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος επισήμανε πάντως ότι το ενδιαφέρον δεν εντοπίζεται κυρίως στις ομοιότητες μεταξύ των περιπτώσεων Σωκράτη και Συκουτρή, αλλά στο ότι και οι δυο τους θεωρούν “συνομιλητές” της αθάνατης ψυχής τις μεγάλες μορφές της κλασικής αρχαιότητας - στις οποίες ο ίδιος θεωρεί ότι πρέπει κι εμείς να ανατρέξουμε σήμερα, καθώς τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη αναζητούν τον τρόπο να ξαναγεννήσουν τις απαιτήσεις τους από τον εαυτό τους. Πρέπει να βρούμε τρόπους να απαιτούμε από τον εαυτό μας τα πράγματα που δεν έχουμε - και αυτοί οι μεγάλοι διανοητές μάς δείχνουν το δρόμο, τόνισε καταλήγοντας.
Π.Α.
