Ο “Ριζοσπάστης” επανακυκλοφορεί και στο πρώτο φύλλο του παρεμβαίνει για τη σταφίδα:
«Πληροφορίες από την Πελοπόννησο αναφέρουν ότι οι σταφιδοπαραγωγοί βρίσκονται σε ανησυχία προετοιμάζοντας κινητοποιήσεις. Ο Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός για να προλάβει γεγονότα σαν τα περσινά, έβγαλε εχτές ανακοίνωση.
Μ’ αυτήν δηλώνει ότι: Αι πληροφορίαι ότι η νέα εσοδεία της κορινθιακής (σταφιδική χρήσις 1935-1936) προμηνύεται μεγαλυτέρα της περυσινής (1934-1935) διεπιστώθη ότι έδωσαν αφορμήν εις κυκλοφορίαν ποικίλων διαδόσεων παρά τοις σταφιδικοίς κύκλοις, διαδόσεων εχουσών σχέσιν με την κερδοσκοπίαν και την εξυπηρέτησιν συμφερόντων των κυκλοφορούντων τας διαδόσεις ταύτας. Ως είνε επόμενον, αι διαδόσεις αύται, καταλλήλως καλλιεργούμεναι υπό δημοκόπων και σταφιδοσωτήρων, δημιουργούν ανησυχίας εις τους παραγωγούς, ανησυχίας αίτινες εξεδηλώθησαν και εις τηλεγραφικάς αναφοράς και ψηφίσματα προς τον ΑΣΟ. Τοιουτοτρόπως, ως μη όφειλεν, ο ΑΣΟ ευρίσκεται και πάλιν εις την ανάγκην να απευθυνθή, ως και άλλοτε, προς τους παραγωγούς και να παρακαλέση αυτούς ίνα κλείσουν τα ώρα προς πάσας τας διαδόσεις αι οποία, ως γνωστόν, τιθέμεναι κατ’ έτος την ιδίαν αυτήν εποχήν εις κυκλοφορίαν, ουδέν άλλον αποσκοπούν ή την εξυπηρέτησιν κερδοσκοπικών συμφερόντων είτε προς την μίαν είτε προς την άλλην κατεύθυνσιν».
Συνεχίζοντας τονίζει ότι «ο ΑΣΟ είνε ισχυρό ίδρυμα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του». Και ότι στη χρήση 1934-1935 πάνω σε 275 εκατομ. λίτρες παραγωγής προβλέπονται 150 περίπου εκατομ. εξαγωγής. Τέλος δηλώνει ότι ο ΑΣΟ θα αυξήσει το ενεργητικό του κατά 40-50 εκατομ. δραχμές.
«Ο ΑΣΟ φυσικά προσπαθεί να καθησυχάσει τους σταφιδοπαραγωγούς. Μα είνε γεγονός επίσης πως υπάρχει σταφιδικό ζήτημα που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες σταφιδοπαραγωγούς. Οι σταφιδέμποροι και οι μεγάλοι παραγωγοί σαν πάντα, προσπαθούν να σπείρουν σύγχιση θολώνοντας τα νερά, για να επωφεληθούν σε βάρος των εργαζομένων σταφιδοπαραγωγών. Τα επιχειρήματα που ξαναζωντανεύουν για να παρασύρουν τους φτωχούς και μεσαίους παραγωγούς είναι αυτά:
Από την Αιγιαλεία φωνάζουν:
- Η σταφίδα μας είνε πρώτης ποιότητας, “ευγενής” και μπορεί να πουληθεί πιο ακριβά στο εξωτερικό. Γιαυτό δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με το παρακράτημα και την εξαγωγική εισφορά. Εμείς φορτωνόμαστε τα βάρη των σταφιδοπαραγωγών (Μεσσηνίας και Ηλείας), που βγάζουν σταφίδα κατώτερης ποιότητας.
Αντίθετα απ’ τη Μεσσηνία μ’ αγανάχτηση διαλαλούν:
- Τι φταίμε εμείς, αν ο τόπος μας παράγει κατώτερης ποιότητας σταφίδα; Ν’ αποθάνουμε;
Επιφανειακά το δίκηο μοιράζεται και στα δύο μέρη. Η αλήθεια όμως είνε, όπως τονίσαμε και παραπάνω, πως τις επιφανειακές αυτές διαφορές παίρνουν οι μεγαλοχτηματίες και σταφιδέμποροι-κερδοσκόποι για να διαιρέσουν τους σταφιδοπαραγωγούς σε καλής ποιότητας παραγωγούς και κακής ποιότητας, και να ξεσηκώσουν τους πρώτους ενάντια στους δεύτερους.
Στην ουσία όμως οι εργαζόμενοι παραγωγοί και της πρώτης ποιότητας (Αιγιαλείας, Αχαΐας) και της κατώτερης (Ηλείας, Μεσσηνίας) δεν έχουν αντίθετα συμφέροντα, αλλά κοινά.
Οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί μπορούν σ’ ένα Πανσταφιδικό Συνέδριο, όπου να στείλουν αντιπροσώπους βγάλμενους από συνελεύσεις, να βρουν λύσεις που να τους εξυπηρετούν πραγματικά. Πριν απ’ όλα όμως έχουν συμφέρο να ζητήσουν την κατάργηση του ΑΣΟ μαζί με όλα τα βάρη στη σταφίδα (παρακράτημα, εξαγωγική εισφορά κλπ.).
Οι συνέπειες της σταφιδικής κρίσης πρέπει να πέσουν πάνω στους μεγαλοχτηματίες γενικά, καθώς και στους σταφιδέμπορους και τους οινοβιομήχανους» (1136).
Η Αγροτική Τράπεζα βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής και το “Θάρρος” απαντά σε δημοσίευμα άλλης εφημερίδας προσδιορίζοντας έναν άλλο ρόλο για αυτή: «Εντοπία εφημερίς εξιφούλκησε χθες υπέρ της Αγροτικής Τραπέζης στραφείσα συγχρόνως εναντίον των αγροτών και της μερίδος εκείνης του Τύπου, που θέλει την Αγροτικήν ίδρυμα κοινωφελές προς προαγωγήν και ανάπτυξιν της γεωργικής οικονομίας της χώρας και όχι ίδρυμα κεφαλαιοκρατικόν, προορισμόν έχον να συσσωρεύη κεφάλαια εις βάρος και των αγροτών και της γεωργικής προόδου. Αποδίδει δ’ εν τη ακατασχέτω ορμητικότητί της η συνάδελφος ιδέας και επιδιώξεις εις τους αγρότας, τας οποίας ουδέποτε είχον ούτοι. Διότι ουδέποτε αγρότης διενοήθη να ζητήση από την Αγροτικήν Τράπεζαν να χαρίση εις αυτόν το δάνειον που συνήψε παρ’ αυτής διά την καλλιέργειαν των κτημάτων του, κανείς δεν ηξίωσεν από αυτήν να χαρίση τα οφειλόμενα, κανείς δεν εσκέφθη να ζητήση όπως διαδίδονται δάνεια και εις τους κακοπίσους οφειλέτας τους μη εκπληρούντας τας υποχρεώσεις των. Οι αγρόται και οι πραγματικοί των φίλοι, εκείνοι που νοιώθουν τον πόνον τους και δεν τους ενθυμούνται μόνον όταν πρόκειται να ρυθμίσουν την κυκλοφορίαν των, ζητούν από την Αγροτικήν Τράπεζαν όπως, εφ’ όσον εξασφαλίζεται, παρέχη δάνεια επαρκή εις ποσότητα διά να καλυφθούν αι καλλιεργητικαί ανάγκαι των κτημάτων των δανειζομένων. Ζητούν όπως μη αποκλείωνται του δανεισμού αγρόται εκπληρώσαντες ένα μέρος των υποχρεώσεών των και καθυστερούντες το υπόλοιπον εξ ανωτέρας βίας, αφ’ ού και αυτά ακόμη τα Δικαστήρια απαλλάσσουν τους κατηγορουμένους χρεώστας εις περιπτώσεις παρομοίας φύσεως. Ζητούν όπως το παρεχόμενον εις αυτούς θείον και ο θειϊκός χαλκός μη διατίθενται εις τιμάς υπερβολικάς, θα ελέγομεν αισχοκερδικάς. Διότι αισχροκερδικαί καταντούν οι τιμαί αυταί, όταν είναι μεγαλύτεραι εκείνων τας οποίας ζητεί το ελεύθερον εμπόριον, το οποίον και εισαγωγικόν δασμόν πληρώνει, τον οποίον δεν πληρώνει η Τράπεζα, και επειδή προμηθεύεται μικράς ποσότητας πληρώνει τιμάς πολύ μεγαλειτέρας της Αγροτικής Τραπέζης η οποία ως δίδουσα παραγγελίας επιτυγχάνει πολύ συμφερωτέρας τιμάς. Ζητούν ακόμη από την Αγροτικήν Τράπεζαν οι αγρόται να μη περιορίση την δράσιν της εις την παροχήν κατ’ έτος καλλιεργητικών δανείων, δράσιν καθαρώς παθητικήν, αλλά να κύψη με πόνον επάνω εις την Ελληνικήν γην, να μελετήση τας ανάγκας της, να προωθήση την ανάπτυξιν και επέκτασιν της επιστημονικής της καλλιέργειας και να χρηματοδοτήση τον συγχρονισμόν όλων των καλλιεργειών. Διότι μόνον εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν η Τράπεζα αύτη θα εκπληρώση τον πραγματικόν της προορισμόν και θα ωφελήση πραγματικά την γεωργικήν οικονομίαν και τους γεωργούς της χώρας μας.
Αυτά ζητούν οι αγρότες και όχι τους παραλογισμούς εκείνους, τους οποίους εκ προθέσεως συκοφαντικής αποδίδουν εις αυτούς οι χύνοντες δήθεν κροκοδείλια δάκρυα διά τα συμφέροντά των και εις την πραγματικότητα υποσκάπτοντες με κακότητα μοναδικήν. Αύται είναι αι δίκαιαι και λογικαί απαιτήσεις των, απαιτήσεις ενηρμονισμέναι απολύτως με τα γενικά της χώρας συμφέροντα, όπως πας τις δύναται να διαπιστώση μετά μίαν καλόπιστον μελέτην των ζητημάτων τούτων.
Ας σαλπίσουν επομένως αι Τυρρηνικαί σάλπιγγες των συκοφαντών του αγροτικού κόσμου της χώρας μας και ας περιορισθούν εις τον συνήθη των ρόλον του λιβανίσματος των πάντων» (1137).
(1136) “Ριζοσπάστης” 16/5/1935
(1137) “Θάρρος” 17/5/1935
